สายฝนที่โปรยปราย . . . ฉันก็นั่งพร่ำเพ้อระบาย ความเหงา . . . นั่งปาดน้ำตา สะอื้นร่ำ กับทุกเรื่องราว . . . อยู่คนเดียวได้ปลดปล่อยความปวดร้าว ภายในใจ . . . เวลาที่ผ่านไปทุกนาที . . . หัวใจดวงนี้ ก็เพิ่มความอ่อนไหวมากเท่านั้น . . . มองไปไม่มีใคร เขาคงไม่อยากจะรับฟัง . . . คนอย่างฉัน คงไม่มีใคร อยากเข้าใจ . . . มีแต่เสียงฟ้าร้องกับฝนที่ตกลงมา . . . ไม่หยุดยั้ง นั่งกอดเข่าอยู่คนเดียวลำพัง น้อยใจ ฟ้า ทำไมไม่มีใครอยู่เคียงข้าง . . . มีกันทุกเวลา สร้างฉันมาทำไมไม่สร้างเขามา . . . พร้อมกัน ปล่อยให้ฉันรอ . . . ทำไม ทั้ง เหนื่อย ท้อใจ . . . จนแทบจะทนไม่ไหว เจ็บตรงนี้ที่ไม่เคยมี ใครสน . . . ไม่เคยใส่ใจ อยากจะหยุดความเสียใจ . . . อยากจะหยุดน้ำตาไว้ แต่ในเมื่อความจริงยังปวดใจ . . . ฉันก็คงหยุดมันไว้ไม่ได้ . . . จริง ๆ
นู๋น้อย_ร้อยปัญหา 7 ก.ย. 2548 21:16 น. - ID 80759 
734
3
0
7 กันยายน 2548 21:30 น. - comment id 512672
เวลาที่ผ่านไปทุกคืนวัน ทำให้เราเศร้าเงียบงันหนักหนา มีแต่ความเหงาเฝ้าเราทุกวันเวลา ทั้งที่จริงจริงอยากมีใครมาเคียงข้างกัน แต่ไม่รู้ทำไมนะทำไม เราจึงไม่มีเขาเหมือนใครเหมือนฝัน ทุกอย่างที่พบพานผ่านคืนวัน มีแต่เพียงเราที่ไม่มีใครร่วมผูกพัน..ร่วมทางกลอนน่ารักดีค่ะ
8 กันยายน 2548 09:11 น. - comment id 512768
อีกไม่นานทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง...
8 กันยายน 2548 20:04 น. - comment id 513101
ขอบจัยค่า ^^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
