ยามเช้าตื่นขึ้นมาเวลา สาง หมอกยังจาง ท้องฟ้า พร่า สว่างไสว ทำไมอะไรมันติตาและค้างอยู่ในใจ ยังพอไหว ว่า คิดถึง เธอ อยู่ทุกวัน สวรรค์ไม่เมตตา พาเราคิด ให้เราติดอยู่ห่าว คนฟากฟ้าฝัน คิดถึงมาก ก็ฝันมากในกลางวัน เธอไม่หันมามอง สองตาเธอ ไม่มีทางแล้วหรือที่เธอ เผลอ ให้ฉันเจอเธอบ้าง ที่เธอเสนอ ทุกความคิดฉันก็รู้ฉันอยากเจอ แต่คนเซ่ออย่างฉัน เคนมองมา ทำไมต้องเป้นตัวเราที่เศร้า ทั้งที่เราทุ่มความภักดีมา รักที่ต้องชอกช้ำอุรา รักทีมอบพากับต้องชอกช้ำฤดี รอยยิ้มของเธอ อ่อนละมุน ทำให้โลกหมุนต้องหยุดตาฉันดูเธอดี ไม่มีอีกแล้วหรือ ยามเราต้องพบกันอีกที ฉันหนีความจริงไม่ได้หรอกนะคนดี เธอเคยถามใช่ไหมว่าทำไมไม่สังเกต เป็นต้นเหตุให้เราสองห่าง ตัวฉันรู้ดีว่าใจฉันยังไม่จืดจาง ยังคงมีรักเธอเสมอมา ทุกครั้งที่ลืมตา...................ตอนเช้า หน้าเธออยู่ที่ตาฉันเสมอ ฉันไม่เคยลือมเธอแม้สักครั้งเออ จะให้ฉันเสนอตัวไปให้เธอได้อย่างไร
ทรายกะทะเล 13 ม.ค. 2549 06:41 น. - ID 85112 
780
1
0
13 มกราคม 2549 07:31 น. - comment id 552963
มีคนเคยบอกพี่พุดว่า คนไหนที่ก่อนนอนและตอนลืมตา พาให้เราคะนึงครวญ คนนั้นคือคนที่เราให้ความสำคัญที่สุดค่ะ พยายามหยุดคิดบางก็ดีว่ามั้ยคะ ใช้ภาวนากำกับจิตดีไหมอิอิ จะได้ไม่ใจลอยค่ะ ด้วยรักห่วงใยห่วงใจ
13 มกราคม 2549 13:04 น. - comment id 553029
ทำไมทุกครั้งที่ลืมตาถึงเห็นนาฬิกาก่อนน้า...แวะมาอ่านกลอนค่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
