ยามเย็นตะวันรอนแดงฉาน แวกม่าน...ทิวไม้..ไพรสนธิ์ หมู่นกบินกลับรังยามมืดมน ผู้คนเดินทางกลับอย่างวุ่นวาย เดินเลียบริมทุ่งนาพาใจเหงา ชีวิตเรา..ทำไม..ดูสับลน มองภูเขาแสนไกลอย่างไร้ตัวตน สายลมต้องกายาพาเยือกเย็น ยินเสียงกบ.เขียดร้องอยู่ใกล้ๆ เสียงหัวใจโหยหากับ..ใครกันหนอ ยิ่งสายลม.พรมพร่างอย่างพนอ อ้อนวอนขอ..ขอใจ..ใครสักคน
ไรไก่ 31 ก.ค. 2548 16:16 น. - ID 79176 
831
4
0
31 กรกฎาคม 2548 21:34 น. - comment id 498019
สัมผัสความเหงาในความเวิ้งว้าง ได้อย่างน่าอัศจรรย์
1 สิงหาคม 2548 13:07 น. - comment id 498165
วันอาทิตย์กลับบ้านขับรถตอนตีสี่..ข้ามเขาดูเงียบสงบดี..หลีกชีวิตเมืองได้อีกวัน...
1 สิงหาคม 2548 15:22 น. - comment id 498251
ขอบคุณค่ะคุณtiki และคุณบินเดี่ยวหมื่นลี้
1 สิงหาคม 2548 19:07 น. - comment id 498304
ความเหงา... ทำให้ชีวิตได้รู้อะไรอีกหลายๆ อย่าง... พี่ ยังชอบเหงาอยู่เรื่อยไป... มาเป็นเพื่อนเหงาค่ะ... สวัสดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
