เหม่อมองสาย นที ที่รินไหล ในหัวใจ ครุ่นคิด กระไรหนอ สายน้ำไหล ดุจเวลา ที่มิรอ แม้วอนขอ เพียงไร ไม่กลับคืน เหม่อมองนก ที่โผบิน ผินเวหา สุดสายตา หายลับ กับเมฆขาว ดุจสังขาร ที่ร่วงโรย มิยืนยาว สุดท้ายคราว สังขารลับ มิกลับมา เกิดเป็นคน ควรคิด พินิจหนอ อย่ามัวรอ เวลา เพลินหนักหนา แม้สังขาร ก็ล่วงลับ กับเวลา คนมีค่า ต้องไม่หลง มัวรีรอ ความดีเป็น ที่ตั้ง ฝังในจิต สิ่งใดคิด ว่าดี เริ่มทำหนอ แม้เวลา ล่วงเลย ทำดีพอ สังขารฝ่อ ยังคงไว้ ซึ่งความดี
ลมรำเพย 13 ม.ค. 2549 13:25 น. - ID 85125 
1094
4
0
13 มกราคม 2549 14:36 น. - comment id 553043
มาชื่นชมผลงานดี ๆ ครับ
13 มกราคม 2549 15:09 น. - comment id 553052
อันความดีมิต้องจับจองซื้อ มิต้องแย่งยึดยื้อหรือแข่งขัน มิต้องรอใครหามาแบ่งปัน ล้วนรังสรรค์ดีชั่วด้วยตัวเอง
13 มกราคม 2549 17:32 น. - comment id 553106
เกิดเป็นคน ควรคิด พินิจหนอ อย่ามัวรอ เวลา เพลินหนักหนา แม้สังขาร ก็ล่วงลับ กับเวลา คนมีค่า ต้องไม่หลง มัวรีรอ พี่ดอกแก้วชอบบทนี้มากเลยค่ะ ...
13 มกราคม 2549 22:24 น. - comment id 553127
เกิดเป็นคน ควรทำ แต่ความดี อย่าให้มี ความคิด ที่อิจฉา เพราะไม่งั้น จะลำบาก กายกายา เพราะอุรา มีแต่ทุกข์ ไม่สุขใจจะไม่รอในการทำดีค่ะ สัญญา
14 มกราคม 2549 07:45 น. - comment id 553168
ความดีเป็น ที่ตั้ง ฝังในจิต สิ่งใดคิด ว่าดี เริ่มทำหนอ แม้เวลา ล่วงเลย ทำดีพอ สังขารฝ่อ ยังคงไว้ ซึ่งความดี เขียนซึ้งใจมากนินิ
14 มกราคม 2549 08:02 น. - comment id 553171
ลมรำเพย รำพึง รำพันฝัน ลมพัดผ่าน ผิววัน พลันสดใส พัดแผ่วแผ่ว แว่วแว่ว หวานละไม วานอย่าพัด เลยไกล ได้ไหมลม เจ้าลมพา กลิ่นกลุ่น กล่อมหอมนัก คงผ่านพัก ณใจ ให้สุขสม คงผ่านสวน ไม้ดอก ได้ดอมดม แล้วพร่างพรหม หม่ไพล ในอุรา รำเพยเผย ลำนำ น้ำคำฝัน ดลเสกสรร ความรัก ล้อมเพรียกหา มาหม่ให้ อบอุ่น ละมุมตา อย่าโรยลา อย่ารู้ร้าง จางจร
14 มกราคม 2549 12:35 น. - comment id 553185
ขอความดีสถิตในหัวใจเราทุกคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด