Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon?

โกฏิดารา

เพิ่งจะดูโพคาฮอนทัสอีกรอบ 
ซึ้งๆ 
Think you own whatever land you land on 
Earth is just a dead thing you can claim 
But I know every rock and tree and creature 
Has a life, has a spirit, has a name 
Think the only people who are people 
Are the people who look and think like you 
But if you walk the footsteps of a stranger 
You learn things you never knew 
You never knew 
* Have you ever heard the wolf cry to the blue corn moon? 
Or ask the grinning bobcat why he grinned(Or let the eagle tellyou there hes been) 
Can you sing with all the voices of the mountains? 
Can you paint with all the colors of the wind? 
Can you paint with all the colors of the wind? 
Come run the hidden pinetrails of the forest 
Come taste the sun-sweet berries of the earth 
Come roll in all the riches all around you 
And for once never wonder what theyre worth 
The rainstorm and the rivers are my brothers 
And the heron and the otter are my friends 
And we are all connected to each other 
In a circle in a hoop that never ends 
[Repeat *] 
How high does the sycamore grow 
If you cut it down, then youll never know 
And youll never hear the wolf cry 
To the blue corn moon 
Or whether we are white or copper-skinned 
We need to sing with all the voices of the mountains 
To paint with all the colors of the wind 
You can own the Earth and still all youll own is earth 
Until you can paint with all the colors of the wind 
เมื่อเจ้าคิดครอบครองแผ่นดินได้ 
ว่าแผ่นดินสิ้นไร้ชีพดับสูญ 
แต่ข้ารู้ หิน, ต้นไม้ ,สัตว์ อากูล 
ชีพ, วิญญาณ, ชื่อล้วนมูลกำเนิดมี 
เมื่อเจ้าคิดว่าชนที่เป็นชาติ 
ย่อมมิผาดผิดแผกแตกต่างที่ 
จากเจ้าเอง! แต่หากรู้สรรพชีวี 
จะรู้มี สิ่งสวรรค์บันดาลมา 
ยินไหม? สุนัขป่าครวญร้องก้องแสงจันทร์ 
ถามไหม? ไยแมวป่าแสยะยิ้ม? 
เจ้าร้องเพลงกับคีตาแห่งขุนเขาได้ไหม? 
และเจ้าฉาบทาด้วยสีสรรพ์ของสายลมได้? 
มาวิ่งตามทางลับของต้นสน 
มาลิ้มผลไม้ป่าแห่งโลกใหม่ 
มารับรู้ทุกสิ่งด้วยดวงใจ 
ตระหนักในสิ่งที่เจ้าไม่เคยมอง 
กระต่ายป่าแมวน้ำเป็นหมู่เพื่อน 
พายุเหมือนแม่น้ำเป็นพี่น้อง 
และหมู่เราร่วมกันในครรลอง 
ดังวงวัฏสอดคล้องไร้จุดปลาย 
แล้วยอดต้นไซคามอร์จะสูงเพียงไร? 
หากเจ้าตัดทิ้งไป, จักมิมิทางทราบ 
แล้วเจ้าจะไม่มีทางยินเสียงสุนัขป่าครวญร้องก้องแสงจันทร์ 
หรือ ไม่ว่าเราจะมีผิวสีใด ขาวหรือทองแดง 
เราจำเป็นต้องร้องเพลงไปพร้อมกับคีตาแห่งขุนเขา 
ระบายสีด้วยสรรพสีแห่งสายลม 
เจ้าจักครองผืนดิน และเพียงแค่ผืนดิน 
จนกว่าเจ้า, จะรู้จักระบายสีด้วยสีสรรพ์แห่งสายลม				
comments powered by Disqus
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    20 กุมภาพันธ์ 2548 10:45 น. - comment id 428217

    ............มาเป็นกำลังใจให้
    
    
  • อักขราเริงรมย์๚ะ๛

    21 กุมภาพันธ์ 2548 08:42 น. - comment id 428580

     
    I neer was struck before that hour
    With love so sudden and so sweet.
    Her face it bloomed like a sweet flower  
    And stole my heart away complete.  
     
    My face turned pale, a deadly pale.
    My legs refused to walk away,
    And when she looked what could I ail
    My life and all seemed turned to clay.  
     
    And then my blood rushed to my face  
    And took my eyesight quite away.
    The trees and bushes round the place  
    Seemed midnight at noonday. 
     
    I could not see a single thing,
    Words from my eyes did start.
    They spoke as chords do from the string,
    And blood burnt round my heart.  
     
    Are flowers the winters choice
    Is loves bed always snow
    She seemed to hear my silent voice  
    Not love appeals to know. 
     
    I never saw so sweet a face
    As that I stood before.
    My heart has left its dwelling place
    And can return no more . ๚ะ๛
    
    size> 
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน