ยอดดอกหญ้า ลออยิ้ม ยั่วลมพัด ผ่อนโอนอ่อน สำผัส เพียงแผ่วพริ้ว สายลมเยน เชยชื่น ยอดหญ้าปลิว บอกลมริ้ว อย่าเลย เลือนลับลา วานเจ้าพราย ว่ายแหวก วาดหวังให้ ละอองไอ เกสร ล่องสู่ฟ้า ฝากหัวใจ ดอกหญ้า ท่องนภา ชมพฤกษา พนาไพร ไร้อาทร ใฝ่ฝากฝัน ของฉัน กับเธอนะ คำลมคละ คลุ้งแล้ว ไม่หลอกหลอน เพียรระบาย บทวาท เกลากาพท์กลอน วานลมย้อน วอนเธอ กลับมาเยือน
น้ำ 22 พ.ค. 2549 22:25 น. - ID 89520 
1253
4
0
22 พฤษภาคม 2549 22:49 น. - comment id 579019
ลมหายใจใครหนอผ่านต่อฝัน หลอมแบ่งปันรักรวมสวมกอดหญ้า โอบช่อดอกบอกผ่านซ่านอุรา หลงรักค่านิดน้อยรอคอยเธอ ดอกหญ้าไกวกวักเพรียกสำเหนียกรัก กระซิบทักสายลมพรมมาเสนอ ลมหายใจใครหนอก็ละเมอ หลงเผลอเพ้อฝากคำร่ำรัญจวน
23 พฤษภาคม 2549 08:19 น. - comment id 579029
เพียงพลิ้วเป็นใบไม้ ไม่ได้เป็นดอกหญ้า อดได้รับความรักเลยค่ะ อิอิ อ้อนแบบนี้ ดอกหญ้าคงจะกลับมาค่ะ
23 พฤษภาคม 2549 12:35 น. - comment id 579068
ให้คิดถึงใครขึ้นมาพลัน... ถ้าได้ไปแอบนั่งในทุ่งหญ้า ลมไหวแผ่วๆก็คงดี
23 พฤษภาคม 2549 15:51 น. - comment id 579104
สวัสดีค่ะ พี่น้ำ ฉันเป็นเพียงดอกหญ้าค่าต้อยต่ำ ถูกเหยียบย้ำ...ไร้ค่าน่าเหยียดยาม เป็นเพียงดอกไม้ริมทางต่างประณาม ถูกตีความ...มีค่าไม่น่ามอง... เกิดมาด้อยน้อยวาสนาพาสับสน มีเพียงตน...บนทางร้างหม่นหมอง ในหัวใจนี้ไม่มีใครประคอง ทุกอย่างฟ้อง...ไร้ค่าไม่น่าชม... ในทางเดินไร้ใครมาเคียงข้าง ความอ้างว้าง...ทารุณทนขืนขม แม้จะเหน็บหนาวร้าวใจตรม จำต้องข่ม...ไร้ค่าไม่น่าครอง... เพียงผู้หญิงธรรมดาไม่โดนเด่น เขาไม่เห็น...คุณค่าพาหม่นหมอง วันคืนผ่านพ้นไปไร้ใครมอง ไร้คนจอง...ดอกหญ้าไม่น่าชม... จะมีสักกี่คนที่เห็นค่าค่ะ พี่น้ำ น้อยนักนะค่ะ ทุ่งหญ้ากว้าง...คงทำให้ใครคนหนึ่งสุขได้...
23 พฤษภาคม 2549 23:25 น. - comment id 579223
ขอบคุณ ปราณรดี สำหรับมาร่วมอารมย์กลอน ลมหายใจใครหนอผ่านต่อฝัน หลอมแบ่งปันรักรวมสวมกอดหญ้า โอบช่อดอกบอกผ่านซ่านอุรา หลงรักค่านิดน้อยรอคอยเธอ ดอกหญ้าไกวกวักเพรียกสำเหนียกรัก กระซิบทักสายลมพรมมาเสนอ ลมหายใจใครหนอก็ละเมอ หลงเผลอเพ้อฝากคำร่ำรัญจวน หวานมากทีเดียวครับ และขอบคุณเพียงพลิ้ว คงมีโอกาสเขียนกลอนร่วมกันครับ ขอบคุณแทนคุณแทนไท ที่มาเยี่ยมครับ ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 584321 สวัสดีค่ะ พี่น้ำ ฉันเป็นเพียงดอกหญ้าค่าต้อยต่ำ ถูกเหยียบย้ำ...ไร้ค่าน่าเหยียดยาม เป็นเพียงดอกไม้ริมทางต่างประณาม ถูกตีความ...มีค่าไม่น่ามอง... เกิดมาด้อยน้อยวาสนาพาสับสน มีเพียงตน...บนทางร้างหม่นหมอง ในหัวใจนี้ไม่มีใครประคอง ทุกอย่างฟ้อง...ไร้ค่าไม่น่าชม... ในทางเดินไร้ใครมาเคียงข้าง ความอ้างว้าง...ทารุณทนขืนขม แม้จะเหน็บหนาวร้าวใจตรม จำต้องข่ม...ไร้ค่าไม่น่าครอง... เพียงผู้หญิงธรรมดาไม่โดนเด่น เขาไม่เห็น...คุณค่าพาหม่นหมอง วันคืนผ่านพ้นไปไร้ใครมอง ไร้คนจอง...ดอกหญ้าไม่น่าชม... จะมีสักกี่คนที่เห็นค่าค่ะ พี่น้ำ น้อยนักนะค่ะ ทุ่งหญ้ากว้าง...คงทำให้ใครคนหนึ่งสุขได้... แมงกุ๊ดจี่ 23 พ.ค. 49 - 15:51 IP 61.19.234.67 สวัสดีครับน้องแมงกุ๊ดจี่ .....อารมณ์กลอนติดต่อทีเดียวแสดงว่าสบายดีมากมายเลยไช่ไหมหนอ ดีใจที่มาเยี่ยมครับ
24 พฤษภาคม 2549 13:03 น. - comment id 579338
ดอกหญ้าที่รักหวานจริงค่ะ
25 พฤษภาคม 2549 20:36 น. - comment id 579641
สีน้ำฟ้า มักจะพูดเสมอว่า.... เปรียบเหมือนดอกหญ้าค่าต่ำต้อย อยากเรียงร้อยถ้อยงามหลากความหมาย เป็นบทกวีนานามาทักทาย ให้เธอหายเหว่ว้า.. เพลินอารมณ์ จื๋ยย์.. เห็นกลอนหัวข้อนี้ของพี่น้ำแล้ว หนาว ๆ ร้อน ๆ เข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าน๊อเรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
