เมื่อใดไม่มี ใจ

tiki

เมื่อใดไม่มี ใจ 
 ตอนหนึ่ง
โคลงสี่สุภาพ
      ๑
        อำลาใจร่ำแล้ว.................อาวรณ์
หวงห่วงสรรพสุนทร..............พร่ำนั้น
ใจเอยจะจากจร.......................เกินจาก..ใจเอย
คิดคร่ำจำจักคั้น......................ข่มแม้นสุดใจ
    ๒
      เหลือเพียงใดฝากไว้............โลกา
เหลือแต่รอยพร่ำหา..................แต่ท้าวฯ
คำสานสั่งวาจา.........................คำฝาก....พานเฮย
ฝันแต่รอยหวานร้าว................ลึกล้นทองภู.ฯ
กลอนสุภาพ(๘)
   ๓
  เบิกหนึ่งในฤดีที่งามงด
ใสสดราวแก้วแพร้วพร่างฝัน
ในบทกวีคลี่กลางหว่างแสงวัน
และ แสงจันทรานั้น...ฉันพบคุณ
   ๔
    ทุกรำพึงละเมอบทกวี
รักละเมอทุกทีที่หัวหมุน
เป็นยินดีปรีดาเมตตาดุล
ช่างเป็นบุญในกรรมอันทำมา
 ๕
      รำพึงถึงทุกถ้อยเคยร้อยวาด
ประหลาดแม้นเพียงมิพบหน้า
ก็ร้อยฝันเรียงรัดหัทยา
รักละเมอเพ้อหาประสาเรา
     ๖
      เมื่อจะวางห่างหายกรายจากชื่น
เคยเริงรื่นหรรษาแม้นตาเศร้า
เคยปลุกปลอบลอบล้ำคำบรรเทา
เคยอยู่เฝ้าถามไถ่อาลัยความ
     ๗
         นับแต่นี้มีหรือชื่อเคยชิด
มิ่งมิตรทางไกลใจเคยหวาม
แม้นเป็นเพียงเงาฝันดั้นด้นตาม
หลงละเมอทุกยาม...จะจบลง
     ๘
     นับแต่นี้มีหรือจะได้เห็น
เคยเป็นสายสวาทคาดประสงค์
บัดนี้นั้นจะห่างถ้อยร้อยจำนง
ใจฉันคงแผ่วหายหล่นรายทาง
ทิกิ_tikiจารเมื่อ พฤหัส ๒๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๘
เขียนในโน้ตแพ็ด เวลา ๙-๑๒:๓๕ นาฬิกา ไว้ ๓๖ บท
สงวนลิขสิทธิ์ ตามสิทธิ์อันควรมี
Copy right. All rights reserved.
ทิกิ_tiki