๏ พบแล้วจากพรากแล้วพบคำรบใหม่ โอ้กระไรเล่าจึงคะนึงหา คอยนับวันผันผ่านกาลเวลา นับเนิ่นช้าเช่นเหมือนไม่เคลื่อนเลย อยากผุดลุกผุดนั่งตั้งหน้านับ ต้องระงับเงียบงำทำเฉยเฉย สะกดจิตสนิทไว้ใช่เสบย ด้วยอยากเอ่ยเอื้อนเพรียกสำเหนียกฟัง หากไปไหนไกลนักเหมือนหักอก หวาดวิตกหวั่นใจไม่คืนหลัง กลัวละร้างห่างหายตายลำพัง เกรงกระทั่งเธอเลือนลืมเพื่อนใจ พบเพื่อจากพรากเพื่อพบกระทบจิต ยังครุ่นคิดคร่ำครวญป่วนหวั่นไหว อย่าหนีนะ หนีหน่ายหายจากไป คนอยู่ไกล กลัวระกำ ช้ำชอกตรม ๚
วฤก 19 ธ.ค. 2544 12:43 น. - ID 7605 
712
2
0
19 ธันวาคม 2544 13:50 น. - comment id 26084
โหหหห....ออดอ้อนซะ.... ถ้าได้อ่านกลอนของคุณหมอ...."เธอ" ของ คุณหมอ ต้องไม่หนีหน่ายหายจากไปแน่นอนค่ะ
20 ธันวาคม 2544 00:11 น. - comment id 26192
กินใจ...ไหวออดอ้อนดีจัง.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
