คนรอ

คนรอ
ก่อนสองเราต้องแยกจากกัน
เราสัญญาผูกพันเป็นมั่นหมาย
ว่าจะรักแม่นมั่นมิแคลนคลาย
แต่สุดท้ายเธอจากไปไม่เหลียวมา
นี่แหละหนาที่เขาว่าใจของหญิง
คงจะจริงทุกสิ่งใช่กล่าวหา
ช่างอ่อนไหวไปตามสายลมพา
แล้วจะหวลมาเมื่อไรลมเจ้าเอย
ฉันจะคอยคอยเธออยู่ที่เก่า
คอยสองเรากลับมาเป็นอย่างเคย
ขอวิงวอนสักคราลมเจ้าเอย
อย่าพัดเลยเชยไปไม่หวลมา
หากวันนี้มีเธอเหมือนวันก่อน
คงไม่ร้อนไม่รนไม่บ่นหา
ข้าจะรอรอคอยเจ้ากลับมา
อย่าปล่อยข้าเคว้งคว้างบนทางคอย..........
๔๔ ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย ๔๔
๐๒.๕๒ น. ๑๙ มิ.ย. ๔๘

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ทานทองคำ 19 มิ.ย. 2548 00:50 น. - ID 77462

749

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/77462 ที่มา: แต่งเองขอรับ , ทานทองคำ

comments powered by Disqus

ราชิกา

19 มิถุนายน 2548 16:48 น. - comment id 481518

กาลเวลาหมุนเวียนมิเปลี่ยนผัน
คงสักวันพบนางไม่จางหาย
พระพายพัดพริ้วแผ่วแว่วมิคลาย
รักไม่วายเพียงเธอเฝ้าเพ้อคอย.....ฯ

แวะมาทักทายกันค่ะ..บทกลอนน่ารักนะคะ