หน้าส่วนตัว
เปรียบเธอเป็น... เช่นหงส์ เผ่าพงศ์ใหญ่
เปรียบฉัน...ไซร้ ได้ดั่งกา น่าฉงน
เปรียบเธอเป็น... ดวงดาว พราวสกล
เปรียบฉัน...คน ไร้ค่า กว่าธุลี
เปรียบเธอเป็น... ดั่งเพชร เม็ดล้ำค่า
เปรียบฉัน...ว่า เป็นพลอย ด้อยศักดิ์ศรี
เปรียบเธอเป็น... เช่นยอด แห่งนารี
เปรียบฉัน...มี ค่าต่ำต้อย ด้อยเพียงดิน
เปรียบเธอเป็น... ดอกฟ้า ฉันหมาวัด
เปรียบฉัน...ทัด เทียมมิเท่า เฝ้าถวิล
เปรียบเธอเป็น... สิ่งล้ำค่า ไร้ราคิน
เปรียบฉันดิน... สิ้นราคา ต้องลาเอย .
5 ตุลาคม 2549
เบรฟ
สวัสดีครับเพื่อนนักกลอนทุกท่าน ขอฝากตัวด้วยนะครับ เป็นน้องใหม่นักกลอน
เบรฟฮาร์ท 5 ต.ค. 2549 10:51 น. - ID 93612 
1149
3
0
5 ตุลาคม 2549 10:59 น. - comment id 612047
เปรียบเทียบใด กันเล่า เบรฟฮารท์เอ๋ย เปรียบใดเลย เทียบเท่า เผ่าพันธ์ใหญ่ เปรียบเทียบใด กันเล่า เขาว่าไป เปรียบใดใด ใต้หล้า ว่าธุลี เปรียบเทียบสิ่ง สูงค่า ว่าดั่งเพชร เปรียบใดเสร็จ สิ่งของ สูงค่านี่ เปรียบเทียบใคร เป็นยอด แห่งนารี เปรียบใดนี่ มีค่า ต่ำเพียงดิน มาแจมๆ ด้วยค่ะเปรียบไม่ได้เลยนะเนี่ย
5 ตุลาคม 2549 11:12 น. - comment id 612050
เปรียบเทียบหญิง กับชาย มีให้เห็น ตรงประเด็น ดั่งคิด และเป็นอยู่ แค่เป็นเพียง บทกลอน สุนทรครู ได้รับรู้ ไว้ประดับ กับโลกา มิมีเหตุ อันใด ให้ใจเศร้า เบรฟมิเหงา ดวงจิต คิดมากหนา เรื่องของรัก หักอาลัย ในกานดา จึงได้มา สร้างพจน์ บทกลอนกล ผมไม่เศร้าอาลัยหรอกครับ ก็แค่บทกลอนเศร้าเท่านั้นเอง เป็นบททีผมถนัดครับ อิอิ....
5 ตุลาคม 2549 11:41 น. - comment id 612060
แหมถนัดเหมือนกันเลยนะนี่ ถนัดที่เขียนกลอนเศร้าร้าวฉงน เขียนกลอนรักหวานหวานนั้นชอบกล เลยต้องทนเขียนกลอนเศร้าให้เร้าใจ
5 ตุลาคม 2549 11:54 น. - comment id 612063
ผมเขียนคำ กลอนได้ หลายประเภท ตามแห่งเหตุ นิยมสมสมัย แต่กลอนเศร้า แลหวาน ซ่านทรวงใน ก็มิไร้ ละเลย เพราะเคยมา
5 ตุลาคม 2549 12:01 น. - comment id 612067
อารมณ์ศิลป์ เหมือนกัน นะคุณพี่ แม่มดนี้ เขียนได้ แต่เศร้าเศร้า เคยมีน้อง เขาอ่าน และว่าเอา ทำไมเรา เขียนกลอนเศร้า ได้บ่อยจัง
5 ตุลาคม 2549 12:13 น. - comment id 612074
แต่ผมแต่ง กลอนได้กราก แหละหลากหลาย บางทีคล้าย เหมือนชาวดิน ที่สิ้นหวัง จนคนอ่าน ท่านคิด ติดใจดัง เหมือนเป็นดั่ง ที่เขียน แนบเนียนจริง
5 ตุลาคม 2549 12:22 น. - comment id 612081
แม่มดเอง อยากเขียนกลอน ได้เก่งด้วย อาจให้ช่วย ชี้แนะ และแก้ไข เพราะบางครั้ง อ่านแล้ว ยังเฉาใจ เขียนออกไป ได้อย่างไร นะตัวเรา
5 ตุลาคม 2549 12:33 น. - comment id 612092
ฉันคนนี้แค่ธุลีไม่มีค่า หรือจะกล้าเคียงคู่พญาหงส์ ต่ำต้อยด้อยนักปักษาดง ชาตินี้คงตรอมตรมไม่สมรัก สวัสดีค่ะ
5 ตุลาคม 2549 13:01 น. - comment id 612104
ต่อกลอนคห.7ครับ หากผมเป็น ส่วนหนึ่ง พึงได้ช่วย มิมอดม้วย ขำขัน กันอับเฉา ก็ยินดี ปรีดา ว่าไม่เบา จะขัดเกลา ให้แจ่ม แอร่มดวง ต่อคห.8 ครับ อย่าคิดมาก เลยหนา จะว้าวุ่น หากทำบุญ คุณค่า พาประจักษ์ เมื่อเวลา มาถึง ใคร่พึงพัก แน่วแน่นัก คนนั้น ต้องพลันเจอ
5 ตุลาคม 2549 13:14 น. - comment id 612109
อยากให้เป็น ส่วนหนึ่ง ที่ได้ช่วย ไม่มอดม้วย ช่วยให้กลอน ไม่อับเฉา แต่เขียนไป กลัวคน หัวเราะเอา แหมนั่งเฝ้า เขียนกลอนหวาน ซ่านซึ้งทรวง
5 ตุลาคม 2549 14:08 น. - comment id 612123
การแต่งกลอน ต้องสลับ หมุนกลับเปลี่ยน คงต้องเวียน ไปบ้าง ทางวิถึ ตามอารมณ์ ห่มไว้ ในฤดี ถ้าไม่มี จินต์ได้ ต้องพ่ายพัง(การแต่ง)
5 ตุลาคม 2549 16:18 น. - comment id 612184
เปรียบซะ
5 ตุลาคม 2549 16:22 น. - comment id 612188
เธอสูงลอย..เลิศล้ำ..ฉันต่ำนัก เธอมีศักดิ์..ฉันหมดสิทธิ์..จะคิดหมาย เธออสูงลอย..เลิศฟ้า..ดาราพราย ฉันเหมือนทราย..ถูกเหยียบย่ำ..ว่าต่ำทราม กานั้นหรือ..จะควรคู่..อยู่กับหงส์ ฟ้าสูงส่ง..คู่กับทราย..คล้ายถูกหยาม จนคู่รวย..ไม่แคล้ว..ถูกประนาม ฉันต่ำทราม..ไม่ควรอยู่..คู่กับเธอ...
5 ตุลาคม 2549 16:36 น. - comment id 612191
เมื่อความรัก แตกต่าง ระหว่างชั้น มิอาจทัน สูงเท่า ทำเราเขิน รักแสนรัก หนักใจกัน ฉันเหลือเกิน เพราะบังเอิญ ฉันยากไร้ ใช่ร่ำรวย หากชาติหน้า มีจริง ทุกสิ่งสรรพ ขอคืนกลับ มาประสบ พบคนสวย บุญที่ทำ ค้ำชู กู้อำนวย อย่า งง งวย กับความรัก ได้พักใจ
5 ตุลาคม 2549 16:41 น. - comment id 612195
ตอบคห.12 เป็นเพียงกลอนเองครับ ไม่ใช่เรื่องจริงนะครับอิอิ สงสัยผมแต่งเนียนไปเลยทำให้ คนอ่านอินไปด้วยแน่ๆ
5 ตุลาคม 2549 16:53 น. - comment id 612197
ความรักเรา..นั้นแตกต่าง..ห่างยิ่งนัก มิอาจจัก..ร่วมเรียง..เคียงเขนย รักของเรา..เศร้ายิ่งนัก..สุดจักเปรย ต้องร้างเลย..แรมลาจาก..พรากกันไกล หากชาติหน้า..นั้นมีจริง..ดังเขาว่า วาสนา..ชักนำพา..มาชิดใกล้ พรหมลิขิต..ขีดชะตา..สองหัวใจ เราคงได้..สมหวัง..ดังใจปอง...
5 ตุลาคม 2549 16:56 น. - comment id 612199
ตอบคุณwhite roses จะโทษใคร กันเล่า เรามันอับ ความจนจับ กายใจ ให้พลั้งเผลอ จมอยู่กับ น้ำตา มาแล้วเออ เลิกละเมอ เพ้อฝัน วันรื่นรมย์
17 ตุลาคม 2549 11:27 น. - comment id 615876
ก็เพราะท้อ คิดเอง เกรงไม่สู้ น่าอดสู คนรอ ท้อยิ่งหนัก เพราะมัวคิด ไร้ค่า ช่างบ้านัก หรือไม่รัก ลืมลง คงเรื่องจริง แค่ธุลี คำกล่าว เล่าเอ่ยอ้าง คงอยากทิ้ง ทุกอย่าง ช่างน่าขัน ลืมสิ้นแล้ว หรือไร เคยผุกพันธ์ สิ่งเรานั้น ฉันยอมรับ กับน้ำตา
2 กุมภาพันธ์ 2550 15:46 น. - comment id 652008
โห๊ ..... มากลอนแรกก็อ้อนซะแล้วนะคะพี่เบรฟ .... แบบนี้จะมีชมรมรักคนชื่อ เบรฟ หรือเปล่าน๊า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
