ข้าคือ..ผู้ยิ่งใหญ่บนยอดเขา หมอกบางเบาเคลื่อนผ่านสะท้านสั่น เย็นยะเยือกเทือกผาร่ำลาตะวัน กลับรังรักจักฝันถึง จันทร์ ดาว แว่วสายลมต่อถ้อยค่อยค่อยเถียง เจ้ายืนเคียงภูผาท้าลมหนาว ไกลกังวลคนร้างห่างเรื่องราว ใจฮึกห้าวทุกเมื่อเหนือผู้ใด แน่ใจหรือ..???? เจ้ายึดถือแท้จริงว่ายิ่งใหญ่ เช่นภูสูงเทียมฟ้าเหนือกว่าใคร ลองแหงนมอง" หิมาลัย " ..นัยยั่วล้อ ข้าอยู่สูง..หัวใจวางไว้สูง มารเดินจูงพาไถลยังใจฝ่อ ข้ารู้จักตัวตนจนดีพอ ไม่ร้องขอไม่เอาเปรียบเหยียบหัวคน เคยเห็นแต่ผู้ใหญ่บ้านเมืองนี้ แผ่บารมีเทวดายังด่าก่น หลงกิเลสยึดอัตตาแห่งตัวตน ปากพาจน..ดึงฟ้าต่ำกว่าดิน
-ร้อยแปดพันเก้า- 4 ก.ค. 2549 19:14 น. - ID 90874 
892
6
0
4 กรกฎาคม 2549 20:04 น. - comment id 588577
แวะมาทักทายพี่พันเก้าก่อนไปนอนค่ะ บัวก็ไม่เอาเปรียบใครๆเหมือนกันค่ะ ถ้าจะมีใครๆมาเอาเปรียบบัวบ้างก็ไม่เป็นไรยกให้เขาไปค่ะ เราคงไปทำเขาไว้เขา เลยมาเอาคืนไปมังค่ะคิดแบบนี้สบายใจดีค่ะ โชคดีค่ะ
4 กรกฎาคม 2549 20:41 น. - comment id 588583
เพิ่งแต่งเสร็จเข้าหัวข้อพอดี :) เสียงคำรามสนั่นก้อง.......เกาะสวรรค์ เพลิงปะทุเถ้าควัน...........ตลบฟุ้ง ดับแสงสาปสุริยัน...........ยอมสยบ ฤๅโลกตกในอุ้ง-.............หัตถ์เจ้าแห่งมาร บันดาลธารหลั่งล้น...........ลาวา รดราดสิ้นพฤกษา.............หมดเชื้อ ย่างสดเหล่าสิงห์สา-..........ราสัตว์ โชยกลิ่นเพลิงแผดเนื้อ......มอดคลุ้งควันโขมง ในโพรงดิน-ยอดไม้..........เสมอกัน ธารเดือดล้างเผ่าพันธุ์.........สัตว์น้ำ มัจจุราชเสกสรวงสวรรค์......สู่นรก ล้างโลกใครเล่าค้ำ-............โลกค้ำชะตาตน
4 กรกฎาคม 2549 21:31 น. - comment id 588593
ช่างอวดตัวยิ่งนักถือศักดิ์ใหญ่ เปรียบตนเองเกินใครในสยาม มีอำนาจล้นฟ้ากว่าทุกนาม จึงลามปามลุ่มหลงทนงตน เข้าสู่ยุคบ้านเมืองมากเรื่องฉาว แผ่นดินลั่นเกลื่อนกราวร้าวทุกหน ยิ่งระอุยิ่งหนำใจใครบางคน ที่ฉ้อฉลอยากเป็นใหญ่ในแผ่นดิน .. ไม่รู้ว่าใช่เรื่องเดียวกับที่อัลมิตราคิดหรือเปล่า เมื่อเที่ยงได้อ่านหนังสือพิมพ์นิดหน่อย ขณะรอก๋วยเตี๋ยว กับการที่ดึงฟ้าสูงมาให้ต่ำ ขุ่นใจจัง..
4 กรกฎาคม 2549 22:57 น. - comment id 588603
" ยิ่งสูงยิ่งหนาว \" น้า คุณ 108-1009 จริงไม๊งับ
5 กรกฎาคม 2549 04:47 น. - comment id 588619
อย่าดึงฟ้าต่ำ...อย่าย่ำหินแตก..อย่าแยกแผ่นดิน...เอ..เกี่ยวกันไหมเนี๊ยะน้องชาย.... ....แวะมาตอนค่อนรุ่งหลังจากเจ้าภาพได้ชิงที่สามนะ...ถามหน่อย...เคยเห็นลิงตัวสูงๆหกล้มมะ..อิอิ..(หาเรื่องโดนงอนอีกแล้วเรา)
5 กรกฎาคม 2549 08:33 น. - comment id 588673
คนเหนือฟ้า เท่ากับ คนหลุดโลก หลุดจากโลกความเป็นจริง ก็คือ คนบ้า คนบ้า ก็คือ คนไร้สติสัมปชัญญะ น่าสงสารออก ... คนที่ขาดสติน่ะ เขาไม่รู้ตัวเอง เนาะ มาทักคุณร้อยแปดพันเก้าค่ะ : )
5 กรกฎาคม 2549 09:11 น. - comment id 588687
%ถ36%
5 กรกฎาคม 2549 18:13 น. - comment id 588797
แก้วประเสริฐ.
6 กรกฎาคม 2549 11:05 น. - comment id 588937
สวัสดีครับ..น้องดอกบัว ไม่เอาเปรียบใคร และไม่อยากให้ใครมาเอาเปรียบ ..หวังได้แค่นั้น อะนะ ขอบใจจ้ะ ฝนตกบ่อยๆ ระวังสุขภาพด้วยนะครับ............... สวัสดีครับ..คุณมอมแมม ยิ่งสูง ยิ่งหนาว คงจะใช่ ผมเคยเขียนกลอนเรื่องนี้ไว้ แต่ก็เป็นปัญหาเดิมๆ ไม่ใช่แค่ดาวบนฟ้านะ แต่คับฟ้ากว่านั้นก็เจอพวกบ่ามีดาวอะ ............... สวัสดีครับ..คุณอัลมิตรา ขุ่นใจ.. ไม่มีใครอยากให้บ้านเมืองอึมครึมแบบนี้ แต่เหมือนอะไรๆ จะไม่ดีขึ้น ขุ่นใจอีก..กว่านั้น กับคำถามที่ว่า มีใครดีกว่าผม ...
.............. สวัสดีครับ..พี่ชาย เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
พี่..ผมเชียร์ ทีมไม่หล่อนะพี่ ช่วยเชียร์ ตราไก่ หน่อยนะ ทีมรักๆ ผมตกหมดแย้ว ............. สวัสดีครับ..คุณแดดเช้า เขาคงไม่รู้ตัว หรือคะนอง คิดว่าใหญ่คับฟ้า ........ สวัสดีครับ..คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ ขอบคุณมากครับ
6 กรกฎาคม 2549 11:16 น. - comment id 588939
เกือบลืม !! อยากบอกคุณม้าลายว่า งานโคลงและกลอนคุณเขียนได้ ละไมดี ชมชอบจริงๆ เลยคุณ อย่าแอบหัวเราะล่ะ
6 กรกฎาคม 2549 16:03 น. - comment id 589014
บุกทะลวงจู่โจมโหมอย่างหนัก มันป่วนปั่นป่วนใจกระไรนี่ ให้รู้สึกอึดอัดในชีวี เพราะพิษที่อึดอัดยากระบาย ทำกับเรามัวหมองข้องในอก เหมือนคางคกพ่นพิษใส่ตรงหน้า มันคับแค้นแน่นอกในอุรา สุดจะหาคำใดมาบรรยาย จะเอื้อนเอ่ยออกมาก็ลำบาก ถ้าพูดมากปากอาจเป็นฝีได้ อกอีแป้นจะแตกเสียไวๆ แต่ถ้าได้เอ่ยออกมาก็คงดี อันปากอิ่มมิอาจจะเอ่ยออก หนามก็ยอกเจ็บอกถึงตรงนี้ อาจจะแก้ไม่ได้ถึงร้ายดี อันอกนี้ยอมแตกแลกกับตาย เหนื่อยกะคนมีอำนาจแต่ใช่ไม่ค่อนจะเป้น
9 กรกฎาคม 2549 14:37 น. - comment id 589405
........บารมี...... เขียนโดย คุณศักดิ์ศิริ มีสมสืบ เป็นจริงเหนือสิ่งสมมติ บริสุทธิ์ผ่องใสไร้เคลือบแฝง คือบารมีธรรมส่องสำแดง เจิดแจรงเลอล้ำเรืองจำรูญ คุณธรรมคือบุญญาบารมี คุณความดีดั่งแสงสูรย์ ถือธรรมย่อมธรรมช่วยค้ำคูณ เพิ่มพูนจรูญพัฒน์สวัสดี บารมีแห่งธรรมส่องนำทาง หวาดกลัวแสงสว่างคือภูตผี ถืออำนาจหลงว่าคือบารมี หลงทิศผิดวิถีหนีทางธรรม ธรรมนูญเกิดแต่ธรรมเกื้อกำหนด อย่าให้กฎแห่งอัตตาพาตกต่ำ ดื้อดันทุรังวังวนกรรม จึงระส่ำสิ้นหวังสังคมไทย สร้างสมความดีไว้ในใจตน ทุกคนย่อมมีบารมีได้ ความดีจักปกป้องคุ้มครองใจ \"บารมีที่ไหนนอกรัฐธรรมนูญ\"
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
