วัตถุนิยมสังคมบริโภค แบ่งโลกสร้างนิยามตามถนัด โลภมากตัณหาสารพัด ช่องทางลัดทางโล่งฉ้อโกงกัน กูพวกมากมึงพวกน้อยด้อยคุณค่า ใช้ของปลอมหลอกตาช่างน่าขัน โอ้อวดเกินเป็นจริงทุกสิ่งอัน ล้วนมุสาทั้งนั้นโฆษณา ที่เห็นเป็นตัวอย่างล้วนทางผิด ให้หลงคิดว่าโก้ด้วยโมหา ยลภาพยั่วมั่วกามว่างามตา เรื่องอย่างว่าน่าอายจึงขายดี พวกสาวสาวนิสิตผ้าปิดก้น แต่ละคนว่างามตามวิถี พอก้าวขาเห็นสะดือถือว่าดี กุลสตรีไม่แลเหลียวเดี๋ยวขึ้นคาน พวกหนุ่มหนุ่มนอกกรอบชอบสนุก อบายมุขทางฉิบหายขวนขวายผลาญ บ้างยกพวกตีกันอันธพาล ไม่มีงานยังอวดดีมีคู่นอน เราปู่ย่าตายายใกล้ตายแล้ว เห็นผิดแนวผิดคำที่พร่ำสอน จะนิ่งเฉยก็คันปากมันบอน กลัวจะนอนลืมตาเวลาตาย นั่นดาราพิธีกร...นี่โฆษก ใส่เกาะอกเอวต่ำทำไปได้ ออกอากาศทีวีไม่มีอาย เป็นแบบอย่างเลวร้ายให้สังคม หรือคนไทยสมัยใหม่ต้องใจกล้า ไม่ต้องมาพิเคราะห์ความเหมาะสม เมื่อเสียงบ่นของผู้ใหญ่เหมือนผายลม ชื่นอาจม...ขอลาไปอาเจียน
แก้ว กรุงเก่า 4 มิ.ย. 2549 07:57 น. - ID 89901 
1309
7
0
4 มิถุนายน 2549 08:52 น. - comment id 581758
หน้าส่วนตัว
เรนว่า..เด็กวัยรุ่นตอนนี้ ก็คงไม่ได้แตกต่างจากตอนนั้น..มากมาย..
เพียงแต่ปัจจุบันมีเวที..ให้เค้าแสดงออกได้มากขึ้น เลยทำให้ใครๆ..รู้สึกว่าเขามีปัญหา..
..บางทีการกล้าแสดงออก ก็เป็นการ..แสดงออกเพื่อปกปิด
ความกลัว..ของตนเอง..
..กลัวการเข้าสังคม ..
กลัวเพื่อนไม่ยอมรับ .. เค้าก็เลยหาเวทีที่เปิดตัวเอง.. ด้วยการแต่งตัว.. ตามวัฒนธรรมของตะวันตก..
เพียงเพื่อ..สิ่งที่อยู่ภายใน..ที่เค้าก็ไม่รู้..
บางทีเรนก็เห็น.. มีบ้างนะคะที่ผู้ใหญ่ก็แต่งตัวโป๊.. ไม่เหมาะสมวัย .. และสถานที่..
เพื่อนๆในกลุ่มของเรน.. ก็เป็น..
เก๊าะตอนที่อยู่ในห้องเรียน .. เราต้องรักษากฏระเบียบของโรงเรียน .. ผมยาวต้องถักเปีย.. ผูกโบว์..
เราไม่เคย..ต้าน..
แต่นอกห้องเรียน.. ขอให้เราได้แสดงออกบ้าง.. อาจเพียงแค่แป๊ปเดี๋ยวเอง ..
แต่กลุ่มของเพื่อนๆ.. ก็รู้นะคะว่า.. ที่ตรงไหนที่เรากล้าที่จะทำ..
ในวัด..เราจะใส่เสื้อสีขาวสะอาดตา..
เก๊าะเราตกลงกันแบบนี้.. ในกรอบที่เราตั้งกันขึ้นมา..
..
อาจเป็นเพราะ...มุมมองที่ต่าง.. เด็กๆก็เล้ยถูกมองว่า.. เป็นเหมือนคนละโลก..
และเป็นตัวปัญหา..
..ในเวทีของผู้ใหญ่.. ขอให้มีเด็กร่วมแสดง..รับฟัง.. ไม่ขำ.. ไม่เยาะเย้ย..
...
เรนว่าก็คงจะดีนะคะ..
เอเน็ต.. โอเน็ต ..เก๊าะเป็นปัญหาที่ผู้ใหญ่สร้าง..
..
เรนขอโทษนะคะ..
..
สิ่งที่เรนเขียน.. เป็นเพียงสิ่งที่เรนคิด..
ตามที่เรนรู้สึก.. ตรงนี้ก็เป็นอีกที่ .. ที่เรนสามารถแสดงออกในแนวคิด.. ที่เรนอยากฝึกแสดงความคิดเห็นที่เป็นของเรน..
..อาจเป็นเหตุผล.. ที่ถูกมองว่า..ไร้สาระ..
..เรนขอบคุณนะคะ..ที่ได้สะท้อนมุมมองอีกมุมให้เรนได้เห็น..
4 มิถุนายน 2549 09:09 น. - comment id 581760
บ่งบอกความรู้สึกผู้ถ่ายทอด ได้อย่างอัดอั้นกระทบ กระเทือนความรู้สึก ที่ปลดปล่อยออกมา กึ่งว่ากึ่งประชดกึ่งสลดใจ
4 มิถุนายน 2549 09:25 น. - comment id 581762
ทุกวันนี้ ... ไม่กล้าคุยกับเด็กวัยรุ่นผู้หญิงเลยค่ะ คุยด้วยทีไร รู้สึกตกใจทุกที วิธีการแสดงออก บุคลิกต่างๆ ทำให้เรารู้สึกว่า เอ .. หรือเราจะแก่ไปจริงๆ สมัยเราอายุเท่าพวกเขา เราจะสำรวมมากกว่านี้ แต่ก็เผยแววความฉลาดทันโลก ซึ่งบางที เราก็ได้แต่มองแล้วอมยิ้ม พยายามเรียนรู้อะไรๆ เพื่อที่จะเข้าใจเขามากยิ่งขึ้น แต่กับเด็กผู้ชายสมัยนี้ เรารู้สึกดี เพราะรู้สึกว่า เขาฉลาด มีข้อมูล เรียนรู้ได้เร็วดี และเขาจะมีความคิดสร้างสรรค์แปลกๆ ที่เราไม่เคยได้รู้มาก่อนเยอะจริงๆ เลยกลายเป็นว่า แดดเช้าเปิดเนอสเซอรี่คบหาแต่เด็กวัยรุ่นผู้ชาย อิอิ อืม ... กาลเวลาเปลี่ยนไปจริงๆ ด้วย สงสัยแดดเช้าคงจะงกๆ เงิ่นๆ อยู่ในกรอบของวินัยสมัยราวมัธยมเมื่อสิบกว่าปีก่อนละมั้ง อิอิ
4 มิถุนายน 2549 11:51 น. - comment id 581795
คิดถึงงานของคุณแก้ว กรุงเก่า ครับ
4 มิถุนายน 2549 15:44 น. - comment id 581816
ตอบ...หนูเรน
4 มิถุนายน 2549 16:15 น. - comment id 581822
ตอบ...มนต์กวี มนต์กวี...สมหวัง มานั่งอ่าน พร้อมวิจารณ์ฟังแล้วนายแก้วยิ้ม หมักเอาไว้หลายเดือนให้เพื่อนชิม รสนุ่มนิ่มหรือขื่นขมชมชิมดู
4 มิถุนายน 2549 17:12 น. - comment id 581835
.. ก็แค่สับสน..วงกลมที่ให้ เรียนรู้ดู..พร้อมแก้ไข.. คิดเริ่มใหม่หากผู้ใหญ่มีเมตตา..
ผิดถูกเรนก็รู้.. ประสบการณ์คือครูที่สอนมา.. ผิดถูกกลัวกล้ากล้า.. แค่ตามหาตัวตนเพื่อค้นวัน.. ...
.. เรนขอบคุณนะคะ.. คุณลุงแก้วฯเขียนได้ดีมากๆเลยนะคะ.. คุณลุงเขียนบทกลอนอันนี้ขึ้นมา .. ทำให้เรนมีจินตนาการ..ที่อยากจะเขียนกลอนโต้ตอบด้วยดิคะ ..
4 มิถุนายน 2549 18:04 น. - comment id 581844
ทุนมาเปลี่ยนวิถีแห่งชีวิต คนต้องคิดพินิจดูรุ้จุดหมาย แยกเลวดีชี้งามอย่าตามร้าย ย้ำหัวใจมิใช่ควายตะพายตาม
4 มิถุนายน 2549 19:34 น. - comment id 581852
ขอบพระคุณ แก้วกรุงเก่า เล่าตามพบ พินิจนบ น้อมนำ เป็นคำสอน คงจักห่วง และคาดหวัง ทั้งอาทร เยาวชน อ่านบทกลอน ไว้สอนใจ
4 มิถุนายน 2549 21:47 น. - comment id 581864
ไม่รู้ว่าอัลมิตราตัวโตเกินไป หรือเสื้อสวยๆที่เขามีขาย มันไซด์เล็ก ๆ บางทีนะ ถามคนขายว่า เสื้อแบบนี้ ใหญ่กว่านี้มีมั๊ย เขาก็บอกว่า นั่นล่ะ ใหญ่สุดแล้ว โอ... ใส่เสื้อตัวนั้นแล้ว คงหายใจไม่ค่อยออก กินข้าวคงไม่อิ่มอีกต่างหาก แน่นปึ๋งซะขนาดนั้น แต่ผู้ชายบางคนก็ชอบที่จะดูอาหารตาฟรี ๆ นะ ชอบน่ะ ชอบดู แต่พอลูกหลานตัวเองใส่บ้าง ล่ะ หัวเสียกันใหญ่ แปลกจัง
5 มิถุนายน 2549 08:24 น. - comment id 581917
อิอิ ไม่ได้เหม็น ไม่ได้มีเสียงน่ารังเกียจขนาดนั้นสักหน่อย อิอิ อิอิ แค่เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเองค่ะ
6 มิถุนายน 2549 04:58 น. - comment id 582090
แก้ว กรุงเก่า เขียน (ปากบอน) :- หรือคนไทยสมัยใหม่ต้องใจกล้า ไม่ต้องมาพิเคราะห์ความเหมาะสม เมื่อเสียงบ่นของผู้ใหญ่เหมือนผายลม ชื่นอาจม...ขอลาไปอาเจียน ฯ วัยรุ่นไทยไร้ทิศทางแล้วหรือ จึงยืดถือตามเขาเฒ่าปวดเศียร มิเคยเห็นเป็นอยู่จึงดูเอียน แม่เนื้อเนียนนุ่งน้อยพลอยนิยม พิธีกรโฆษกอวดอกเกาะ ดูไม่เหมาะเอวต่ำย้ำเหมาะสม ออกรายการผ่านตาว่าภิรมย์ สัตว์สังคมรุ่นใหม่ใคร่ครวญดู เห็นปู่ย่าตายายไร้คุณค่า ทิ้งจรรยาก่อนเก่าเอาโก้หรู มิสนใจพ่อแม่และคุณครู ทำเป็นรู้อวดร่างอย่างมิอาย อบายมุขรุกเร้าเข้าสอดแทรก เจาะหนุ่มสาวใจแตกแหลกสลาย อันธพาลฟันฆ่าพาล้มตาย บ้างก็ขายตัวเรียนเปลี่ยนคู่นอน ใส่สั้นจู่กู่ว่าดูน่ารัก ไม่ตระหนักกุลสตรีมีเก่าก่อน สะดือโผล่โชว์เอวอรชร เหมือนออดอ้อนเสือหิวหลิ่วมอง มีให้เห็นมากหน้าดาราหนัง อวดกันจังสังคมบ่มใจข้อง ภาพยั่วกามงามตาพาจับจอง เป็นสิ่งของขายดีมีทั่วไป ถือพวกมากลากต่อก่อสร้างเหตุ หลายประเภทหลอกตาออกมาใหม่ สารพัดโฆษณาบานตะไท เด็กรุ่นใหม่วิ่งตามห้ามมิฟัง โลกวัตถุนิยมสังคมแย่ คำพ่อแม่แต่ก่อนฝากสอนสั่ง มิสนใจใยดีตีหน้าชัง มิหันหลังแลหน้าหลับตาเดิน ------------------ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๕ มิถุนายน ๒๕๔๙
7 มิถุนายน 2549 09:29 น. - comment id 582204
เห็นออกจากบ้านแต่งเรียบร้อย..แต่ถือถุงใส่เสื้อผ้าไปเปลี่ยนข้างนอกก็มี..สุดจะห้ามปรามใจค่ะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
