บ้านในฝัน..ที่ฉันไม่เคยมี
ในชีวิตเกิดมาถึงครานี้
อยู่กับบ้านครอบครัวมีกี่เคหา
บ้านกี่หลัง..เพราะจำเป็น..ต้องอยู่มา
เคยล้ำค่าตึกสามหลัง...ยังเคยมี
มีบ้างไหม...บ้านในฝัน...อันเย็นชื่น
ลมระรื่น...กลางทุ่ง..ไกลกรุงศรี
บ้านแห่งนั้น....พฤกษชาติ ชื่นทั้งปี...
เขียวแมกไม้...ล้อมชีวี...ที่พักกาย
อยู่ไม่ไกล..ใกล้ศาลา..กลางจังหวัด
ไยข้องขัด...ราวบ้านนอก..คอกวัวหาย
ฉันเบิ่งมอง...ท้องน้ำ...จ้ำกระจาย
รู้สึกคล้าย...กรรมบิด...ลิขิตมา.
รักสิ่งใด...มิได้..ในสิ่งนั้น
มิรักเลย....ผกผัน...ต้องพบหน้า
รักเหลือแสน..กรรมสนอง...ผองไกลตา
รักล้นฟ้า...ยิ่งห่างล้น...พ้นฤดี
ชาติใดนะ....ฉันจะมี...หรือ...ที่อยู่
บ้านของใคร...ถึงสวยหรู..ล้านศักดิ์ศรี
เทียบไม่ได้..บ้านของเรา...เศร้า..ชีวี
ฤามิมี...บ้านฉัน..รำพันใจ
อยู่บ้านใคร...ใช่บ้านเรา..นั้นเศร้าหมอง..
ต่อให้เงิน...ก่ายกอง...มิผ่องใส
ความสุขบิน...หายวับ....ลาลับไกล
ฝันร่ำไร...บ้านฉัน...ฝัน...จน...ตาย
ทิกิ_tiki
วันที่มองไปในภาพสีซีดๆของกระท่อมในฝันที่ฉันมองอยู่
ในความคิดคำนึง....เวลาที่ลง ๑๖:๔๐ นาฬิกา
บ่ายวันอังคาร ๒๖ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๘
บ้านในฝัน..ที่ฉันไม่เคยมี
(หมายเหตุ เว็บเป็นไรไปไม่ทราบ รอให้ลงได้เวลาหน้าจอ
.........๑๗:๐๕ นาฬิกาพอดีเลยค่ะ)
26 เมษายน 2548 17:45 น. - comment id 461256
เขียนต่อจากบทกลอน 75214 25 เม.ย. 48 - 19:57 แผ่นดินทอง....บ้านแห่งฝัน ทิกิ_tiki http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_75214.php

26 เมษายน 2548 18:13 น. - comment id 461298
^_______^ ทักทายค่ะพี่ทิกิ อ่านแล้วเป็นเศร้าๆไงไม่รู้ วรรคจบยิ่งเศร้าง่า ซักวันเดี๋ยวพี่ทิกิก็จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเองล่ะค่ะ เนี่ย ฝันก็ว่าจะแต่งกลอนเกี่ยวกับบ้านตัวเองเหมือนกัน ยังไม่ทันได้เขียนเลย หนูแฮมสเตอร์ที่บ้านมาตายซะก่อน T-T งั้น ฝันไปละนะคะ สวัสดีค่ะพี่

26 เมษายน 2548 18:43 น. - comment id 461317
อยากมีบ้านที่ร่มรื่น มีพฤกษาชาติงามล้ำ แต่ราคาแพงเหลือใจคิด.......แง้มกระเป๋าดู มีอยู่ ๑๐ บาท อิอิ...รอมาเข้าฝันบ้านงาม ๆ มาแวะเยี่ยมโค้งคารวะสุดตัวจรดหัวใจคราบบ

26 เมษายน 2548 19:00 น. - comment id 461327
ง่ะ....ไมมันเศร้าจังอ่าคะ T_T

26 เมษายน 2548 19:07 น. - comment id 461332
^_______^
ทักทายค่ะพี่ทิกิ
อ่านแล้วเป็นเศร้าๆไงไม่รู้
วรรคจบยิ่งเศร้าง่า
ซักวันเดี๋ยวพี่ทิกิก็จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเองล่ะค่ะ
เนี่ย ฝันก็ว่าจะแต่งกลอนเกี่ยวกับบ้านตัวเองเหมือนกัน ยังไม่ทันได้เขียนเลย
หนูแฮมสเตอร์ที่บ้านมาตายซะก่อน T-T
งั้น ฝันไปละนะคะ
สวัสดีค่ะพี่
: 1390 - **พาฝัน** 469558 - 26 เม.ย. 48 - 18:13
เวลาดูทักษา...หมอดูก็ว่าทุกทีว่า
บ้านไม่มีนะ...เสาเรือนไม่มี เราก็ไม่เข้าใจสักทีค่ะ
บัดนี้ มันเข้าใจจนซึ้งค่ะ..
ที่ดิน ทื่ครอบครองผื่นแรกที่มีชื่อเรา
จนถึงวันนี้ ที่เข้าไปปลูกบ้านมิได้สักที
.....มันน่าเศร้าไหมคะ...
ถึงไปอยู่กี่แห่ง...จะเย็นใจเหมือนที่ในฝันเราหรือ

26 เมษายน 2548 19:09 น. - comment id 461335
อยากมีบ้านที่ร่มรื่น มีพฤกษาชาติงามล้ำ
แต่ราคาแพงเหลือใจคิด.......แง้มกระเป๋าดู
มีอยู่ ๑๐ บาท อิอิ...รอมาเข้าฝันบ้านงาม ๆ
มาแวะเยี่ยมโค้งคารวะสุดตัวจรดหัวใจคราบบ
: 13030 - ภูวดินทร์
บ้านของเรา ไม่จำเป็นต้องหรูหราเหมือน
ญาติโกโหติกาเราดอก....แต่ทำไมเราไม่มีสิทธิ์
ได้เข้าไปเหยียบ ไปปลูกในที่ที่เรารักเสียที
ช่างน่าน้อยใจเหลือเกิน...ชีวิตนี้ นะคะ

26 เมษายน 2548 19:10 น. - comment id 461336
ง่ะ....ไมมันเศร้าจังอ่าคะ T_T
: น้ำส้ม : 469587 - 26 เม.ย. 48 - 19:00
น้ำส้มคะ...เราดูบ้านหลายหลังของพี่น้อง
ช่างใหญ่โต หรูหรา...เราแต่งบ้านให้เขาสมสง่า
สมฐานะยิ่งใหญ่เหลือเกิน...
แต่พอบ้านเรา...ที่เราอยากจะอยู่
แบบ พอมีพอกินที่เราเป็น...ประหลาดเหลือเกิน
มิเคยได้อยู่สักที่....ต้องให้ไปอยู่ปราสาทราชวังหรืออย่างไร...เศร้านะคะ
เศร้า...นะ

26 เมษายน 2548 20:51 น. - comment id 461415
บ้านในฝัน ของฉันหาไม่ยาก ไม่ต้องลำบากออกเสาะหา บ้านในฝันอยู่ไม่ไกลจากสายตา บ้านในฝันอยู่ในอุรา ของเราเอง อยู่ที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีความสุขเท่านั้นพอ แวมาทักแวมาทายครับ

26 เมษายน 2548 21:27 น. - comment id 461438
คับที่อยู่ได้..คับใจอยู่ยาก...รึเปล่าคะ ดูเศร้าๆ นะ แวะมาอ่านกลอน ... แล้วจะแวะมาใหม่นะคะ

26 เมษายน 2548 21:42 น. - comment id 461452
เวลาเงียบ..ไร้คน...ให้บ่นว่า
เชิงสีหน้า แต่ละคน...ช่างเรียบเฉย
ไร้สำนึก...มนุษย์ธรรม...จึงก้ำเกย
ความไร้ใจ...จึงเผย...โหดในตน
ที่ใดเล่า...มีเรา...อยู่เพียงหนึ่ง
ตามคำนึง..เรียบง่าย..คลายหมองหม่น
ที่ใดเล่า...เมื่อเรา..ท่ามกลางคน
ใจมิจน...หวนคิดถึง...ซึ้งเพียงเรา.
อยู่ที่ไหนใจเป็นสุข..
ก็คือที่ที่เราเป็นอิสระไม่ขึ้นอยู่กับใครน่ะซี
....การอยู่กับผู้อื่นเป็นความทุกข์แท้แท้...
การมีชีวิตดูเสมือนพึ่งพา...ช่างทุกข์แท้
ขอบคุณ คุณ
12878 - BongNothMaRu

26 เมษายน 2548 22:41 น. - comment id 461488
คุณ ปลาทองเข้าใจเป็นที่ยิ่ง
แต่ทุกสิ่ง..รอเวลา...อย่าหมองเศร้า
รอความฝัน..ให้ผันผ่าน..นานดั่งเงา
รอจนเหย้า...เรือนตน..พ้นกรรมเวร...
บางทีเราก็อดทนเพื่อใครสักคนที่เรารัก
ใครคนนั้น..ถ้าไม่มีเรา..เขาก็ลำบาก
ถ้าเขาทุกข์...เราจะทุกข์ยิ่งกว่า...
ขอให้เขา..เป็นหลัก...
คงไม่มีใครดอกที่อยากจะพอเพียง
แค่พอเพียงไม่อยากยุ่งกับชาวบ้านชาวช่อง
อย่างที่เราเป็นค่ะ...
ญาติมากเรื่องมาก..ยุ่งมาก
คนเรา..จึงควรฝึกอยู่คนเดียว
ความฝันของเราเพียงได้อยู่คนเดียวเงียบๆ
นั่นแหละค่ะ...
คุณ เข้าใจ..เข้าใจมากๆเลยนะคะ
ทิกิ
