ความผูกพัน เธอฉัน มันคือเพื่อน ไม่ลบเลือน จากร้าง หรือจางหาย ฉันยังมี เธอเสมอ เป็นเพื่อนตาย ดั่งสหาย คนสนิท ติดกันแจ... คราทุกข์ หรือสุข สนุกสนาน ร่วมเบิกบาน รักปองดอง ใจแน่วแน่ เพราะเธอฉัน เปรียบเทียบ คือเพื่อนแท้ คอยดูแล ห่วงใย ให้กันมา... เธอก็รู้ ฉันนี้ ขี้น้อยใจ ด้วยอ่อนไหว น้ำคำ จำวาจา อาจมีบ้าง เหลือทน จนโกรธา ขอขมา ก็คลาย หายโกรธกัน ขอร้องเพื่อน อย่าเมิน จนเหินห่าง มันอ้างว้าง เงียบเหงา เศร้าทุกวัน ความผิดที่ ก่อวอน ขอลืมมัน อย่าลงทัณฑ์ ให้ฉัน นั้นทรมาน....
แมงกุ๊ดจี่ 17 ธ.ค. 2547 13:20 น. - ID 67712 
1510
11
0
17 ธันวาคม 2547 14:26 น. - comment id 390553
อย่าน้อยใจมากนะจ๊ะน้องมะกรูด เพื่อน ๆ เขาคงติดธุระมั้งครับ อิอิ แต่ก็มีพี่เมกอยู่นะครับ ไม่เหงาร๊อก เชื่อพี่เมกเต๊อะ จิ๊จิ๊ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
17 ธันวาคม 2547 14:28 น. - comment id 390556
เพื่อนเอ๋ยเพื่อน นับวันมันแชเชือนเบือนเหมือนหมา ไม่มีคำใดลื่นหูชื่นอุรา ต้องมีบ้างบางคราทะเลาะกัน แค่ชั่วหนึ่งอย่ากังวลธรรมชาติ!!! อย่าเขลาขลาดระแวงให้ไหวหวั่น ถ้ามันเป็นเพื่อนเราจริงคอยดูกัน ไม่กี่วันก็ตายรังที่เดิมเอย **อิอิ งอนเป็นเรื่องธรรมชาติครับ**
17 ธันวาคม 2547 14:29 น. - comment id 390557
มางอนง้อขอโทษเลิกโกรธขึ้ง อย่าบึงตึงกับฉันนั้นเลยหนา แม้ผิดพลาดเพียงใดที่ผ่านมา ขอสัญญาต่อจากนี้จะไม่ทำ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ เคยเป็นเหมือนกันค่ะ ง้อเพื่อนอาทิตย์กว่า ๆ กว่าจะได้คืนดีกัน มิตรภาพระหว่างเพื่อนเป็นสิ่งที่ดีมาก ยังไงรักษาไว้ให้ดีนะค่ะ*-*
17 ธันวาคม 2547 17:46 น. - comment id 390700
แปลกนะคะ ...เมื่อคนใจน้อยมาพบกัน ... แทนที่จะมีใจมากขึ้น ..กลับน้อยลงไปอีก จนหาใจที่ตรงกันแทบไม่ค่อยเจอ อย่างนี้ต้องฝึกโยคะกันสักหน่อย..จะได้ข้ออ่อนและอ่อนข้อให้แก่กันได้ง่ายๆน่ะ รวมทั้งหายใจคล่องไม่อึดอัดอีกด้วยนะคะ... มาเยี่ยมค่ะ
17 ธันวาคม 2547 20:29 น. - comment id 390823
รักษามิตรภาพไว้ดีๆนะคะน้องมะกรูดจ๋า เขียนได้น่ารักจ้า พี่กานต์ก็เคยเป็นเหมือนกันจ้า เป็นเดือนจ้าไม่ใช่อาทิตย์นะคะ
18 ธันวาคม 2547 08:23 น. - comment id 390947
อย่าใจน้อยนะคะ อย่างที่พี่ดอกแก้วแนะนำ ก็ดี พี่ได้ยินข้อธรรมอยู่ข้อว่า ตัวเรานี้ ลมหายใจ เข้า และ ออก คือเพื่อนแท้...ฝึกกำหนดลมหายใจ ด้วย พุท โธ อย่างเดียวก็ได้ ชินเมื่อไหร่...จะอยู่ตรงไหนก็ได้ ไม่ทุกข์มาก ทุกข์น้อยนะคะ ปราถนาดี
18 ธันวาคม 2547 13:33 น. - comment id 391101
มีสหาย กับจางหายนะ..ถือว่าซ้ำ... เรื่องนี้เรียบเรียงพอใช้ได้ พยายามเขียนอีกนะ ผมมาอ่านเฉยๆก่อน ยังไม่แก้ไข สวัสดีนะครับ อ้อ..สัมผัสและเสียงโดยร่วมดีแล้วครับ..
19 ธันวาคม 2547 01:32 น. - comment id 391567
โอ๋ ๆ อย่าน้อยใจเลยนะ มาปลอบแล้ว
19 ธันวาคม 2547 01:34 น. - comment id 391568
โอ๋ ๆ อย่าน้อยใจเลยนะ มาปลอบแล้ว
19 ธันวาคม 2547 01:34 น. - comment id 391569
โอ๋ ๆ อย่าน้อยใจเลยนะ มาปลอบแล้ว
19 ธันวาคม 2547 12:24 น. - comment id 391725
หน้าส่วนตัว
อย่าน้อยใจไปเลย สิ่งบาดหมางย่อมกระทบกันได้หากเรารู้จักให้อภัยโลกจะสดใสยิ่งขึ้นใจเราก็สบายด้วยนะ ผมยังจำคำนี้ได้เสมอเมื่อสมัยเรียนหนังสือและใช้อยู่ด้วย "ไม่เป็นไร ลืมเสียเถิด" คำนี่ผมจะใช้เสมอมาหนักแน่นด้วยอรรถรสและใจความจ้า
แก้วประเสริฐ.
20 ธันวาคม 2547 09:53 น. - comment id 392191
สวัสดีค่ะ... มะกรูดขอบคุณพี่เมก มากนะค่ะ สำหรับกำลังใจ ขอบคุณน้อง - จิรัฐิติกาล มากค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจ และคงจะเสมอไปนะค่ะ ขอบคุณพี่หญิงฯ นะค่ะ ก็คนขี้งอน และขี้น้อยใจ เอ้อไม่หายสักทีค่ะ ขอบคุณพี่ดอกแก้วมากค่ะ ค่ะมะกรูดจะมั่นฝึกให้มีสมาธิ มีสติมากกว่านี้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณพี่กานต์ค่ะ มะกรูดขี้แย งอแงด้วยนะ ขี้น้อยใจอันดับ 1 ด้วยดิ....อิอิ ขอบคุณพี่ ทิกิ เป็นอย่างมากสำหรับความห่วงใยให้เสมอมา ขอบคุณคุณครูค่ะ จะแก้ไขไงดี....เดี๋ยวมะกรูดลองแก้ไหม่ค่ะ ขอโทษคุณครูค่ะที่ทำให้ลำบาก... แค่คุณครูมาอ่านและชี้แจงก็ขอบคุณแล้วค่ะ มะกรูดขอออกตัวก่อนแร่ะกันค่ะ ว่า...ขอไปแบบ ช้าๆ นะค่ะ เพราะหัวไม่ค่อยดี... ขอบคุณพี่ฤกษ์มากค่ะ โหกลัวจะไม่หายน้อยใจ ...อิอิ ขอบคุณพี่แก้วค่ะ ลืมลืม ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ...
20 ธันวาคม 2547 15:17 น. - comment id 392413
ก็อย่างนี้แหล่ะค่ะ อิ อิ เรามันแค่เพื่อน...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
