เรื่องไร้สาระของคนไร้สาระ

เพราะรัก

ทุกอย่างสำหรับฉันยังเหมือนเดิม 
แม้ว่าใครจะเปลี่ยนไป 
แม้แต่ตัวเธอเองก็ช่าง 
คงเปลี่ยนไปแล้วเช่นกัน 
แต่ฉันยังคงอยู่ตรงนี้
พร้อมกับทุกสิ่งดีๆ
ที่ฉันเคยมีให้
ไม่เคยลืมหรือละเลยมัน 
มันยิ่งนับวันยิ่งเพิ่ม 
จนบางครั้งฉันก็สงสัยตัวเอง 
ว่ามันเพราะอะไรกัน 
ที่ฉันทนนั่งรอรักใครคนนี้
รักคนที่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขา 
รักทั้งที่ฉันไม่รู้เลยสักนิด 
ว่าเขาคิดและรู้สึกยังไง 
มันเหมือนคนโง่ใช่ไหม 
ที่ฉันเป็นแบบนี้
คงใช่ฉันอาจจะโง่
แต่ฉันยอมโง่นะ 
ถ้าฉันได้รักคนที่หัวใจฉันรัก 
และจะไม่เสียใจเลย 
ถึงแม้ฉันจะเป็นฝ่ายเดียว 
ที่มีใจและทุ่มเทรักให้
เพราะอย่างๆน้อยที่สุด ฉันก็ได้รู้จักความรัก 
รู้ว่าตัวเองรักใครเป็น 
เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา 
ฉันรู้สึกเหมือนคนไร้หัวใจ 
รักใครไม่เป็นแบบนั้น 
แต่นับตั้งแต่วันนั้น 
ที่ฉันได้รู้จักและเจอเขา 
ทุกอย่างในชีวิต 
รวมถึงความรู้สึกในจิตใจฉันเปลี่ยนไป 
ฉันไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำไป 
ว่าไปเริ่มรักเขาขึ้นมาตอนไหน 
อยู่ที่รู้สึก คือฉันรักเขาไปแล้ว 
และก็อยากที่ฉันจะหักใจลืม 
เคยบอกตัวเองก็หลายครั้งหลายๆหน 
ว่าเราไม่ดีพอสำหรับเขาหรือใคร 
และคงไม่คู่ควรกับเขาหรอก 
นี่เป็นความคิดที่คิดมาตลอดเวลา 
แต่ในใจมันก็รักเขา 
รักมากด้วยรักจนไม่ฟังอะไร 
ที่ตัวเองสั่งและคัดค้านไป 
มันเหมือนคำสั่งที่สั่งตัวเองไร้ความหมาย 
ในเมื่อหัวใจมันคิดไม่ตรงกันเลยสักนิด