หน้าส่วนตัว
ก้องกู่โห่....ร้องเห่....ร้องเฮใหญ่
ส่งเสียงสารก้องไปให้ไพศาล
ถึงความทรราชย์อันเปรียบมาร
ที่บันดาลทุกข์เข็ญให้เป็นไป
หนึ่งทรราชย์เกิดขึ้นโลกวิบัติ
แก่งแย่งกัดกินกลบตะขบใส่
ร่วมฟัดเหวี้ยงเขวี้ยงทุบตะคลุบไป
ผลประโยชน์ใดๆในธรณี
ถึงอำนาจบาทใหญ่ในใต้หล้า
เปรียบแสงจ้าส่องกล้าเพชรมณี
อันขุนศึกชาวบ้านต่างเร็วรี่
หวังเพียงที่เพชรอำนาจให้กับตัว
ผลแห่งทางชี้อำนาจพาไปสู่
หาทางสู้ซึ่งเสียไปไม่มีกลัว
ลั่นกลองรบกระทบพื้นรัวๆ
วิ่งพันพัวเข้าใส่โหมโรมรัน
นี่แหละหนา..ที่มาแห่งความทุกข์
ฤทธิ์ท้ายสุดของอำนาจที่ฟาดฟัน
ไร้ซึ่งสิ่งความปราณีกันและกัน
ย่อมจะไม่มีวันจะหมดไป
แสงริมทางเท้า 16 มี.ค. 2549 03:46 น. - ID 87667 
790
0
0
16 มีนาคม 2549 04:17 น. - comment id 566689
ดึกๆ ก็งี้แหละคับ เหอๆๆ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งมึน เริ่มไร้ซึ่งทางออกมากไปทุกที เขียนเรื่อยเปื่อย อย่าคิดมาก ยินดีรับคำแนะนำทุกประการครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
