แด่อัลมิตราที่รัก .. เขียนเมื่อ ๒๗/๕/๒๕๔๙ .. โลกยังมีที่ว่างให้วางเท้า โลกนี้ยังสดสวยอยู่นะเจ้าเอย .. ..................................
-ร้อยแปดพันเก้า- 24 ส.ค. 2549 08:30 น. - ID 92365 
1618
5
0
25 สิงหาคม 2549 20:27 น. - comment id 516136
ได้อ่านแล้วอ่านแล้วเป็นเหงาเหงา ก็เพราะเจ้าปีกบางอย่างที่เห็น เจ้าเดินไปที่แสนไกลให้รำเค็ญ เพราะเจ้าเป็นแมงปอที่ปีกบาง ....แต่งกลอนไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่ พยายามแล้วค่ะ ชอบกลอนนี้ แล้วอีกอย่าง...แบบว่า........ชอบเพลงแมงปอปีกบางค่ะ...
24 สิงหาคม 2549 09:26 น. - comment id 600983
ปีกบางบางกลางใจกรุงปรุงแต่งดอก ดอกไม้หลอกลวงตาจนน่าฝัน บินหลงวนแสงสีที่ลวงกัน สุดท้ายนั้นหวานไม่มีแม้นิดน้อย ปีกบางบางกลางใจกรุงลมปรุงแต่ง หมอกขาวแปลงกายหลอกจนเหงาหงอย แท้คือควันอันตรายกรายสวมรอย ให้ใจคล้อยหลงหมอกปลอมหลอมมายา ปีกบางบางกลางใจกรุงมุ่งพักร่าง ซ่อนอำพรางริมซอกบอกผืนหล้า ไยดินลวงชีวิตผิดพลั้งมา หวนถึงป่าหอมไอดินถิ่นงามใจ ปีกบางบางโหยหาป่าความรัก ดอกไม้ทักหอมกรุ่นกลีบสดใส มีเสรี มีชีวิต กับสิทธิ์ใด แดนที่ไร้การลวงหลอกกลับกลอกคำ ปีกบางบางเหนื่อยล้ากับเมืองใหญ่ ขยี้ใจเจ็บระทมระบมกระหน่ำ ลมลวงหลอกฝนพิษคิดแล้วช้ำ มือระยำจับปีกบางมาย่ำยี จบชีวิตปีกบางบางกลางมือใหญ่ เขาเอาปีกไปใส่กรอบสดสี วางเร่ขายหมายอวดโอ้โชว์ของดี ปีกอย่างนี้หาที่ไหน ... ไม่ได้แล้ว
24 สิงหาคม 2549 09:48 น. - comment id 600987
น่ารักดีค่ะ
24 สิงหาคม 2549 13:37 น. - comment id 601029
จากตัวหนอนพันรักเป็นดักแด้ ปิดกั้นแม้แสงดาวที่พราวส่อง โดยเดียวดายในฝันตามครรลอง ไม่เกี่ยวข้องรับรู้ตอบผู้ใด แล้ววันหนึ่งเปลือกนั้นพลันปริออก โลกภายนอกเปิดตาด้วยฟ้าใส ต้อนรับเจ้าปีกบางสู่กลางไพร เปิดหัวใจตื่นฟื้นบินขึ้นฟ้า
24 สิงหาคม 2549 13:53 น. - comment id 601036
สวัสดีค่ะ พี่พันเก้า
24 สิงหาคม 2549 16:23 น. - comment id 601075
แวะมาทักทายค่ะ :-
24 สิงหาคม 2549 20:33 น. - comment id 601134
...มาเป็นเพื่อน เจ้าปีกบาง ครับ แต่ปีกของ ปักษา ไม่บางนะครับ แถมหนักอีกต่างหาก
24 สิงหาคม 2549 23:36 น. - comment id 601154
เจ้าปีกบางยังบินตราบสิ้นฟ้า แม้นไร้ค่าไร้เกียรติคนเดียดฉันท์ ด้วยหมายสุขบางหนพ้นคืนวัน ความโศกศัลย์ปลดทิ้งหยิ่งทรนง บินด้วยแรงแห่งฤทธิ์พิชิตทั่ว ไม่เกรงกลัวร่างกายจะกลายผง ปีกน้อยน้อยคอยกระพือคือมั่นคง โลดแล่นหลงมีบ้างก็บางที ย่อมเดียงสาฝ่าฟันมิครั่นคร้าม แดดร้อนลามเลียปีกมิหลีกหนี เทียบทุรนบนปากเหวเปลวอัคคี ก็ไม่ลี้ขยับถอยแม้ด้อยแรง แสนห่าฝนหล่นกระทบทำนบท้น สู้ผจญทุรกรรมด้วยกำแหง กล้ายืดหยัดหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง ยอมขัดแย้งดีกว่าฝูงถูกจูงตาม แม้นพายุมุหาญมุ่งผลาญชีพ ยังเร่งรีบรุดไปแม้นใครหยาม อาจอ่อนล้าเพราะท่วมท้นคนประณาม แค่ชั่วยามข้ามคืนก็ฟื้นใจ จวบชีวิตสูญสิ้นแผ่นดินกลบ เพื่อผ่านภพอีกหนสร้างตนใหม่ เจ้ายังบินลอยละล่องท่องฟ้าไป ด้วยหัวใจอิสระภาพตราบนิรันดร์ ... อัลมิตราอ่านกลอนของคุณ ค้นพบนัยความหมายบางอย่าง ที่นอกจากเชื่อมโยงจากบทกลอนชุดที่แล้ว ยังบ่งบอกถึงการสัมผัสถึงตัวตนแห่งอัลมิตรา ขอบคุณที่ยังบอกว่า โลกนี้ยังมีที่วางเท้าและสดสวยงดงาม ขอบคุณที่เอาใจใส่หัวใจบาง ๆ ของอัลมิตรา ในความรู้สึกแห่งมิตร.. คำว่า ที่รัก..ย่อมปราศจากเล่ห์มายาและกลลวงใด อัลมิตราเข้าใจถึงความพิสุทธิ์ในใจ มิได้คำนึงเป็นอย่างอื่น และอัลมิตราก็ยังเข้าใจอีกว่า .. คุณจะรู้นัยอักษรที่อัลมิตราเขียนกลอนสานต่อจากคุณ ความรู้สึกที่อาศัยตัวอักษรถ่ายทอดบางสิ่งบางอย่าง คุณย่อมรู้ .. นัยความคิดของอัลมิตรา มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
25 สิงหาคม 2549 00:30 น. - comment id 601169
...ทำให้นึกถึงกลอนที่จะเขียน ดอกไม้ในป่าปูน ป่านนี้ก็ยังไม่ได้เขียนเลย..ยิ่งวันนี้เป็นหวัดอัดยาทั้งวันยังไม่หาย คืนนี้อยู่กะดึกแทนลูกน้องอีก..เผลอซักตีสองตีสามเมายาจับตัวประกันไม่รู้นะเนี๊ยะ...รักษาสุขภาพนะน้องชาย..บางคนก็เพิ่งเข้านอนเหมือนกัน..ประเภทดื้อนอนดึกอะ..
25 สิงหาคม 2549 07:11 น. - comment id 601204
25 สิงหาคม 2549 11:42 น. - comment id 601274
ขอบคุณแทน \"เพื่อนเรา\"..ที่เข้าใจ.. :)
25 สิงหาคม 2549 13:23 น. - comment id 601294
26 สิงหาคม 2549 08:01 น. - comment id 601389
งานงามด้วยมิตราภาพตราบสิ้นฟ้า ทุกท่วงถ้อยอักษราแสนเสนาะ อ่านทบทวนเท่าไรช่างไพเราะ ช่างเหมาะเจาะหมดจดด้วยบริสุทธ์ใจ เพราะมาก ๆ ครับผมขอเก็บไว้ในอันดับกลอนที่ชื่นชอบนะคับ
27 สิงหาคม 2549 23:24 น. - comment id 601773
อีกคนนึงค่ะ มาให้กำลังใจแม่น้องเพอ ที่รัก
28 สิงหาคม 2549 10:09 น. - comment id 601834
สวัสดีครับ..คุณปราณรดี เจ้าปีกบางร้างใจใครถนอม จึงตรมตรอมเสียขวัญจนหวั่นไหว เหลียวขวาซ้ายทุรายทุรน ณ หนใด เจ้าหลงทางกว้างไกลในโลกจริง โลกกว้างใหญ่มากยิ่งสิ่งปรุงแต่ง หวาดระแวงแกว่งไกวเกินใจนิ่ง ไร้มิ่งมิตรคนห่วงคอยท้วงติง ถูกทอดทิ้งเคว้งคว้งกลางมายา ....................... ขอบคุณครับ คุณ ทิกิ..ยินดีที่ได้รู้จักครับ ...................... ฤๅเจ้าหลงแสงสีที่สดใส มีสิ่งใดกังวลต้องค้นหา เปิดตัวตนเปิดใจและเปิดตา มีแรงใฝ่ไฟปรารถนามุ่งฟ้างาม โลกภายนอกมิสดใสดั่งใจคิด ใช่ชีวิตมีคำตอบทุกคำถาม ความสับสนแปลกใหม่ใครนิยาม จึงบินตามเพราะใจใฝ่เสรี สวัสดีครับ..คุณม้าลาย ................... สวัสดีครับ..น้องบัว เจ้าปีกบาง ก็คงเหมือนคนนั่นแหละ เสาะหา ใฝ่หา อยากรู้ อยากเรียนรู้โลก สนใจสิ่งแปลกใหม่รอบตัว ประสบการณ์ที่คนอื่นเล่าคงไม่เท่ากับเราที่ต้องเรียนรู้เอง ความผิดพลาดคนอื่นอาจเป็นแค่อุทาหรณืสอนใจ แต่คนเราย่อมมีผิดพลาดในครั้งแรกได้เสมอ เพียงแต่ว่า อย่าผิดพลากดซ้ำสอง หรือซ้ำซาก ประสบการณ์คือบทเรียนของเราด้วย ไม่ปฏิเสธนะ ว่าสมัยเรียน กับช่วงที่ทำงานในเชียงใหม่ เรียน4 ปี ทำงานในเวียงอีก9 ปี พี่เที่ยวหัวราน้ำเลย เชียงใหม่ยังไม่มีอะไรมากขนาดนี้ ช่วงทำงาน ใช้ชีวิตยัปปี้มาก หาเงินคล่อง เพื่อนเยอะ จนไม่มีใครคิดว่าพี่จะมาอยู่เมืองเงียบๆ แบบนี้ได้ ถามว่า หลงแสงสีมั้ย ก็หลงนะ กินๆ ดื่มๆ สนุกมากไงช่วงนั้น เรียกว่าใช้ชีวิตคุ้มค่า บางทีก็ฟุ่มเฟือยเกินไปด้วยซ้ำ เพราะมีปัจจัยพร้อมพอสมควร บางทีก็ไปเป็นไม้กันหมา กันแมวให้เพื่อนสาว เขาอยากไปก็พาไป แต่ไปกับเพื่อนสาว พี่ก็จะไม่ได้ดื่ม เพราะต้องเตรียมเก็บเธอๆ ปล่อยเธอสนุกกันเต็มที่ เพราะปล่อยไปกันเองไม่ค่อยได้ เป็นแค่ช่วงหนึ่งของพวกเขา อกหักรักขม น้ำมูกน้ำลาย ฟูมฟายกัน คิดไปก็สนุกดี ไม่มีอะไรในกอไผ่ เพราะเมื่อเธอจบ ไปมีครอบครัว เราเจอกัน ก็จะเป็นเรื่องเล่าเรื่องขำกันซะมากกว่า ต่างคนต่างที่มา มาเรียนที่ไกลพ่อไกลแม่ มันก็มีมั่ง อยากรู้อยากเที่ยว เป็นผู้หญิงเที่ยวบ้าง พี่ไม่เห็นว่าแปลกนะ ถ้าไปกับเพื่อน แต่ผู้ใหญ่มองไม่งาม และถ้าเราเป็นพ่อเป็นแม่คน ก็คงไม่อยากเห็นสภาพลูกสาวแบบนั้น แต่พฤติกรรมเหล่านี้ พ่อแม่ไม่ค่อยรู้หรอก มีแต่เพื่อนๆ เท่านั้น ตามผับเหล่านี้ อย่าไปหวังว่าใครจะเจอเจ้าหญิงเจ้าชายแสนดีหรอกนะ ให้รู้ว่า อยากไปพักผ่อน ไปเที่ยว ไปฟังเพลง เพราะแต่ละผับ คอนเส็ป ไม่เหมือนกัน สมัยหนุ่มๆ ก็เที่ยวจนพรุน เดี๋ยวนี้ไม่กินเหล้า เพราะมันกลืนไม่ค่อยลง ห่างวงการไปนาน แต่เพื่อนๆ พี่ก็คงเที่ยวบ้าง เพราะอายุช่วงนี้เป็นช่วงสร้างตัว ทำมาหากินจนรู้สึกว่า ช่วงเวาล 30-40 เนี่ย มันเร็วมาก เจอกันก็ไม่ต้องฟื้นอะไรมาก ต่อเรื่องไหนก็ติด เพราะมันคบกันมานานทั้งนั้น เพียงแต่พี่อยู่ไกลกว่าใคร เจอตัวยาก เป็นโรคขี้เกียจขับรถเข้าเมือง เพราะใช้เวลาขับกว่าสองชั่วโมง ทางก็ร้อยโค้ง ขับรถเองบางทีก็เมารถเอง เพราะพักผ่อนน้อยด้วยครับ ส่วนน้องบัว มีโอกาสเปิดหูเปิดตาบ้าง พี่ก็ว่าดีนะ ไปดูไปเห็น ไปให้รู้ แล้วที่เหลือก็ตัดสินใจเอง ไม่ชอบก็ไม่ต้องไป เราเลือกได้อยู่แล้ว แต่อยากบอกว่า พี่ไม่ค่อยมีอคติกับคนเที่ยวกลางคืนเท่าไรนะ ถ้าเที่ยวเป็น รับตกแต่งภายในเนี่ย มาตกแต่งบ้านนอกด้วยหรือเปล่า มีผ่อนชำระด้วยหรือเปล่าคะ ต้องจ่ายค่าอินที่เหรี่ย ต่างหากหรือเปล่า...พี่ล้อเล่นนะ บ้านพี่โล่งๆ เฟอร์นิเจอร์สำคัญๆ คือชั้นวางหนังสือ ทุกหนทุกแห่งในบ้าน แม้กระทั่งห้องน้ำ เก้าอี้ที่นั่งสบายๆ ทุกมุมที่ชอบ ที่ที่สามารถมองผลหมากรากไม้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ชีวิตมันต้องการการพักผ่อนน่ะครับ เวลาพี่ก็ไม่ค่อยพอ เหนื่อยมากแต่ละวัน ..................... ขอบคุณครับ คุณไวท์ลิลลี่....................... สวัสดีครับ คุณอัลมิตรา เมื่อโลกมีที่ว่างให้วางเท้า หาที่ว่างในใจเพื่อการให้อภัยด้วย.. ขอบคุณครับที่ไม่ตีค่าความรู้สึกดีดี ตรงนี้แบบติดลบ นับว่าโชคดีของผมด้วยที่คุณใส่ใจที่มาต่อกลอน ช่วยเหลือผมให้การเขียนมีการพัฒนาไปข้างหน้า เพราะเขียนกลอนทุกครั้งมาวาง มาฝากเพื่อนๆ อ่าน นอกจากมีมิตรที่มีน้ำใจหลายท่านช่วยติติงเรื่องงาน ยังมีผิดพลาดทั้งเรื่องฉันทลักษณ์ และเนื้อความอยู่บ่อยๆ นั่นแสดงว่า เขาเขาได้อ่าน และมีน้ำใจช่วยบอก ลบคำปรามาสที่ว่า ผลัดกันเขียน เวียนกันอ่าน วานกันชม ซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับใคร เพราะเราต่างมาหัดเขียน เป็นนักขอเขียน ช่วยกันสร้างสรรค์งานดีดี และต่างส่งเสริมกันดีกว่า ขอบคุณกับน้ำใจ และ มิตรภาพที่เกิดจากการที่ผมได้มาสัมผัสบทร้อยกรองที่นี่ ความรู้สึกที่อ่อนโยนผ่านตัวอักษรรู้สึกได้ครับ งานชิ้นนี้คุณเขียนได้งดงามมาก มากกว่าที่ผมพยายามเขียนอีกนะครับ ผมตามอ่านงานคุณอัลมิตราอย่างสม่ำเสมอ และหวังจะเขียนแบบคุณได้บ้าง แต่คลังคำ น้อยมาก จึงใช้เวลากับการอ่านมาก ชอบงานของหลายคนมาก แต่แทบไม่ได้ไปทักทายใครที่กระทู้ เพราะผมรังเกียจคำว่า จีบ หรือ หว่าน เสียความรู้สึกเปล่าๆ เพราะผมไม่เขียนเรื่องส่วนตัว โลกจริงโลกส่วนตัว ผมมีภาระหน้าที่มากมายนัก และที่สำคัญเราไม่ใช่คนไร้ราก มีที่มาที่ไป และมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบกับอีกหลายชีวิต ที่สำคัญ ต้องดูแลตัวเองอย่างดีก่อน เพื่อจะดูแลหัวใจใครได้ ผมไม่พร่ำเพรื่อกับใคร ตรงนี้ได้รับเกียรติจากคุณอัลมิตรามาก ประทับใจมากครับ แม้นไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันและกัน แต่จากตัวอักษร ก็รู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก การสร้างมิตรภาพง่ายกว่าการรักษามิตรภาพนะครับ ผมอีกคนที่เชื่อว่า มิตรภาพมีจริงในโลกนี้ บริสุทธิ์ และ มิคาดหวังสิ่งใดตอบแทน
.................. ขอบคุณครับ คุณต้นส้ม ยินดีที่ได้รู้จักครับ
28 สิงหาคม 2549 10:20 น. - comment id 601837
สวัสดีครับ.คุณกวีปกรณ์ อ่านงานคุณอยู่นะครับ คุ้นชื่อ แต่ยังไม่คุ้นงานมากเท่าไร ได้อ่านฝีไม้ลายมือบ้างก็ไม่ธรรมดาเช่นกันครับ รู้สึกเป็นเกียรติที่เราได้แลกเปลี่ยนความคิดกันบ้างในงานเขียน นักขอเขียน ที่ยังไม่สามารถใช้คำว่ากวี จำกลอนของอาจารย์ แรคำ ประโดยคำได้ อยู่แม่นยำ โดยเฉพาะบทสุดท้าย ผมจำช่วงกลางไม่ได้ แต่ท่องได้อยู่สามบทเท่านั้น เพียงนึกเท่านั้นก็เป็นกวี ง่ายดายเหลือดีกวีใหม่ มีอารมณ์เสียอย่างมีทางไป สร้างกวีภายในไม่เว้นวัน ล้วนแล้วด้วยเรื่องความรัก เรื่องคนอกหักเรื่องเพ้อฝัน เรื่องความเข้าใจไม่ตรงกัน เรื่องเธอกับฉันเท่านั้นเอง ........... ........... เพียงนึกเท่านั้นก็เป็นกวี ง่ายดายเหลือดีกวีใหม่ ง่ายดายเหลือดีกวีไทย เป็นกวีร่วมสมัยไปทุกคน .. เชื่อไหมครับว่าผมไม่เคยเรียนกับท่าน ท่านสอนที่เชียงใหม่ ผมอ่านงานที่ท่านเขียนถึงเชียงใหม่หลายชิ้น ผมยังจะตามหากลอนบทนี้ให้จบ จำไม่ได้ว่าเคยเขียนไว้แต่หาไม่เจอ แต่จำบทสุดท้ายได้แม่นยำ โดนใจมาก.. เราคงได้คุยกันในโอกาสต่อๆไปนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ .............. สวัสดีครับ..ออร่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
