สุดข่มใจ หักจิต ไม่คิดมาก แต่ก็ยาก เลือนลบ กลบความเหงา ยิ่งนึกถึง วันชื่น คืนสองเรา ล้านความเฉา เศร้าล้อม โอบอ้อมกาย ยังติดหล่ม ความฝัน อันแสนลึก แม้รู้สึก สิ้นหวัง พลังหาย กลับวนเวียน เพียรสู้ อยู่เดียวดาย จนสุดท้าย จมดิ่ง ในสิ่งลวง ด้วยคาดหวัง ในรัก มากเกินเหตุ ไม่กั้นเขต ไร้ซึ่ง ความหึงหวง เพราะไว้เนื้อ เชื่อใจ ทุกสิ่งปวง ปล่อยเลยล่วง จนยาก เรียกกลับคืน คงอยู่ที่ เวลา นำพาให้ ล้างลบใจ ปลดแอก ที่แบกฝืน ตะกายจาก หลุมเศร้า แล้วหยัดยืน ให้หน้าชื่น แม้นอกช้ำ ก็จำทน ***เอาแต่บันไดไว้ปีน ไม่เอาเชือกเน้อ
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 18 ธ.ค. 2547 11:40 น. - ID 67767 
1235
20
0
18 ธันวาคม 2547 12:06 น. - comment id 391005
อย่าไปอิจฉาใครเลยค่ะ ลองคุยกับน้องๆกันบ่อยๆเดี่ยวก็มีใครสักคน จะได้ บินคู่ห้าหมื่นลี้ เสียที เอาใจช่วยค่ะ
18 ธันวาคม 2547 12:44 น. - comment id 391029
มาส่งเชือกให้ค่ะ กลัวบันไดอย่างเดียวไม่พอค่ะ มาเยี่ยมคนตกหล่มค่ะ
18 ธันวาคม 2547 12:49 น. - comment id 391034
คิคิ.........มา มะ มา เจอกานหน่อย ดิ ......... จะเอาเชือกขนาด ไหน บอกมา เด๋วหา ให้
18 ธันวาคม 2547 12:59 น. - comment id 391055
อิษฉาเหมือนกัน งั้นเรามาจูงมือกันบ้าง อย่างหลังค่อยว่า..
18 ธันวาคม 2547 13:03 น. - comment id 391064
เข้ามาบอกว่า.. คือผมไม่ใช่อย่างที่คิดนะครับ ไม่ได้เป็นนะ
18 ธันวาคม 2547 13:27 น. - comment id 391094
อิอิ....เอ ... สาวดำจะช่วยงัยดีคะ ให้คุณบินเดี่ยว..หลุดพ้นจากเหวรัก อะคะ อิอิ...ช่วยเป็นกะลังใจแล้วกัน...อิอิ
18 ธันวาคม 2547 14:07 น. - comment id 391125
ตกเหวรัก..ลำบากหน่อยครับ แต่คุณบินเก่งคงเอาตัวรอดได้..สำคัญต้องอยากขึ้น.. เรื่องนี้เขียนได้ดีครับ..สวัสดีครับ..
18 ธันวาคม 2547 14:55 น. - comment id 391156
อันห้วงรักเหวลึกตรึกตรองไว้ แม้บันไดพาดพิงจิตยิ่งขืน เชือกร้อยห่วงยากนักจะชักคืน จึงสะอื้นอยู่ก้นหลุมกลุ้มลำพัง :)
18 ธันวาคม 2547 16:04 น. - comment id 391214
บินขึ้นได้อยู่แล้วล่ะค่ะ ช่วยไหมคะ
18 ธันวาคม 2547 16:07 น. - comment id 391217
อิ อิ เพราะจังเลยค่ะ อิ อิ...
18 ธันวาคม 2547 16:16 น. - comment id 391224
คุณ tiki ขอบินเดี่ยวไปเรื่อย ๆ ก่อนครับอย่างน้อยที่นี่ก็อบอุ่นดีมีเพื่อนมากมาย ขอบคุณมากครับรักษาสุขภาพนะครับ คุณคิมฯ...ขอบคุณมาที่เข้ามาทักทายกัน เอาเป็นเส้นที่เหนียวที่สุดก็แล้วกันนะครับ เพราะถ้าขาดเดี๋ยวตกมาเจ็บซ้ำรอยอีก คุณดาหลาฯ ตกลงหายเมาหรือยังเห็นวันนี้มีคนเมาอยู่สองรายไม่ใช่หรือ..ขอบคุณมากที่เข้ามทักทาย วันนี้ผมคงได้เชือกเพียบเลยละครับ คุณดอกข้าว..ขอบคุณที่เข้าเยี่ยมครับ เข้าใจครับเพราะโลกนี้ยังสวยงามพอที่เราจะทำอะไรให้มันถูกต้องไม่ผิดธรรมชาติครับ... คุณสาวดำฯ..ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจที่ให้ครับ รักษาสุขภาพนะครับ... คุณผู้เฒ่าฯ...ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทาย ช่วงนี้หน้าหนาวบินสูงไม่ค่อยได้ ใจอยากจะปีนขึ้นมา เดี๋ยวรอบันใดและเชือกต่อกันให้ถึงก้นหลุมก่อนนะครับ..รักษาสุขภาพนะครับ.. คุณอัลมิตรา... อยากดิ้นรนค้นหาหนทางป่าย เหลียวรอบกายไร้สิ้นซึ่งความหวัง แม้นยังมีบุญพาวาสนายัง จะขอรั้งเชือกร้อยห่วงพ้นบ่วงฝัน ...ขอบคุณมากที่เข้ามาทักทายกันนะครับ รักษาสุขภาพนะครับ......
18 ธันวาคม 2547 16:18 น. - comment id 391227
คุณเพียงพลิ้ว...ช่วงนี้ลมบนเย็นมากคงต้องค่อยๆไต่เพดานบินครับ ขอบคุณมากที่เข้ามาเยี่ยมครับ... คุณลอยไปในสายลม..ขอบคุณมากครับ...
18 ธันวาคม 2547 17:07 น. - comment id 391254
ฝัน .. ก็ยากแล้วที่จะให้เป็นความจริง .. นี่ยังจะติดหล่มที่ลึกในฝันอีก .. ว๊าาา .. ยากไปกันใหญ่ .. ...................... เดินแวะมาทักทายค่ะ .. ^____^
18 ธันวาคม 2547 21:27 น. - comment id 391400
คือแบบว่า อิจฉาบ้านเมืองเขาเหมือนกัน เดินไปไหนก็มีแต่คู่รัก ลแต่เราไม่มีใครข้างกายนอกจากกระเป๋าสะพาย
18 ธันวาคม 2547 21:28 น. - comment id 391401
อ่านซ้ำๆสองรอบครับ ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้อยากเขียนงาน ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีจริงๆ ชื่นชมครับคุณ ฦ มิอาจลืมแก้วแววชีวิต จึ่งอุทิศ ถึงรัก เคยแหนหวง แท้เพราะรัก ยังเต็มปรี่ ฤดีดวง เกินจะตวง ตักไป ให้ใครดู จึงสู้เก็บ ความฝัน อันงันเงียบ ที่เย็นเยียบ ในฝันเศร้า เฝ้าอดสู เพราะข้องคิด คำนึง ถึงพธู จึงหดหู่ อยู่ใน ทรมาน ทรามาน ทรมา ชีวาวาต เมื่อเธอขาด ปราถนา เคยไหวหวาน ไปมีรัก อิ่มอาบ กำซาบมาน จึ่งสราญสูญโศกวิโยคใจ ครวญทุกครา ทุกคราว ร้าวในอก ใจที่ฟกที่ช้ำ ที่ดำไหม้ เคยถามเศร้าว่าจะโศกวิโยคไย เห็นไหมใคร เผยอยิ้ม แก้มพริ้มพราว จึ่งอุทิศ แด่ดวงใจ ที่ร้าวราน อุทิศแด่ วันวาน ที่เจ็บร้าว อุทิศแด่ คืนฝัน เคยยืนยาว อุทิศแด่ ความเหน็บหนาว ร้าวหัวใจ แด่คนดี คนเดียว ในชีวิต แด่มิ่งมิตร มิ่งมิตร เคยชิดใกล้ แด่คนเดียว คนดี ในดวงใจ แด่คนให้ ความหมองไหม้ ที่มากมี แด่ดวงไฟ ดวงไฟ ในคืนฝัน แด่คืนวัน ในฝัน อันป่นปี้ แด่ทุกทุกข์ ปรารถนา บรรดามี อุทิศแด่ ถ้อยวลี ที่เธอย้ำ ว่า...หัวใจรัก มีมากนัก เกินจัก จะเพ้อพร่ำ แต่รักเรา เปล่าประโยชน์ จะจดจำ ถึงงามล้ำ ก็ไม่กำ ชีวิตเธอ ฟังเธอว่า เหมือนว่าน้ำตาตก สั่นสะทก ร้าวในอก พี่เสมอ แล้วเรารัก รักกัน ทำไมเธอ ? น้ำตาเอ่อ จากฝั่งใจ ไหลล้นทรวง แสนเสียดายคืนวันเคยฝันใฝ่ มอบรักให้จากใจไม่มีหวง กว่าจะรู้ว่ารักเปล่าประโยชน์ปวง ฤดีดวง ก็ช้ำเกินทำใจ ฦ จะเป็นเช่นเธอว่า เมื่อรักเราเปล่าประโยชน์จะจดจำ ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตเรา...????
18 ธันวาคม 2547 23:18 น. - comment id 391515
หน้าส่วนตัว
เขียนได้งดงามมากครับ
แก้วประเสริฐ.
19 ธันวาคม 2547 00:24 น. - comment id 391531
หล่มฝันฯ งดงามครับ ป.ล. ผมก็เคยบินนะ แต่มีชั่วโมงบิ(ณ)ไม่มาก ต้องสละผ้าเหลืองเพราะรุ่มร้อนนั่นเอง อิอิ ,ทิดลักฯ :]
19 ธันวาคม 2547 05:42 น. - comment id 391631
เอาบรรไดเหล็ก กล้า มาให้ค่ะ คิ คิ ^0^
19 ธันวาคม 2547 19:37 น. - comment id 391899
มาแระค่ะมาพร้อมความคิดถึงคิกๆๆ ไม่ได้มาทักทายตั้งสองวันช่วงสองมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยแต่ไม่ลืมที่จะคิดถึงนะคะมาช้ายังดีกว่าไม่ไมใช่ไหมค่ะ คืนนี้ก็ขอให้นอนหลับฝันดีนนะคะ(รูปน่ากลัวจังคิกๆๆๆ) คิดถึงค่ะ
19 ธันวาคม 2547 20:41 น. - comment id 391951
สุดลำบาก ยากนัก เมื่อรักซึ้ง มาจากไป ไม่รำพึง จึงใฝ่ฝัน อยากมีรัก มาพบ ประสบกัน แต่ทุกวัน ยังช้ำ ร่ำน้ำตา *-*แต่งได้ดีนะค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ*-*
20 ธันวาคม 2547 09:31 น. - comment id 392178
คุณผู้หญิงสีม่วง...หล่มนี้ลึกซะด้วยสิครับ ขอบคุณมากที่เข้าทักทายครับ คุณไอติมรสต้มยำ..ในกระเป๋าสะพายมีหัวใจใครอยู่หรือปล่าว... คุณแทนคุณแทนไท..บทกลอนงดงามครับขอบคุณมากที่เข้ามาทักทายกันครับ คุณแก้วประเสริฐ..ขอบคุณมากครับ รักษาสุขภาพนะครับ... คุณลักษณ์..ขอบคุณมากครับชั่วโมงบิ(ณ)ผมก็ไม่มากเหมือนกัน แต่ก็ยังดีที่ได้ทำในสิ่งที่ผู้ชายครั้งหนึ่งในชีวิตที่ต้องทำ คุณแก้วรัดเกล้า..ขอบคุณมากสำหรับบันได เป็นคนแรกนะครับที่ไม่แถมเชือกมาให้..ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันครับ.. น้องสาวเพราะรัก..มีใครทำให้กลุ้มอีกละ ดูแลตัวเองนะ รูปน่ากลัวแต่เจ้าของรูปน่ารักนะ... คุณผู้หญิงไร้เงา..ขอบคุณมากที่เข้ามาเยี่ยม ว่าจะไม่ร่ำแล้วน้ำตา ร่ำสุราให้ลืมเลือนดีกว่า..
21 ธันวาคม 2547 15:22 น. - comment id 393143
แม้อกหัก ยังไม่ตาย เหมือนตกตึก เราควรนึก รักตัว ให้มากไว้ ถนอมกาย ใจเรา อย่าวางวาย ก่อกองทราย ยากไง ต้องอดทน เราควรก่อ กองใจ ไว้ให้มั่น เราควรหมั่น รดน้ำ ยามขาดฝน กายใจเรา ควรพร้อมอย่า ยอมจำนน เกิดเป็นคน เรื่องฝัน มีมากมาย ขอเพียงให้ เป็นฝัน อันบรรเจิด ฝันที่เกิด จะอย่างไร ไม่เสียหาย เป็นเพียงฝัน อย่าให้ มาทำลาย ตั้งใจกาย ให้แกร่ง นะคนดี
21 ธันวาคม 2547 17:07 น. - comment id 393208
คุณ sun strom..กลอนงามมากครับ..ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
