๓๐ ปี ๖ ตุลา : อย่าซ้ำทำทวน

โกฏิดารา

๓๐ ปี ๖ ตุลา 
๏ ดินโดมเคยอาบกำซาบเลือด 
ซากศพซบเผือดสุมไฟเผา 
มะขามแขวนร่างอยู่ซึมเซา 
กลางเสียงร้องเร้าเหล่าทมิฬ 
ร่ำเปรี้ยงเสียงปืนคลื่นกระสุน 
ทำนบทบหนุนไม่สุดสิ้น 
ย้อมแดงโลหิตติดแผ่นดิน 
ป้ายแดงแปลงลิ้นติฉินประณาม๚
๏ เผด็จการทหารดุ 
แรงประทุประจุสนาม 
สุมไฟให้ลุกลาม 
ความเกลียดชังประดังประเด 
ไทยฆ่าไทยแท้แท้ 
เพราะตั้งแง่และสรวลเส 
เสกแสร้งแต่งลมเพ 
ลมพัดปากมากข่าวลือ๚
๏ จากหนึ่งเก้าถึงสี่เก้าก้าวไปไหน? 
เหลืออะไรให้เราเฝ้ายึดถือ? 
เผด็จการทุนฟุ้งเงื้อมอุ้งมือ 
ก็กลับรื้อระบบทหารบันดาลมา 
หรือประชาชนไทยได้แค่นี้ 
กรุงศรีฯจะเสื่อมซึ่งคุณค่า 
แม้นคนดีไม่สิ้นศรีอยุธยา 
ก็นับถอยเวลาจะบรรลัย๚ 
๏ "ไทยเอยเคยเพลี่ยงพล้ำ ลงเพราะ 
เพลินวิวาทบาดทะเลาะ เบาะแว้ง 
อย่าโกรธพิโรธเคราะห์ คราวโชค ร้ายเอย 
พึงโทษความโหดแห้ง หั่นห้ำกรรมเวร"* 
จงเจนดวงจิตตั้ง ตามดี เถิดพ่อ 
มาตรล่วงยามยุคกลี อยู่ได้ 
กี่สิบกี่ร้อยปี เปลี่ยนผ่าน 
ตระหนักผิดเดิมไซร้ อย่าซ้ำทำทวน๚ะ๛ 
* พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว