ความลับ...เรื่องตา

จันทร์เพ็ญ จันทนา

"เคยสบตาใครใครมาหลายครั้ง
ใจก็ยังสั่งตาว่าเฉยเฉย
สบตาใครให้ทั่วอย่ากลัวเลย 
ใจไม่เคยเสียท่าเพราะตาใคร"
เคยเชื่อมั่นอย่างนั้นมานานเนิ่น 
ตากับใจ ไหวสะเทิ้น...อย่างไรได้
แต่ตานั้น...เมื่อสบบ้าง ช่างกระไร 
เหมือนสัมผัสดวงใจ...ในดวงตา
เมื่อตาสบ ตาหลบ เหมือนตารู้ 
เมื่อใจสั่น ตาไม่สู้ ซึ่งซึ่งหน้า
กลัวใจเปลือง เลยหลบเลี่ยง เพียงหลบตา 
หรือไม่ก็ ทำเฉยชา ไม่รู้ไม่ชี้!
ตาคู่นั้น ก็รู้ทัน อย่างน่าทึ่ง 
บอกว่าเพราะ ตาถึง อย่างเต็มที่
จึงมองเห็น คุณค่า ตาคู่นี้ 
ว่าเป็นตาของคนดี ที่ตั้งตา
เธอตั้งตา รอเพชรที่เพริศพริ้ง 
จนมาเจอตัวจริงที่สมค่า
ยอกันมากไปแล้วนะแก้วตา 
นั่นเห็นไหมแววอิจฉาในตาใคร
จะตาถึงหรือตาต่ำก็ตามเถิด 
ฉันไม่ได้เลอเลิศมาจากไหน
ลูกตาสีตาสาจากแดนไกล 
จึงตาขาวไม่อยากใกล้...เราต่างกัน
และที่แย่กว่านั้น ตาฉันเห็น 
ว่ามีแววซ่อนเร้นในตานั่น
เป็นภาพของใครบางคนที่สำคัญ 
ทำตาหวาน ตาเป็นมัน อยู่ข้างเธอ
คงไม่ใช่ตาเราแล้วคราวนี้ 
จะตั้งตากี่ตาปี ก็คงเก้อ
ตาไม่ว่างก็อย่าเลยนะเออ 
เรื่องตั้งท่า รอตาเผลอ ไม่มีทาง
ไปมองตาคนตาหวานนั้นดีไหม 
ทิ้งมานานเดี๋ยวน้อยใจทำตาขวาง
ตาดีได้ ตาร้ายเสีย เสียสองทาง 
จะอ้างว้าง เหนื่อยเปล่า ไม่เข้าตา
"อย่านะอย่าหวั่นไหว ใจห้ามขาด 
ใจตวาดแล้วไยใจผวา
ตาร้องไห้ ใจก็ตาม... ไปห้ามตา 
สมน้ำหน้า ก็หัวใจ...ร้องไห้เอง"