บันไดดาว

ยามพลั้งพลาดคลาดดาวพราวเวหา
ร่วงนภาสู่ผืนดินที่มัวหมอง
เสียงกระซาบลมโศกศัลย์เปล่งทำนอง
บทเรียนของผู้ที่ไต่บันไดดาว
ร่างไร้ค่าที่อยู่คู่ใจไร้หวัง
นอนลำพังมองดาราที่กลางหาว
เกือบเงื้อแง่ลูกกลางฟ้าที่ลุกวาว
ก็ล่วงกราวลงร่ำไห้ก่อนได้ยล
บันไดดาวนั้นมีไว้ให้ไต่เต้า
และคนเราก็พลาดหล่นไม่รู้หน
ทุกย่างขั้นคือชะตาที่ชอบกล
จะเกลาคนให้มีค่าก่อนย่ำไป
ดาวเลือกนายที่สูงส่งสมควรคู่
ดาวเลือกอยู่ผู้มั่นคงใช่อ่อนใหว
ดาวเลือกจิตเมตตาผ่องอำไพ
ดาวเลือกใจที่เปี่ยมฝันหวังนิรันดร์
บันไดดาวยังอยู่คงและทายท้า
ผองผู้กล้าให้ปีนป่ายหมายสู่ฝัน
แม้นได้ยลราตรีมืดทุกชั่ววัน
ทิวาฝันจะเลิศลางกลางฤทัย
ไม่ซักครั้งที่ดาวหล่นจากเวหา
สู่มรรคาที่ตรงหน้าสว่างไสว
ให้เดินเก็บแสนง่ายสมดังใจ
ดาราไซร้ไม่ทิ้งฟ้าสักคราคืน