ย้อนกลับไปหา ณ ที่เก่า อาม่ายังเฝ้าเข็นขายของ เต้าฮวย เฉาก๊วย ด้วยใจปอง ไม่หมองหม่นเหงาอยู่คนเดียว ได้ค้าได้ขายสบายนัก ทายทักลูกค้ามิเปล่าเปลี่ยว อยู่บ้านเงียบเหงาเศร้าจริงเจียว มองเหลียวไม่มีลูกหลานเลย ลูกสาวจบปริญญาโทมาก่อนหน้า วันว่างยังมาไม่อยู่เฉย ช่วยแม่เข็นขายของคุ้นเคย น่าชมเชยความรักดูแลกัน "อยู่ว่าง เฉยเฉย เบื่อเบื่อนะ อั๊วจะออกมาขายของนั่น สนุกดีมีลูกค้ามาทุกวัน ได้เงินเก็บปันไม่มากนัก" อาม่าพอเพียงเลี้ยงชีวิต ฉันคิดถึงแกทุกวันหนัก จึงแวะไปเยี่ยมไปทายทัก เคยรู้จักจำกันได้ไหมนะ? อาม่าบอกว่า "จำได้ - จำได้ ลื้อไปอยู่ไหนแล้วละ" อ๋อ ... หนูอยู่บ้านสานพันธะ ช่วยภาระทางบ้านอย่างควรเป็น อาม่าบอกว่า ดีดี แล้ว เห็นแวว ลื้อสบายดี ไม่ทุกข์เข็ญ ชีวิตเราทั้งสองต้องร่มเย็น เล็งเห็น ความ "พอเพียง" เลี้ยงชีวิต กลับไปวังหลังในครั้งนี้ รู้สึกดีดี เสรีสิทธิ์ ทางเลือกทางใหม่ไม่เครียดคิด ปัจจุบันแม้น้อยนิด ... ก็ยังพอ.
1186
4
0
18 มิถุนายน 2549 22:42 น. - comment id 584629
พี่ปราณ...........สาวขี้เก๊ก อาม่าน่าสงสาร แก่แล้วยังมาขายของอีก ขยันจังเลยนะ ไม่เหมือนอัสสุ เกียจมากกกกกกกกก .............................. คิดถึงนะพี่ปราณณณณณ ห่างไปนาน สุขสบายดีไหมเอ่ย คิดถึงจังเฮยยยยยยยยยยย .คิดถึงนะพี่ปราณ
18 มิถุนายน 2549 23:12 น. - comment id 584631
เมื่อก่อน...ก็ไปเดิน..วังหลังบ่อย... อ่านงานคุณแล้วก็เห็นภาพ.... ดีใจ... ที่คุณได้กลับไปเยี่ยมอาม่า... เมื่อประมาณเกือบ 10 ปี ที่แล้ว... เราต้องผ่านหน้า ม. ศิลปากร(ท่าช้าง) เพื่อต่อรถไปทำงาน... เคยเดินผ่านยายคนหนึ่ง... ขายขนม...อยู่หน้า ม.ศิลปากร... ซื้อแกทุกวัน..เพราะสงสาร... แกแก่แล้ว....อยู่ตัวคนเดียว... ไม่มีลูกหลาน ดูแล....จากวันเป็นเดือน... ที่เปลี่ยนจาก..การซื้อขนมจากแก.. เป็น...ซื้อนมกล่อง...มาให้แกทุกเช้า.. พร้อมกับซื้อขนมแกติดมือกลับไปด้วย.. หา..เสื้อหนาว..ผ้าห่ม...มาฝาก..ยามหน้าหนาว..เหมือนแกเป็นยายของเรา..... จนวันหนึ่ง....เดินถือกล่องนม...มารอหน้า... ม. ไม่เห็นแกมาขายของ....รู้สึกใจหาย วันแรก...ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง... ว่าแกคงไม่สบาย.... จนกระทั่ง...วันที่ 2...วันที่ 3.... วันที่ 4......ที่ต้องถือนมกล่องกลับ... จากนั้น....ก็ไม่เคยพบแกอีกเลย.....
19 มิถุนายน 2549 10:51 น. - comment id 584697
สวัสดีค่ะ พี่ปราณทางบ้านบัวนะค่ะคุณยายแข็งแรงมาก ถึงลูกหลานจะทำงานมีเงินให้ใช้แต่คุณยาย ก็ไม่ยอมอยู่เฉยๆคุณยายบอกว่าอยู่เฉยๆลำคลานสู้ปลูกผักรดน้ำต้นไม้ไม้ได้จะอยู่เฉยๆก็ตอนไม่สบายเท่านั้นเองค่ะ คุณยายบอกว่าถ้าไม่ให้คุณยายทำอะไรเลย เหมือนเป็นคนไร้ประโยชน์ค่ะ แต่ก็ยังมีนะค่ะที่ลูกไม่เลี้ยงเลยต้องทำงานเลี้ยงตัวเองถึงอายุมากแล้วก็ต้องทำค่ะ นี้แหละชีวิตคนเรานะค่ะ
19 มิถุนายน 2549 12:42 น. - comment id 584717
นี่เข้าข่ายเศรษฐกิจพอเพียง ได้หาเลี้ยงชีวิตพออยู่ได้ ถึงไม่มีที่ดินเป็นผืนใหญ่ มีกำไรเฉาก๊วยก็รวยแล้ว... แวะมาอ่านงานงามกระตุ้นกำลังใจปวงชน
19 มิถุนายน 2549 16:53 น. - comment id 584781
ได้ยินเสียงตีเกราะ เคาะไม้..แถวนีน่ะ คุณปราณรดี.. :)
19 มิถุนายน 2549 22:46 น. - comment id 584822
... โอ้...นึกว่ารูปคุณปราณ ซะอีก เห็นทีแรก อิอิอิ ... อาม่า ท่าทางใจดี จริงๆ นะครับ ไว้จะแวะไปอุดหนุนซักที ^ ^
20 มิถุนายน 2549 08:17 น. - comment id 584846
สวัสดีค่ะ .... น้องอัสสุ ... เด็กน้อยขี้อ้อน อาม่าเขามีความสุขในการออกมาขายของนะ อยู่บ้านเฉยๆ อาม่าบอกว่า เบื่อ มีแต่ทีวีให้ดู ดูก็เบื่อๆ สู้มาขายของไม่ได้ ลูกก็ไปทำงาน หลานก็ไปโรงเรียน ก็เลยออกมาข้างนอกดีกว่า พี่ปราณสบายดีค่ะ ... แต่พักหลังๆ หาประเด็นเขียนกลอนไม่ค่อยได้เยอะ แต่จะพยายามนะคะ พี่ภู ที่วังหลัง ... ยังมียายแก่อายุร้อยกว่าๆ อยู่คนหนึ่ง แกจะมาขอทานเป็นเวลา แปดโมงเช้า และกลับบ้านบ่ายสองโมงครึ่ง มีรถมอเตอร์ไซค์รับส่งส่วนตัว ถึงเวลาก็มาส่ง กลับก็มารับ ที่บ้าน ลูกหลานฐานะดี ลูกหลานไม่อยากให้แกออกมาขอทาน ห้ามก็ไม่ฟัง แกก็ออกมาทุกวันๆ เพราะว่า ไม่ชอบอยู่เฉยๆ คนที่ให้ทานแก ก็ให้ธนบัตรกันทั้งนั้นเลยนะคะ ไม่ค่อยเห็นจะให้เป็นเศษเหรียญ แถมข้าวได้กินฟรีอีก เพราะร้านขายข้าวก็จะมีอาหารเลี้ยงแกทุกวันๆ แกแต่งตัวดีค่ะ ... ร่างกายหดสั้นลงตามอายุ พูดไปก็เหมือนเป็นคนมีบุญนะคะ ... บั้นปลายชีวิตมานั่งเฉยๆ ก็มีคนให้เงิน ไม่รู้ป่านนี้ ... คุณยายขอทานคนนั้นยังอยู่อีกไหม เมื่อสิบปีก่อน เขาว่ากันว่า แกอายุ 102 ปีแล้วนะคะ ถ้ามีโอกาสไปตอนกลางวันๆ จะแวะไปดูแกสักหน่อย ขอบคุณที่เข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันนะคะ .... น้องดอกบัว แง่งามของชีวิตนะคะ น้องดอกบัว เราจะพบเจอและเก็บเกี่ยวได้เสมอๆ แง่งามของคุณยายที่ชอบสร้างประโยชน์ เป็นความน่ารักของคนแก่ค่ะ คนแก่บางคนน่ารัก ไม่ก่อความเดือดร้อนให้ลูกหลาน ไม่ทำให้ลูกหลานต้องเป็นห่วงเป็นกังวล และไม่สร้างปัญหาใดๆ เป็นภาพที่งดงามนะคะ ขอบคุณค่ะ ... น้องดอกบัว คุณฤกษ์ นี่แหละค่ะ ... ชีวิตที่พอเพียง รู้พอ ก็พบความสงบ ไม่ต้องดิ้นรนแสวงหาให้วุ่นวาย แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ได้มาอย่างชอบธรรม ตามที่ควรจะเป็น มิใช่เกิดจากการไขว่คว้า ทะยานอยาก ความพอเพียง นี่ดีเหลือเกิน ... ลดความสับสนวุ่นวายในใจคนลงได้เยอะเลย พี่กุ้งฯ ค่ะ ... ตั้งใจสร้างทำนองในบทร้อยกรองบทนี้ค่ะ เสน่ห์ของภาษาไทยอยู่ตรงนี้นี่เอง ... มีเสียงของดนตรีเป็นจังหวะ และสามารถใช้เสียงสร้างอารมณ์ได้ นกเหินลม ค่ะ ... อาม่าเขาขายเต้าฮวย ไม่ได้หรูหราอะไรนัก ชามกระเบื้องแบบคนจีนนี่แหละค่ะ แล้วถ้าอยากจะนั่งกินตรงนั้น อาม่าจะกางเก้าอี้ที่พับเตรียมติดมากับรถเข็นให้นั่งกินเต้าฮวยเลย น้ำขิง ก็อาม่าทำเอง ทำมือของแท้ รสชาติแบบพื้นเมืองค่ะ อร่อย ... ได้กลิ่นรสมือของอาม่า ไม่เหมือนออกจากเครื่องจักร ลองแวะไปหาอาม่าดูสักครั้งก็ได้นะคะ ... ถือโอกาสประชาสัมพันธ์เสียเลย ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านผลงานของ \"ปราณรดี\" ค่ะ
20 มิถุนายน 2549 08:50 น. - comment id 584854
อาม่าน่ารักอ่านแล้วอบอุ่นดีค่ะ คิดถึงคุณยาย
20 มิถุนายน 2549 16:29 น. - comment id 584978
นี่แหละหนอชะตาชีวิตมิอาจหลีก เกาะกุมพลิกผันแปรแต่ไม่หมอง วางแผนสู่คู่กลไลในครรลอง จึงไม่ต้องร้องเศร้าโศกโลกแกล้งเรา
21 มิถุนายน 2549 00:14 น. - comment id 585064
น่าสงสารจัง
27 มิถุนายน 2549 14:26 น. - comment id 586684
\" สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คิด \" บางคนเห็นอาม่านั่งขายของจนแก่เฒ่าก้อว่าชีวิตแกช่างลำบาก ที่ไหนได้แกเป็นคนแก่ที่มีความสุขแท้จริงเลยล่ะ \" หรือคุณว่าไง? \"
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
