เพื่อนไม่เข้าใจกัน และวันที่ผมไม่เหลือใคร

ก.ศ.กษิพจน์

สุดอาลัยใจหายมิวายแล้ว
เหมือนดั่งแก้วพลัดตกจากอกเอ๋ย
เมื่อเพื่อนรักที่ห่วงมาละเลย
เหมือนไม่เคยรู้จักมักคุ้นกัน
   เราเคยเล่นเคยสุขเคยทุกข์เศร้า
เราเคยเย้าเคยหยอกเคยสุขสันต์
เราเคยแกล้งเคยสนุกหยอกล้อกัน
เราเคยสรรค์เคยสร้างสิ่งดีๆ
   แต่วันนี้เพื่อนรักจักต้องเศร้า
ต้องปวดเร้าความรู้สึกหมดสุขขี
ที่เคยรักเคยห่วงกลับไม่มี
เพราะเรานี้ไม่เข้าใจกันและกัน
   ก็มีบ้างบางทีที่ทำผิด
ก็มีบ้างที่คิดไม่เหมือนฝัน
ก็มีบ้างที่ความเห็นมันแย้งกัน
แต่ทุกวันผมรักเพื่อนเหมือนเก่าเคย
   เพื่อนคนอื่นไม่เข้าใจผมไม่ว่า
เพื่อนที่รักทุกเวลามานิ่งเฉย
เพื่อนสนิทไม่สนิทเหมือนเก่าเลย
จะให้ผมอยู่เฉยได้อย่างไร
   เพื่อนรักเพื่อนความรู้สึกมันมากนัก
เพื่อนที่รักมากยิ่งกว่าสิ่งไหน
สายสัมพันธ์เพื่อนรักจากดวงใจ
ที่มีให้เพราะรักเพื่อนอย่างจริงจัง
   แต่วันนี้จริงหรือผมต้องหมด
เพื่อนที่รักไม่เคยลดและหดหาย
มันจริงหรือผมต้องเสียคำว่า "เพื่อนตาย"
สิ่งสุดท้ายอยากได้คือไมตรี
    เพื่อนหลายคนที่จริงมีอยู่มาก
แต่เพื่อนรักที่เคยฝากสักขี
ว่าจะรักเชื่อใจและภักดี
แต่วันนี้ผมไม่มีเหลืออีกเลย