แล้วเราก็ต้องจากกัน คนที่ฉันนั้นเคยพร่ำรำพันหา คนที่ดีคนที่เคยห่วงใยคอยนำพา คนที่คิดว่าเวลา ..จะไม่ทำให้เปลี่ยนไป และไม่เคยคิดเตรียมใจเอาไว้ก่อน ว่ารักจะถูกเธอถอน เพราะมันมีค่าไม่ อยากจะถามเธอ อยากรู้เผื่อเธอจะเหลือเยื่อใย แต่สุดท้าย ที่เธอทิ้งไว้คำแก้ตัวใด ๆ ก็ไม่มี เธอเองโทษว่าเป็นเพราะทางเบี่ยง โทษว่าฉันกลัวเสี่ยงจึงทิ้ง จึงหลบหนี หากบอกแบบนี้จะทำให้เธอสุขในฤดี ฉันคนนี้ ก้อไม่ขอแก้คำกล่าวหาจากใคร ๆ เพราะฉันสำนึกอยู่เสมอ เรื่องความรัก หากเขาไม่จริงใจมากนัก จะไปฉุดรั้งก็ไม่ไหว หากเธอต้องการจาก ไม่ว่าเป็นเพราะเหตุผลใด ฉันจะยอมเข้าใจ และไม่กล่าวว่าใด ๆ ไม่ต้องกังวล ยิ่งค้นยิ่งหา ยิ่งรู้สึกท้อ ฉันจึงขอพอกับรัก ที่มีแต่ความหมองหม่น ต่อแต่นี้ขอรักเพียงตัว ไม่ขอรักใครให้ทุกข์ทน และฉันไม่สนว่าใครจะมองฉันกระไร ... อีกต่อไป
ไวยากรณ์ 15 พ.ย. 2549 13:30 น. - ID 95132 
1330
14
0
15 พฤศจิกายน 2549 16:25 น. - comment id 627180
อย่าเพิ่งท้อนะค่ะ สู้ๆเราเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาแล้ว
15 พฤศจิกายน 2549 18:03 น. - comment id 627201
หน้าส่วนตัว
แล้วเราก็ต้องเลิกกัน . . .
เศร้าจัง . . . ไม่เป็นไร
เวลาจะทำให้อะไร อะไรดีขึ้น เข้มแข็งนะ
มาเป็นกำลังใจให้ นะไวยากรณ์ สู้ ๆ ๆ
16 พฤศจิกายน 2549 18:32 น. - comment id 627573
เมื่อเราอยู่คู่กันมันปวดร้าว เจอเรื่องราวเจ็บช้ำน้ำตาไหล จะทนอยู่กับเขาเศร้าทำไม ตัดสินใจเลิกลาฉันว่าดี
16 พฤศจิกายน 2549 23:23 น. - comment id 627606
แม้นเราต้องเลิกกัน อยากจะบอกเธอจริงจริงจากใจ ว่าจริงจริงแล้วความห่วงใยที่ฉันเคยให้ยังเหมือนก่อน แม้นวันนี้ฉันเหมือนไกลเธอไม่เคยเสนอความอาทร แต่ในทุกบทในทุกตอนที่ผ่านมายังคืนย้อนสู่ความทรงจำ ยิ่งไปกว่านั้นอยากให้เธอรู้นะว่า เธอช้ำกับเรื่องที่มา.แต่ฉันยิ่งกว่ายิ่งถลำ เพราะเหมือนเป็นคนผิดฉันรู้ฉันคิดทุกการกระทำ จึงไม่กล้าแม้นจะเอ่ยคำเพราะกลัวเธอจะช้ำกับคำที่เอ่ยมา เลยยอมจากมายอมหนีหน้ายอมลาห่าง แล้วก็สร้างเรื่องต่างต่างให้เธอจืดจางเลิกห่วงหา เพราะคิดเสมอวิธีนี้ทำให้เธอสิ้นไมตรี..และร้างลา และได้เจอคนที่มีค่าที่ผ่านเข้ามาเพื่อทักทายเธอ และสุดท้ายก็หวังไว้ในความหวัง ว่าเธอจะจริงจังและจริงใจกับใครที่เสนอ กับหัวใจที่มีค่า ที่เธอน่าจะรับไมตรีที่เลิศเลอ เพราะยังไงซะนะเอ่อสำหรับฉันกับเธอก็เป็นได้แค่เพื่อนกันสวัสดียามดึกนะค่ะ ขออภัยที่มาช้า เมื่อวานติดงานเลี้ยงสังสรรค์ วันนี้ติดคุยโทรศัพท์เลยยาวเลย แต่ยังไงก็มาแล้วน๊า อิอิ
17 พฤศจิกายน 2549 18:15 น. - comment id 627940
อย่าบอกมาเลยว่าเป็นคำออกมาจากใจ เธอเคยแคร์ความรู้สึกฉันบ้างไหม .. ถามใจเธอดูเถอะหนา จากวันก่อนที่เคยเฝ้า เคยห่วงใยกัน ตลอดมา แต่ตอนนี้ฉันนั้นมีค่า แค่เพื่อนยา.. คนนึงของเธอ หากไม่รัก ไม่ต้องมาเฝ้าห่วงใย แต่แล้วเธอทำไปทำไม .. ในสิ่งที่เคยเสนอ ไหนเคยพร่ำคำนั้น .. ว่ามันมีค่าสำหรับเธอ ขอให้ฉันเคียงข้างเสมอ ... ฉันเลยเพ้อไปคนเดียว อยากจะบอกเธอให้รู้ ไรบ้างอย่าง การทิ้งขว้าง การตีห่าง ใช่ทุกข์แค่โดดเดี่ยว แต่ยิ่งเป็นการตอกย้ำ .. ว่าฉันไร้ค่า อย่างไรเชียว กระแสน้ำไหลเชี่ยว ฉันเคยเกี่ยวลงไปลอยคอดู แต่ดันมีคนเข้ามาพบเห็นเขา แล้วนั่งเฝ้า ไม่ให้ฉัน เกรงว่าฉันจะหดหู่ ทำไมต้องมารั้งให้ฉัน ต้องทนเหงาอาดูร ฉันไม่รู้ ว่าฉันจะอยู่ต่อไป ... เพื่ออันใด ไม่ต้องบอกอะไรอีก หรือปลอบใจฉันหรอกหนา อย่ามาเสียเวลา กับคนไร้ค่า อีกได้ไหม ฉันจะมีชีวิตอยู่ หรือฉันจะสิ้นชีวิตไป ไม่ต้องมาใส่ใจ .. เพราะมันไม่มีความหมายใด ๆ สำหรับเธอ
18 พฤศจิกายน 2549 12:51 น. - comment id 628198
ฉันรู้นะ...ว่าเธอยังโกรธฉันอยู่ จึงมีถ้อยคำที่พรั่งพรู...ซึ่งก็รับรู้ถึงความสับสน เข้าใจนะเธออ่อนล้ากับเรื่องที่ผ่านมาที่วกวน และต้องการจะหลีกหนี..ไปให้พ้น...กับคนที่ไม่จริงใจ แต่อยากให้เธอเข้าใจฉันสักนิด ฉันรู้...ฉันยอมรับผิดกับสิ่งที่หวั่นไหว ครั้งหนึ่งเคยเสนอให้เธอเข้ามาเป็นคนห่วงใย แต่แล้วกลับไปมีใคร..ทำให้เธอปวดใจและร้าวรอน ซึ่งทุกอย่างมันเกิดจากฉัน ผู้หญิงที่เธอควรลาจากกันและถ่ายถอน เอาหละต่อจากนี้ไปจะไม่มาทำให้เธอต้องเว้าวอน เพื่อลืมให้หมดทุกบทบทุกตอน..ขอลาก่อนก็แล้วกัน และสิ่งหนึ่งอยากบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย ขอให้เธอสุขทั้งใจกายยามไม่มีฉัน คนที่แสนดีเข้ามาในชีวีเพื่อผูกพัน ลาก่อน...ลาก่อนคนที่อาทรฉัน ลาก่อนแล้วกัน...คนดี *-*ขอเปลี่ยนมุมเป็นการเดินจากไปง่าย ๆ บ้างนะค่ะ แก้เกมส์ด้วยแล้วกัน ว่าจะทำฉันท์ใด แต่คืนนี้ผู้หญิงไร้เงาไปงานแต่งงานไม่มาตอบให้นะ เดี๋ยวคืนพรุ่งนี้จะแวะมา เพราะเสาร์และอาทิตย์นี้ ทำงานค่ะ อิอิ*-*
20 พฤศจิกายน 2549 18:38 น. - comment id 628895
อย่ามาอวยพรอะไร .. ที่เป็นไปได้ยาก หากไม่ลำบาก .. ไม่ต้องประชดจะดีไหม แต่ฉันรู้ .. ว่าสิ่งที่ขอมันคงจะ ยากเกินไป เอาเป็นว่า ... จะจากไป ก้อขอตามใจเธอ ฉันรู้ไม่มีสิทธิ์อะไร อีกแล้ว เหมือนกับแก้วที่แตก ... เพราะเธอทำพลั้งเผลอ ปล่อยจากมือไป ทำแตกแกล้งเผลอเรอ หากอยากไปบอกมาเหอะเธอ ไม่ต้องลำบาก ... ทำอะไร ฉันยอมรับความจริงได้เสมอ เรื่องที่เคยเจอะเจอ เหมือนย้อนกลับมาซ้ำใหม่ ทำได้แค่เพียง ต้องยอมรับ... สิ่งที่เป็นไป แล้วต้องทำใจให้ได้ ...ว่าไม่มีใคร ..เขาต้องการ ...ย้ำกับเธอ ว่าไม่ได้เคืองหรือแค้นโกรธ ไม่ได้โทษ ว่าเพราะเธอทำให้ร้าวฉาน แต่ฉันขออยู่คนเดียว ... จะได้ไหม นะแก้วกาน ขอเก็บเรื่องวันวาน ... หลอกตัวเอง ตลอดไป
21 พฤศจิกายน 2549 13:05 น. - comment id 629216
คืนนี้จะกลับมาตอบให้นะค่ะ เผอิญเพิ่งเห็น แต่ต้องไปทำงานก่อนแล้ว
22 พฤศจิกายน 2549 19:28 น. - comment id 629672
ฉันรู้ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน ไม่ว่าจะอดีตหรือปัจจุบันที่ทำให้เธอนั้นต้องหวั่นไหว แถมเหตุผลตั้งแต่เริ่มต้น..จนจะจากกันไป ก็เป็นเหตุผลที่ไม่เอาไหนจนทำให้เธอต้องร้าวรอน ขอโทษ.ฉันขอพูดคำคำนี้ เพราะรู้ว่าเธอนั้นร้าวฤดีกับเรื่องที่มีที่ไม่เคยคิดจะถ่ายถอน กับเรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้หัวใจเธอหวานไหวและเว้าวอน จนไม่อาจจะตัดรอนกับทุกบททุกตอนที่ผ่านมา แต่ได้โปรดเชื่อฉันอีกสักครั้งจะได้ไหม ผู้หญิงดีดีที่เขาห่วงใย..และจริงใจให้ความห่วงหา ยังมีเสมอหากว่าเธอจะสนใจนำพา อย่ายึดติดกับเรื่องที่ผ่านมาอย่าคิดว่าฉันมีค่า..น่าใส่ใจ นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ฉันอยากจะร้องขอ เพราะไม่อยากให้เธอนั้นท้อ..กับรักที่ไม่สดใส และเชื่อว่าวันข้างหน้า..เธอจะมีใครใคร เป็นที่รักและห่วงใยเป็นคนที่จริงใจและผูกพัน
23 พฤศจิกายน 2549 13:10 น. - comment id 630089
อย่าโทษว่าทุกอย่าง .. เป็นความผิดของเธอ เป็นเพราะฉันเผลอเรอ .. ใจง่ายเกินไป จะดีกว่า ที่เที่ยวคิดเอง เออเอง ... ตามที่เธอเคยเขียนมา โดยไม่เคยมองดูตัวเองว่า ...มีค่า สักเท่าไหร่ เธอให้ได้มากสุด ..แค่คำว่าเพื่อน ฉันไม่ควรแฉเฉือน มากเกินนี้ .. ต้องจำไว้ เป็นได้แค่เพื่อนเธอ ก้อดี มากถมเทไป จะไปขอ เป็นคู่ใจ .. คงไกล เกิน แต่อย่าอวยพร เว้าวอน ให้มองใครอื่น ไม่ขอฝืน ทางเดินแห่งรัก ต้องห่างเหิน เคยไม่เชื่อใคร ๆ ทัก หากมีรักมาเผชิญ ได้แค่บังเอิญ ผ่านเข้ามา ... แล้วจากไป ขออยู่อย่างอยาก .. วิ่งตามฝัน คนเดียวแบบนั้น ไม่ขอวิ่งตามผู้ไหน เผื่อให้มาเคียงข้างตัว .. เพราะมันคงยากเกินไป ที่จะมีใครคนไหน .. เข้าใจ ... และรักที่ฉันเป็น *** ต้องปรับสองเท่า ... อิอิ
25 พฤศจิกายน 2549 20:19 น. - comment id 630978
ไม่อยากให้เธอคิดอย่างนั้นเลย ขอบอกอย่างคนคุ้นเคยและยังห่วงหา ว่าเธอมีค่าเสมอ...ทุกกาลเวลา ทั้งที่ผ่านมา...และในปัจจุบัน ยิ่งกว่านั้น..คำว่าเพื่อนที่ให้ไป ฉันก็พูดมันออกมาจากใจ..ใช่รักษาน้ำใจเธอเท่านั้น จึงอยากให้เธอรับรู้...จึงอยากให้เธออยู่กับความผูกพัน ที่เรามีให้กัน...ที่เธอและฉันเป็นเพื่อนกันตลอดไป ส่วนสำหรับเรื่องความรักในวันข้างหน้า หากเธอไม่พร้อมจะมีใครมา...หรือว่ายังหวั่นไหว ก็ไม่เป็นไรนะ...เอาเป็นว่าอย่าไปสนใจ เพราะคู่กันแล้วไม่แคล้วกันไป..ถึงอย่างไรเธอก็ต้องได้เจอใครสักคน ซึ่งตอนนี้ขอให้เธออยู่กับปัจจุบัน อยู่กับคืนและวัน...ที่ไม่ต้องสับสน โดยมีฉันเป็นเพื่อน...และจะไม่ย้ำเตือน..ให้เธอต้องกังวล เพื่อก้าวเดินไปในทุกหน เพื่อความสุขล้นในใจเธอ *-*พอได้ยินคุณไวยากรณ์บอกจะปรับสองเท่า ตูนก็เลยกลัว เลยมาสายเลย อิอิ อย่างอนน๊า เอาเป็นว่า ตูนมีเวลาต่อกลอนกับคุณอีก 2 วัน คือวันพรุ่งนี้และวันจันทร์ เพราะวันพุธ ตูนต้องเดินทางไปเชียงใหม่แล้ว และหลังจากนั้นกำหนดการก็เพียบเลย ไม่รู้จะได้เข้ามาเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าดูแลรักษาตัวดี ๆ นะค่ะ เป็นห่วงเสมอ และหากต่อกลอนด้วยในสองวันที่ระบุ ก็ยินดีมาแต่งตอบกลอนให้นะค่ะ อิอิ*-*
26 พฤศจิกายน 2549 21:23 น. - comment id 631179
มารอต่อกลอนด้วย มายืนยันว่ามาแล้ว และตอนนี้ก็ง่วงนอนแล้ว คุณยังไม่มา งั้นตูนไปนอนแล้วนะ อิอิ บ๊าย บายจ้า
27 พฤศจิกายน 2549 13:28 น. - comment id 631394
เธออายใครไหม ที่เดินกับฉัน สบตาอย่างนั้น ซึ้งใจบ้างไหม แล้วคำตอบที่รับฟัง ที่เธอตอบมาให้ ทำให้ฉันเข้าใจ ว่าได้แค่เพื่อนเธอ อย่าแคร์ไรนะ กับความคิดฉัน เป็นอย่างไรนั้น สำคัญงั้นเหรอ ว่าจะมีค่าเช่นใด แต่มันไร้ค่ากับเธอ อย่าสนใจเลยเหอะ ... ว่าฉันคิดเช่นใด ขอบคุณอีกครั้ง ที่ยังห่วงฉัน แต่ทำอย่างนั้น เธอนะรู้ไหม ว่าทำให้ฉันเพ้อลม และหวังว่าเป็นไปได้ อยากจะตัดตัวตัดใจ ... แสนยิ่งลำบาก ไม่ใช่ไม่รัก .. แต่ไม่อยากไปทักทาย ขอหลบหนี้หาย ไปสักพัก ตามที่อยาก ขอไปเลียแผลใจ ... เพื่อให้ดีต่างหาก อย่ามาสนกับกากเดน .. ที่ไม่มีค่าอันใด
27 พฤศจิกายน 2549 21:19 น. - comment id 631545
ไม่เคยอายใคร ยามใกล้ชิดเธอ สบตานะเหรอ ก็เจอห่วงหา เพราะในชีวิต เฝ้าคิดศรัทธา ชื่นชมหนักหนา คำว่าเพื่อนกัน ส่วนเรื่องความคิด ที่เธอผิดเพี้ยน ขอให้ปรับเปลี่ยน อย่าได้ไหวหวั่น ยิ่งกว่านั้นหนอ ขอบอกต่อกัน เธอนั้นสำคัญ ค่านั้นมากมาย และยิ่งกว่านั้น ขอบอกอีกนิด ยังอยากใกล้ชิด ในตัวสหาย ไม่อยากตัดขาด ลำบากเจียรตาย ด้วยหวังทักทาย เพื่อนชายคนดี แต่ก็เข้าใจ ความในใจเธอ จึงคิดเสนอ การจะหลีกหนี และขอไปก่อน ไม่ย้อนมามี ให้เธอนั้นนี้ ต้องลำบากใจ *-*เล่นเอาแต่งตอบเกือบไม่ถูกเลย รู้หรือเปล่าค่ะ สำหรับบทนี้ แต่ก็หวังว่า คงเป็นแค่กลอนนะ แต่คุณสื่ออารมณ์เก่งจัง ขอชื่นชมในคารมคมคายทางอักษรค่ะ และคงถึงเวลาที่ตูนต้องไปแล้วนะ ต้องไปเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวสำหรับการเดินทางแล้ว ซึ่งคงประมาณครึ่งเดือนหรือมากกว่านั้น แต่เอาเป็นว่า มีอะไรก็พิมพ์ไว้ในหน้านี้นะค่ะ แล้วจะกลับมาทักทายกันอีก (ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ อย่านอนดึก เดี๋ยวจะไม่สบาย เป็นห่วงเป็นใยในคุณเสมอ เพื่อน)*-*
29 พฤศจิกายน 2549 11:23 น. - comment id 632071
แล้วฉันก้อได้รู้ สิ่งที่อยุ่ในใจเธอ ว่าสิ่งที่ฉันเคยพร่ำเพ้อ... มันแค่ฝันงมงาย ไม่มีวันเป็นจริง ที่เธอจะมาเคียงข้างกาย ถึงจะรอถึงตาย ... เธอก็ไม่เคยแคร์ แล้วฉันก้อได้รู้ สิ่งที่ฉันหวังมานาน มันเป็นเพียงจินตนาการ ... ว่าเธอจะมาแล ถึงจะเจ็บช้ำเจียนตาย .. เธอไม่เคยแยแส คงได้เพียงแค่ .. คำปลอบใจ.. ที่ให้มา แล้วฉันก้อได้รู้ ว่าไม่มีใครต้องการ ทำได้แค่เพียงทำงาน อย่าซมซานไปหา ต้องอยู่ ต้องยืน ด้วยพลังศรัทธา ด้วยหวังว่า ... สักวัน จะดีขึ้นเอง แล้วฉันก้อได้รู้ ว่าคนที่รักกันจริง เขานั้นคงจะไม่ทิ้ง และไม่ข่มเหง อยู่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข คอยกะเซ้าให้ครื้นเครง แต่ว่าคนนั้นเอง .. ที่ฉัน ... ไม่เคยมี
13 ธันวาคม 2549 23:34 น. - comment id 635935
อยากให้เธอได้รู้ สิ่งที่อยู่ในใจฉัน ว่าเธอคือเพื่อนอีกหนึ่งที่สำคัญที่ฉันนั้นยืนยันได้เสมอ แถมให้ยืนเคียงข้างไม่หนีห่างด้วยนะเอ่อ เพื่อนนะ..เพื่อนเกลอฉันให้เธอเสมอเสมอมา อยากให้เธอได้รู้.สิ่งที่ฉันคิดอยู่ในความคิด เธอคือเพื่อนเธอคือมิตรที่ฉันขอใช้สิทธิ์ความห่วงหา อาทรและห่วงใยขอเคียงใกล้ในชีวา ปลอบใจในทุกครายามเธออ่อนล้าไร้กำลัง อยากให้เธอได้รู้ ในความจริง เธอยังมีผู้หญิงที่เห็นค่าในทุกครั้ง พร้อมก้าวเดินร่วมชีวาด้วยศรัทธาและพลัง ซึ่งไม่นานเกินหวังเธอจะเจอจังจังคนคนนั้น อยากให้เธอได้รู้รักแท้คอย ไม่อยากให้เธอนั้นถอยกับความฝัน แล้วสักวันจะได้พบไม่หลีกหลบได้พบกัน คนที่ฟ้าสร้างมาเป็นนิรันดร์คนที่เธอนั้นตั้งตาคอย *-*สวัสดีค่ะ เป็นไงบ้าง เหงาไหม คิดถึงกันบ้างอะเปล่า อิอิ นั่นแน่ กำลังจะบอกหละซิว่า ลืมตูนไปแล้ว อิอิ (ไงก็ขอโทษนะที่มาตอบช้า) ก็บอกแล้วไง ธุระตูนเยอะ อ้อ ตูนรับปริญญาวันที่ 12 มกราคม 2549 ณ อาคารกงไกรลาศ ชั้น 3 ห้อง 301 มหาวิทยาลัยรามคำแหง (ราม 1) นะคะ ซึ่งถ้าคุณจะไป คงต้องเป็นช่วงประมาณ 10.00 11.00 น. นะค่ะ เพราะตูนรับตอนเช้า แล้วดอกไม้ไม่ต้องนำไปนะค่ะ เพราะสถาบันรามห้ามนำดอกไม้เข้ารามในวันรับปริญญานะค่ะ และหวังว่าคงได้มีโอกาสถ่ายรูปคู่เป็นที่ระลึกกับคุณ แต่ถ้าไม่ว่าง และไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะค่ะ อ้อ ลืมบอกไป วันงานคนเยอะ ไงถ้ามา แล้วหาตัวไม่เจอ ติดต่อตามเบอร์นี้นะค่ะ (ศูนย์แปดหก-หกแปดเจ็ด-แปดศูนย์แปดเจ็ด)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
