ใบหน้าหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ใบหน้าที่ไม่เคยลืมแม้สักหน
ท่ามกลางร้านที่มากมายด้วยผู้คน
จราจลทั่วไปในร้านนั้น
ฉันหยุดยืนอยู่กับที่ด้วยความตะลึง
ใจคำนึงว่าใบหน้านี้คุ้นนัก
สักครู่หนึ่งฉันก็ได้ประจักษ์
คนเคยรักเมื่อ1 ปี ที่แล้วมา
ในวันนี้ดีใจที่ได้เจอ
แม้ว่าเธอจะเดินมาเคียงข้างเขา
ในวันนี้แม้ไม่มีคำว่าเรา
แม้วันนี้ฉันต้องเหงาและเดียวดาย
3 กันยายน 2549 17:29 น. - comment id 603172
ความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดาย...ลำพังขอแจมกลอนเก่านะค่ะ ด้วยเพราะอ่านกลอนคุณแล้วคิดถึงครั้งหนึ่งที่นั่งเศร้าใจลำพังนะค่ะ
