หมอกเลือนลางบางเบายามเช้าตรู่ ใจหดหู่ห่วงหายามฟ้าเหงา หมอกเสน่ห์สีจางกลางฟ้าเทา แอบมองเจ้ากลางสายหมอก..ดอกเอื้องดอย เจ้าผุดผ่องสีขาวกลางราวป่า สวยบอบบางงามตาแต่ว่าหงอย รอใครหนอชะเง้อหาตั้งตาคอย ใจคงร้อยเวียนวนบนรอยราน ณ ภวังค์ไถ่ถามผ่านความเงียบ ความเย็นเยียบคำตอบคือร้าวฉาน เผาะน้ำค้างพร่างพรมห่มยาวนาน ซ้อนทับกาล..ในนามความผันแปร ลมกระเซ้าเย้าหยอกหมอกยามเช้า แม้นแผ่วเบายังย้ำซ้ำรอยแผล แดดเช้าตรู่ฤดูหนาวร้าวดวงแด ค่อยค่อยแผ่ค่อยค่อยฉายจากปลายฟ้า หนาวของลมเกรียวกรูอยู่หน่วงหนัก ใจไร้รักมักขื่นขมจมปรารถนา บอกหัวใจไร้เงาเขาคืนมา ซึมน้ำตาซับรอยแสนน้อยใจ จ่อมจมเงาเงียบงันเหมือนฝันค้าง เขาเด็ดทิ้งระหว่างทางเพราะแปลกใหม่ ดอกเอื้องดอยอ้างว้างกลางลมไกว เจ้าล้ำค่ากลางไพร..ใช่ป่าเมือง
-ร้อยแปดพันเก้า- 2 ก.ค. 2549 14:15 น. - ID 90793 
1856
7
0
3 กรกฎาคม 2549 15:51 น. - comment id 587781
สวัสดีครับ..คุณสีน้ำฟ้า คงไม่เชยนะครับที่จะถามว่า หายไปไหนเสียนาน งานยุ่งหรือครับ เพราะปกติก็ได้อ่านเรื่องสั้นของคุณอยู่ ไม่ทราบว่า ผลงานชิ้นที่เอามาแจมนี่อยู่ในหนังสือกลอนคุณหรือเปล่า ดูเป็นกลอนที่กรุ่นฝันดีครับ อารมณ์แบบนี้ต่างหากที่ยังเขียนไม่ค่อยได้ ขอบคุณมากครับ รักษาสุขภาพด้วยครับ............. สวัสดีครับ..คุณมอมแมม จะช่วยปลอบอย่างไรไม่หายโศก เหมือนว่าโลกดับลงที่ตรงหน้า ปล่อยหัวใจย่อยยับกับเวลา มิสร่างซาหงอยเหงาเข้าครอบงำ.... .......... ขอบคุณมากครับที่มาร่วมระทม อยากอ่านบทเต็มมากเลยครับ คุณเขียนดีเลยครับ
................. สวัสดีครับ..น้องดอกเอื้อง ดอกเอื้องดอยกับหัวใจที่แสนซื่อ เฝ้ายึดถือสัญญาใจในครั้งก่อน เขาไม่เห็นคุณค่าความอาทร โปรดตัดรอนเจ้าล้ำค่ากว่าที่คิด
............. สวัสดีครับ..คุณปักษาวายุ ฟังเพลงอะไร บอกหน่อยสิ จะได้หาฟังบ้าง ถึงว่า ฟังเพลงเหงาๆ ถึงได้อ่าน\" อีเมอเจนซี่ คอล์ล \" วันนี้นี่เอง แล้วสาวเจ้ามาให้นอนหนุนตักหรือยังครับ
......... สวัสดีครับ..คุณอัลมิตรา ไม่งอนครับ รุ่นนี้ไม่มีงอน มีแต่ ง้อนนนนนนนนน งอนนนนน โห..หนีไปดูซุปเปอร์แมนแล้วเหรอ ทันสมัยจัง ผมน่ะจะได้ดูตอนลาโรงไปนานนาน เอาน่า ไว้ดูแล้วจะมาชวนคุยครับ ฮาจัง..พ่อเขาไม่ได้เป็นนก
.............. นินทาเขา เข้าก็มา ผมได้ยินใครนินทาพี่ชายไม่รู้นะ เคลียร์กันเองเน้อ สงสัยหนีไปดูคนเดียวแหง ตัวงอนคงเท่าฝาบ้านแล้วเนาะ อ้อ..พี่ชาย..ผมรออ่าน ดอกไม้ในป่าปูนอยู่นะครับ..ผมจะแอบต่อไว้แจม
(มีคนจดลิขสิทธิ์หน้าลิง ป่าวเนี่ยยยยยยยยย)
2 กรกฎาคม 2549 14:33 น. - comment id 587968
๏ หัวใจเรานุ่มเนื้อ เพียงใด ผิว์อ่อน ณ หทัย หนึ่งนั้น เจ็บปวดต่อคำใคร คอยบ่น ถากถาง ยกม่านบางกางกั้น ปกป้อง ตัวเอง ๏ หัวใจเรานุ่มอ่อน เนื้อหนึ่งก้อนเท่ากำปั้น เจ็บปวดถ้อยความฟาดฟัน กางม่านกั้นจากผู้คน ไม่สามารถอีกแล้ว รักเพริศแพร้วเจ้าล่องหน ว่างเปล่า ณ กมล จึ่งอับจนเรียงร้อยคำ ผู้คนนั้นหยามเหยียด รังเกียจ ขยี้ ขยำ รอยแผลปริร้าวระกำ ถูกกระหน่ำย่ำหยามใจ เสียดายเวลาอุ่นเอื้อ อาทร เจือมา หาไม่ จำลามิอาลัย โอ้พงไพรโปรดเผยกร สู่อ้อมอกป่าเขา แม้ความเหงาจะหลอกหลอน ยอมให้ใจขาดรอน ดีกว่าร้อนในป่าคน --- แหะ แหะ หยิบบทนี้มาแจม คิดว่าน่าจะอารมณ์เดียวกัน..
2 กรกฎาคม 2549 15:24 น. - comment id 587975
หน้าส่วนตัว
...
..... เศร้าสร้อยหงอยเหงาเข้างำครอบ
..... อยากปลอบให้คลายหายโหยหา
..... อยากอยู่เป็นเพื่อนคอยเพลา
..... จนกว่าความระทมตรมบรรเทา
...
ตัดบทนี้มาปลอบและกันงับ คงพอช่วยได้บ้างกระมัง
2 กรกฎาคม 2549 15:52 น. - comment id 587977
ดอกเอื้องดอยคอยพี่อยู่ที่เก่า บางคราเหงาเกินการพาลฝันเฟื่อง ดั่งอรุณไร้สุรีย์ที่รองเรือง ฝันต่อเนื่องไขว่คว้าหาคนดอย
2 กรกฎาคม 2549 16:47 น. - comment id 587980
แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนหนาว หัวใจร้าวร้างโรยโหยหาฝัน ดอกเอื้องอ้อนลมล้อเพียงต่อวัน ผ่านกาลผันลมก็พรากไปจากทรวง แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนร้อน ริ้วลมแล้งยังมิผ่อนอาทรห่วง ดอกเอื้องอุ่นเพียงคราวราวแดดลวง แล้วค่อยร่วงโรยต้นพ้นกิ่งรัก แดดเช้าคราวฤดูกาลผ่านคืนฝน ริ้วลมวนพายุประทุหนัก ดอกเอื้องช้ำน้ำฝนหล่นทายทัก แล้วจมปลักกลีบช้ำเพียงลำพัง คือตำนานกาลต่อล้อดอกฝัน ให้หนาวสั่นหรือร้อนเร่ากับเงาหวัง แล้วสายลมพรมพัดใช่อยู่ยัง หรือน้ำหลั่งโปรยครู่เพื่อดูใจ ดอกเอื้องอ้อนลำนำความช้ำชอก เหมือนเพลงบอกห้วงช้ำที่ร่ำไห้ กระอักน้ำตารดหมดเยื่อใย เขาทิ้งไว้ข้างทางร้างคนแล. สวัสดีค่ะ ... คุณร้อยแปดพันเก้า ขอต่อยอดความคิดในกลอนคุณนะคะ ชอบจังเลย ... ภาพพจน์ในงานของคุณเนี่ยค่ะ เดี๋ยวแดดเช้าจะแต่งกลอนใหม่อีกสักบท คิดก่อนๆ ทึกทักเหมือนเดิมว่า ... คุณแต่งกลอนให้แดดเช้า อิอิ แวะมาเยือนค่ะ : )
2 กรกฎาคม 2549 17:45 น. - comment id 587988
บัวว่านะค่ะ ถึงจะเป็นเอื้องดอยแต่มีคุณค่า อยู่ในตัว สวยงามและมีพลังสามารถ ที่จะดึงดูดให้ทุกคนอยากไปสัมผัสไปเห็นด้วยตา แต่พอไปเห็นแล้วมองไม่เห็นคุณค่าต่างยากละค่ะ กับมาเอากุหลาบไร้หนามซึ่งมีหนอนอยู่ตรงกลาง แต่อย่างว่าแหละค่ะกุหลาบสะดุดตากว่าเพราะใช้ฟาร์มาลีนเคลือบให้ดอกแข็งคงทนมะได้เป็นดอกไม้ธรรมชาติเหมือนเอื้องดอย
2 กรกฎาคม 2549 19:17 น. - comment id 588002
..เรนรักบัวจัง..อิอิอิ.... เก๊าะคอมเม้นของบัว ..ทำให้เรนยิ้มกว้างนะดิคะ.. ..ดอกไม้สีขาวที่เรนชอบ.. ภาพสวยมากเลยนะคะ .. เรนก็ชอบถ่ายภาพนะคะ.. ภาพดอกไม้เรนก็มี..
2 กรกฎาคม 2549 20:42 น. - comment id 588024
ดอกเอื้องดอยอ้างว้างกลางลมไกว เจ้าล้ำค่ากลางไพร..ใช่ป่าเมือง ชอบสองวรรคนี้มากค่ะ บางอย่าง...ก็มีค่าควรในที่แห่งๆ หนึ่ง
2 กรกฎาคม 2549 20:49 น. - comment id 588026
... กำลังนั่งฟังเพลงเศร้าๆ อยู่พอดี ตอนอ่านกลอนบทนี้ ... ไม่รู้เพลงมีส่วนช่วยหรือเปล่า ... แต่อ่านแล้ว เหงาๆเศร้าๆนะครับ
2 กรกฎาคม 2549 22:13 น. - comment id 588069
เขียนต่อไม่ถูก ไม่ใช่ว่าไม่ซึ้งนะ ห้ามงอน .. แต่เป็นเพราะว่า ไม่ค่อยรู้จักพืชพรรณสักเท่าไหร่ .. กลัวแต่ว่า หากอัลมิตราเขียนตอบมั่วไปแล้ว .. นักพฤกษาศาสตร์คงขำกันท้องแข็งน่ะสิ .. ฮา.. แฮ่ม... วันนี้ไปดูซุปเปอร์แมนมาค่ะ พระเอกตาสวยจัง เจสัน ลูกชายตัวน้อย ก็น่ารักนะ ..คุ้นหน้ามาก โตขึ้นเขาจะบินได้เหมือนพ่อของเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ พ่อเขาไม่ได้เป็นนกนะคะ พ่อเขาเป็นซุปเปอร์แมนค่ะ
3 กรกฎาคม 2549 04:53 น. - comment id 588105
อ่านแล้วว่าจะเขียน ดอกไม้ในป่าปูน..แต่ยังมึนตึ๊บอยู่..ไว้วันหน้านะน้องชาย ...บินมาอ่านแบบซุปเปอร์นก...
3 กรกฎาคม 2549 09:31 น. - comment id 588133
ดอกไม้สวยจัง แต่ถ้าไม่บอกก้อไม่รู้หรอก ว่าชื่อดอกอะไร แต่เอ...เคยเห็นดอกชมพูภูคาไหมคะ อยู่บนดอยเหมือนกัน น่าจะรู้จักกันน้า...อิอิ..
3 กรกฎาคม 2549 19:16 น. - comment id 588253
ขอเอากลอนที่ตอบกระทู้คุณ ไปตั้งกระทู้ใหม่นะคะ แบบว่า บ้ายออะค่ะ ... เห็นคุณชมว่า เขียนดี ก็เออ ออ หลงคิดว่า เขียนดีตามไปด้วย เอารูปไปประกอบกลอนด้วยนะคะ : ) http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem90846.html ขอบคุณค่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
