ปลายฝน...ต้นหนาว.. ความฝันไม่อาจสกาว...เหมือนก่อน นั่งรับฤดู...ด้วยความหดหู่ - ร้าวรอน ความทรงจำเก่าก่อน... ยังหลอนหัวใจ ปลายฝนต้นหนาว.. ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว ฝนแล้ง - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู ปลายฝนต้นหนาว.. คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้ ใต้ผ้าห่มผืนหนึ่ง..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู และยังไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..กับความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา ปลายฝนต้นหนาว.. คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. - ปลายฝนต้นหนาว .. ฤดูกาลของความเหน็บหนาว จริง ๆ ..
ผู้ชายคนเดิม 30 พ.ย. 2544 21:36 น. - ID 6460 
1164
1
0
1 ธันวาคม 2544 01:14 น. - comment id 22116
กลอนเพราะมาก ๆ ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีจัง ชอบมากเลยจ้ะ...
2 ธันวาคม 2544 20:30 น. - comment id 22489
แวะมาอ่านอีก ก็ชอบอีกเหมือนเดิมจ้า...
6 ธันวาคม 2544 23:18 น. - comment id 23275
ปลายฝนต้นหนาว ทำไมใจต้องมาร้าวไหว เพียงแค่ฤดูกาลให้ผ่านไป อย่าทำใจอ่อนแอนะลูกผู้ชาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
