เช้ามืด เม็ดทรายบนชายหาดยังไม่ตื่น คลื่นซัดอยู่ครืนๆ คล้าย ว่าทะเลกำลังละเมอ ลมเย็นจนเกือบหนาว เปลี่ยนความคิดเป็นดังผลึกแข็ง ไม่เลื่อน ไม่ไหล เกาะแน่น อยู่แต่ที่เดิม ความคิดถึง ฟุ้งลอยเป็นฝ้า มองหา แต่ก็ไม่อาจเห็น ได้แค่เพียงสัมผัส และรู้สึก ระหว่างมืดกับสว่าง ฉัน คล้ายยืนอยู่ตรงกึ่งกลาง ตรงที่ที่เป็นรอยต่อ ระหว่างความจริงกับความฝัน แสงบางบางเริ่มจับขอบฟ้า ฉันมอง..และทอดถอน กังวลอยู่อย่างเงียบๆ.. ในการที่จะได้รู้ ว่าสิ่งไหนที่เป็นความจริง.. ..และสิ่งไหนคือความฝัน..
หมอกจาง 9 มี.ค. 2548 21:56 น. - ID 72450 
795
3
0
9 มีนาคม 2548 22:29 น. - comment id 436762
ตื่นหรือยังความหวังที่มีอยู่ โปรดจงรู้อย่าทำเป็นเพียงฝัน มีอีกอย่างย่างก้าวกระทำมัน ด้วยพลังตั้งใจในสิ่งดี
9 มีนาคม 2548 22:31 น. - comment id 436765
ความจริง .. สิ่งใด .. ไผลเผลอ ละเมอ .. เพ้อฝัน .. วันใส จริงแท้ .. ฝันเฟื่อง .. อย่างใด จักให้ .. ความสุข .. แท้จริง
9 มีนาคม 2548 23:50 น. - comment id 436815
ความฝันต่างความจริง ในทุกสิ่งที่สัมผัส แต่อย่างไรใจกระหวัด และผูกรัดมัดรักความฝัน *-*งานเขียนดีค่ะ*-*
10 มีนาคม 2548 13:54 น. - comment id 436999
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลย เพราะเพิ่งจะสอบเสร็จนะค่ะ ไม่รู้จะยังจำกันได้หรือเปล่า ถ้าลืมก็ไม่ว่ากัน เพราะหายไปนานจริงอิอิ ประมาณว่าข้ามเดือน ยังเขียนกลอนได้โดนใจ สงสัยจะมีความรู้สึกที่คล้ายกันมั่งค่ะ
10 มีนาคม 2548 14:31 น. - comment id 437021
ก็ไม่ทุกความฝันหรอกนะแม่จิตร ที่จะเปลี่ยนเป็นความจริงได้น่ะ..ว่าไหม กระทั่งความจริงบางครั้งยังไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง อย่าว่าแต่ความฝันเลยกิรณา.. เนาะ ขอบคุณที่เอากลอนมาแจมกันครับ ผู้หญิงไร้เงา :) คุ้นๆคลับคล้ายว่าจะจำได้อยู่นั แม่มดฝนพร่ำ :)
13 มีนาคม 2548 21:01 น. - comment id 438507
ต่อให้ฟ้าเปิดกว้าง... และทุกสิ่งกระจ่าง...อย่างตาเห็น แต่เมื่อใจ...ที่ยังไหว...ไม่ชัดอย่างที่สายตาเป็น ความจริงเร้น...อยู่ข้างใน....ไม่อาจพบทาง... ขอให้โชคดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด