ชีวิตคนเปลียบได้ดังเรือน้อย ที่ล่องลอยเว้งเคว้างกลางทะเลใหญ่ มีอะไรให้เราต้องค้นหา มีอะไรมากมายจะลายตา จะหาฝังหยุดภาพฝันทำไม่ได้ ชีวิตคนต้องดิ้นรนเพื่อได้มา ถ้าไม่เดินทางก็จะไม่ได้ซึ่งสิ่งที่อยากได้ จะจมอยู่กับที่อยู่เดียวดาย เปลียบสะเหมือนเรือน้อย ที่ต้องแล่นไปเสมอๆ หยุดแล่นเมื่อไหร่เธอ งั้นคือทุกอย่างต้องหยุดนิ่ง เรือน้อยกลางทะเลกว้าง มันช่างดูอ้างว้างวังเวง ดูเงียบเหงาเดียวแค่ลำพัง จะเซาะหาฝังก็ยากเสียเต็มที ชีวิตคนเราถ้าไม่เดินทาง หยุดอยู่กับที่แล้วเมื่อไหร่จะถึงฝัน เมื่อไหร่จะไปได้ถึงจุดหมาย แล้วเมื่อไหร่ความฝันจะเป็นจริง อย่าหยุดเดินทางเลยนะ เพราะหยุดแล้วนั้นหมายถึง เธอต้องเริ่มต้นจากศูนย์ แล้วก้าวเดินอีกครั้ง แล้วอย่างนั้นเมื่อไหร่จะถึง เมื่อไหร่เธอจะไปถึงฝัน เมื่อไหร่เธอจะถึงปลายทาง เมื่อไหร่ชีวตเธอจะเจอสิ่งดีกับเขา
ผู้หญิงอ่อนหวานอ่อนไหว 12 ก.ย. 2547 13:07 น. - ID 61122 
714
4
0
12 กันยายน 2547 14:51 น. - comment id 329660
เปรียบเทีบยได้ดีมากๆครับ ๚ะ๛ size>
12 กันยายน 2547 15:49 น. - comment id 329710
สักวันเรือของเราจะต้องไปถึงฝั่ง ถ้าเรายังมีหวังค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เขียนได้ดีนะคะ
12 กันยายน 2547 23:25 น. - comment id 330000
หน้าส่วนตัว
ท้องทะเลอ้างว้างเพียงใด
ก็ยังไม่เท่าใจที่ท้อแท้
หากว่าฝั่งที่ว่าแสนไกล
คงต้องมีวันที่เรือจะได้ไปถึง
มาเยี่ยมคับ
13 กันยายน 2547 06:48 น. - comment id 330140
สวัสดีครับ.............
เข้ามาอ่ากลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี
ตื่นแต่เช้าลืมตาขึ้นมาแจม
เช้าวันนี้หน้าชะแล่มจิตแจ่มใส
เข้ามาอ่านข้อความจากข้างใน
ส่งดวงใจและคำเป็นกำลัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
