ฉันคงเหมือนกองไฟใกล้สิ้นเชื้อ ไม่มีเหลือแสงสว่างก็จางหาย ความเริงโรจน์โชติร้อนค่อยผ่อนคลาย มอดมลายแต่ปะทุระอุใน คล้ายความรักหักอกสะทกสะท้าน เริ่มร้าวฉานเขาห่างเหินสะเทิ้นไหว เคียงคู่หล่อนหมอนหนุนอุ่นหทัย น้ำตาไหลร่วงรินหมดสิ้นกัน หมอนใบนั้นเคยนอนแนบแอบกับอก ยามเดือนตกดาวระยับประดับฝัน สัมผัสรสบทรักฝากชีวัน อ้อมกอดนั่นกะหวัดแน่นแสนปรีดา ค่ำคืนนี้กอดกายกับความหนาว มองเดือนดาวข่มดับปรารถนา คงได้เพียงกอดหมอนซ่อนน้ำตา ใครเล่าหนาจะเติมไฟให้ลุกโชน
ช่อมะไฟ 6 เม.ย. 2548 15:41 น. - ID 74013 
929
16
0
6 เมษายน 2548 16:48 น. - comment id 450064
พี่มะไฟ .. เศร้าจังนะคะ ... .. ทีมมาทักทายตอนเย็นๆ ค่ะ ..
6 เมษายน 2548 16:58 น. - comment id 450066
ให้เหลือเพียง คนคุ้นเคย ที่เคยก่อ เคยร่วมหอ ลงโรง โยงสายฝัน เคยใกล้ชิด สนิทแนบ แอบอิงกัน นับจากนั้น ต่อจากนี้ ไม่มีเรา เหมือนไฟมอด มืดดับ ลับลาเชื้อ เศษที่เหลือ เพียงเถ้าถ่าน ผ่านการเผา จะสุมไฟ น้อยหรือมาก หนักหรือเบา ก็ไม่เข้า ติดเชื้อไฟ ให้ลุกลาม
6 เมษายน 2548 17:20 น. - comment id 450075
เราห่าง-ห่างกันซักพักเถอะ อย่ามาเจอะกันเลยในตอนนี้ ต่างคนต่างทบทวนใจให้ถ้วนถี่ ว่าเราจะยังมีกันต่อไปไหม
6 เมษายน 2548 20:21 น. - comment id 450110
= = = = = = = = = = = = = = = = = = ถ่านไฟเก่าเผาแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ติด อย่าครุ่นคิดให้ปวดใจไปเลยหนา คืนนี้ยอมหม่นเศร้าเคล้าน้ำตา รอวันหน้าไฟรักชื่นอาจคืนครอง = = = = = = = = = = = = = = = = = = อิ..อิ.. มั่วดีแฮะ..
6 เมษายน 2548 21:35 น. - comment id 450157
ทีม น้องรัก พี่นี้จะบอกว่า น้องช่างมีน้ำใจเหลือเกิน พี่หวังจะได้พบใครอีกสักคนที่แสนดีคนนั้นด้วย ขอบใจสาวน้อย
6 เมษายน 2548 21:38 น. - comment id 450160
จะผลักไสไปไหนให้ไกลพี่ มะไฟนี้ร้อนรนสุดทนไหว เพียงขออิงอกอุ่นละมุนใจ หมดเชื้อไฟหรือไรใยตัดรอน เข้าใจว่าคุณบินเดี่ยวยังเป็นไฟที่ไม่สิ้นเชื้อนะคะ สวัสดีค่ำๆ ค่ะ
6 เมษายน 2548 21:50 น. - comment id 450172
คิดให้ถี่ดีหนอพ่อคุณเอ๋ย น้ำคำเอ่ยจากลาช่างน่าขัน ต้องกลืนเก็บกำสรดประชดประชัน ไปจากกันรู้ไหมใครสมฤดี ผู้ชายคนหนึ่งเคยรับบทบาทนี้มาแล้ว คุณวาดเวลาว่าควรตัดสินใจอย่างไร เมื่อไฟยังไม่สิ้นเชื้อ ขอขอบคุณ
6 เมษายน 2548 21:57 น. - comment id 450176
ถ่านไฟเก่าเปียกน้ำตาไม่น่าติด วุ่นวายคิดเวียนวนหนทางหมอง ตัดสวาทบาดอารมณ์มิสมปอง จึงร่ำร้องหาคนดับซับอารมณ์ ขอบคุณผู้หญิงช่างฝันค่ะ
6 เมษายน 2548 23:52 น. - comment id 450203
เหลือนะ เหลือ ขี้เถ้า ยังไม่ประโยชน์ นะ อิอิ
7 เมษายน 2548 00:01 น. - comment id 450207
หวอหวอมาแล้วไหนไฟไหม้ ลามลุกใหญ่ถึงใจจนเสียหาย ฉีดเร็วเข้าดับเผาก่อนวอดวาย อันตรายนะเธออย่าเล่นกับไฟ อย่าเติมเลยไม่ดี เดี๋ยวหลอมละลาย อิอิ
7 เมษายน 2548 01:22 น. - comment id 450235
แม้เธอเป็นกองไฟใกล้สิ้นเชื้อ ฉันจะเติมให้ทุกเมื่อไม่ไปไหน เพื่อให้ไฟรุกสว่างกลางหทัย แล้วอยู่ได้เรื่อยไปนิจนิรันดร์ *-*มาเติมความอบอุ่นให้ค่ะ กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
7 เมษายน 2548 11:30 น. - comment id 450334
เพราะคนเก่าดับไม่ไหวไฟแรงร้อน จึงหาอ้อนคนใหม่เกรงไฟโหม ไฟหมดเชื้อทิ้งไว้กองไฟโทรม เข้าหาพระเถอะโยมอาจดับทัน กลัวว่าจะไปสึกพระซะอี่กน่ะซิ อิอิ
7 เมษายน 2548 13:32 น. - comment id 450428
ไฟรักลามตามอ้อนตอนไหวหวั่น หนาวกายสั่นครวญครางโอ้นางหมอง หวิววิบวับขยับร่างจางคู่ครอง แว่วเรียกร้องเพราะรักไล้ไฟลามเลีย ไม่เติมแต่โหมเองค่ะ คุณแม่จิตร กาแฟไหมคะ ถ้วยแรกของวันนี้ค่ะ
7 เมษายน 2548 13:36 น. - comment id 450430
ขอบคุณใจใครหนออารีย์เอื้อ บุญก่อเกื้อส่งมาอุราเสริม หยิบยื่นเชื้อเพื่อรักจักก่อเติม รักแลเริ่มอบอุ่นละมุนทรวง น้ำใจคุณผู้หญิงไร้เงาช่างน่ารัก อย่างไรก็แนะนำกันด้วยนะคะ ก็เป็นแค่น้องใหม่ ขอบคุณมากค่ะ
7 เมษายน 2548 13:45 น. - comment id 450432
ไฟรักโหมรานรอนคืนนอนเปลี่ยว หญิงโดดเดี่ยวหลงมาหวังอาศัย ซุกอกคลอ พอร้อนก่อนจากไป หวังเติมไฟที่มอดไหม้ให้ลุกโชน อย่าให้สิเหน่หากับวัดมาเกี่ยวข้องกันเลยนะคะคุณฤกษ์ เหมือนผลักไสช่อมะไฟไงไม่รู้นะ อย่าหวั่นไหวไปเลย ก็แค่ผูหญิงธรรมดาที่พลัดหลงมาเท่านั้น แทนคำขอบคุณที่มาทักทายกันด้วยกาแฟสักถ้วยดีไหม ยังไม่หมดถ้วยแรกของเช้านี้เลยนะ สวัสดีค่ะ
7 เมษายน 2548 18:03 น. - comment id 450527
กองเพลิงใกล้มอดแล้ว หมดไฟ แมงเม่าคงเข้าไป เพิ่มเชื้อ จั๊กจั่นเรไร โหมลุก เอาร่างกายเลือดเนื้อ โดดเข้าเผาให้ วายปราณ :)
7 เมษายน 2548 19:38 น. - comment id 450582
ไฟมอดเชื้อดั่งห้วง ตรอมตรม มิข่มต้องระทม ห่มไห้ เช่นชายซ่อนคำลม ลวงล่อ เหมาะต่อความชั่วไซร้ ยิ่งได้ สะใจ บางทีก็สะใจนะกับเหล่าแมลงที่ไม่เจียมตัว ตามืดตามัวทะนงหลงไหล อยากหลอกล่อลวงแต่ห้วงหัวใจ หลงเข้ากองไฟเผาไหม้อย่าได้คร่ำครวญ คุณเรไรอย่าจริงไหมคะ ขอขอบคุณ
9 เมษายน 2548 16:18 น. - comment id 451378
เมื่อไฟมอดเชื้อ..สิ่งที่เหลือคืออะไร?...ใจของเรา..เท่านั้นที่จะบอกได้ค่ะ..กลอนแต่งได้ดี..มาชื่นชมนะคะ..
13 เมษายน 2548 00:46 น. - comment id 452772
ไฟมอดเชื้อเหลือสิ่งใดฤา ที่แน่ๆ คือความช้ำชอก ระทมเงียบเศร้ายามเหงากลิ้งกลอก ยากแท้หลอกหัวใจตัวเอง ขอขอบคุณคุณราชิกา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
