.... ซินเดอเรลล่า ....(4)

ผีเสื้อปีกบางฯ

สารถี ขับไป ไม่รอช้า
เร่งรีบพา หนูน้อย น่าสงสาร
เพราะเกรงว่า จะชักช้า ไม่ทันการณ์
ขับทะยาน สู่งาน ในทันใด
เจ้าหญิงน้อย ค่อยก้าว ลงจากรถ
สุดจะอด กลั้นยิ้ม ไว้ไม่ไหว
นางค่อยค่อย เยื้องย่าง เดินเข้าไป
ทุกคนใน ราชวัง ต่างตะลึง
ซินเดอฯ น้อย ค่อยยิ้ม พริ้มน่ารัก
ส่วนสาวอื่น นั้นชัก จะหน้าบึ้ง
เหตุเพราะทัก เจ้าชาย อยู่เลยจึง
อิจฉาซึ่ง เจ้าหญิงน้อย ที่เดินมา
เจ้าชายแสน ถูกใจ จึงเรียกร้อง
ตะโกนก้อง เมียงมอง เดินมาหา
โปรดเต้นรำ กับฉันเถิด เทพธิดา
ผู้มาจาก ฟากฟ้า นภาลัย
องค์หญิงโปรด ให้เกียรติ ฉันสักนิด
ขอจงคิด เต้นรำกัน จะได้ไหม
แม่ซินเดอฯ ตอบรับ ในทันใด
มอบรอยยิ้ม สดใส ให้เจ้าชาย
ทั้งสองนั้น เต้นรำกัน จนดึกดื่น
เกือบเที่ยงคืน ซินเดอฯนึก ถึงคำหมาย
ว่าต้องกลับ ก่อนเที่ยงคืน เป็นเส้นตาย 
ก่อนจะกลาย เป็นเศษถ่าน เช่นวานวัน 
ทูลเจ้าชาย บอกว่า ขอลาแล้ว
เจ้าชายบอก อย่าคลาดแคล้ว เลยจอมขวัญ 
ซินเดอฯ วิ่ง หุนหัน ออกไปพลัน
เจ้าชายนั้น วิ่งห้าม ตามเธอไป
ถึงหน้าวัง บันไดชัน เธอสะดุด
รองเท้าแก้ว ก็หลุด ลื่นไถล
ซินเดอฯจะ ก้มเก็บ ในทันใด
แต่เจ้าชาย นั้นไซร้ ไล่ตามมา
ซินเดอฯ รีบ วิ่งไป ไม่รอรี
ไม่ชักช้า เร็วรี่ ขึ้นรถม้า
ก่อนเจ้าชาย จะสั่งปิด ทวารา
ราชรถ ก็พา นางลับไป