.... ใจตนเอง ....

ผีเสื้อปีกบางฯ


..... หัวใจถูกกรีดเป็นแผล
ดูแลรักษาหายได้
เลือดถั่งหลั่งพุ่งมากมาย
ก็คล้ายหยุดได้ดั่งใจ
..... ถึงฟ้าวันนี้มืดมิด
ชีวิตยังเดินเลื่อนไหล
เมฆดำบังฟ้าผ่านไป
สดใสนวลใยแสงจันทร์
..... ดวงดาวกระพริบระยิบยับ
งามจับฤทัยคล้ายฝัน
สายฝนร่วงหล่นมาพลัน
ชีวันชุ่มชื่นรื่นใจ
..... ลมโชยอ่อนไหวใบไม้พริ้ว
ปลิดปลิวล่วงหล่นไปไหน
คงอยู่ใต้ต้นร่ำไป
แล้วผลิใบใหม่ขึ้นมา
..... ผิวเนื้อที่เจ็บเหน็บหนาว
เปลี่ยนเป็นร้อนผ่าวนักหนา
จุดหมายที่เคยโรยรา
กลับมาโชติช่วงดังเดิม
..... ทิ้งร่างทอดราบลงไป
ตรึกตรองครวญใคร่แต่เริ่ม
ทุกข์สุขอยู่ไหนใครเติม
ใครเพิ่มทุกข์ให้....ใจตนเอง....				
comments powered by Disqus
  • คงอักษร

    19 ธันวาคม 2544 16:27 น. - comment id 26108

    แต่งได้เยี่ยมจริงๆครับ
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    20 ธันวาคม 2544 00:04 น. - comment id 26190

    ยอดเยี่ยมเลยจ้า... ชื่นชม...
  • ผู้ชายคนเดิม

    20 ธันวาคม 2544 20:20 น. - comment id 26368

    ชื่นชมในตัวอักษรที่คุณเขียนนะครับ
    ด้วยใจ.............
    ^__^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน