หวนคิดถึงมือคู่หนึ่งซึ่งหยาบกร้าน กรำการงานหนักหนามาแต่หลัง มือคู่หนึ่งซึ่งเข้มแข็งแรงพลัง เป็นกำบังป้องภัยไม่หวั่นเกรง มือคู่ที่เคียงข้างไม่ห่างเหิน มือคู่ที่พร้อมเผชิญคนข่มเหง มือคู่นี้ก็คือมือพ่อฉันเอง พ่อคนเก่งที่หนึ่งกว่าใครใคร มือของพ่อโอบกอดแสนอบอุ่น มือของพ่อคอยค้ำจุนยามตั้งไข่ มือของพ่อเคยจูงพาฉันก้าวไป มือของพ่อชี้จุดหมาย ณ ปลายทาง ************* ฉันวันนี้หยัดยืนบนสองเท้า ฉันเดินก้าวบนวิถีพ่อถากถาง ฉันวันนี้จะจูงมือพ่อร่วมทาง ประคับประคองและอยู่ข้างพ่อเรื่อยไป ให้มือพ่อที่เหนื่อยหนักได้พักผ่อน ให้กายพ่อที่เหนื่อยอ่อนกลับสดใส หวังพ่ออยู่คู่ฉันวันถึงชัย " ร่มโพธิ์ใหญ่ " จะรดน้ำให้ฉ่ำเย็น ** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2549 15:40 น. - comment id 627147
พ่อผู้ให้กำเนิดหรือ....
รักพ่อ.....
พ่อจ๋า...ที่จากมาใช่ไม่รัก
ลูกอยากพักหัวใจให้คลายหมอง
อยากเข้าไปกอดไปประคอง
พอพ่อจ้องกลับไม่กล้า...เพราะ....
     ถ้าไม่ไปวันนี้.....
พรุ่งนี้ได้ไหม
ขอทำงานที่พ่อมอบหมายให้สำเร็จ
พ่อจะได้ภูมิใจ
พ่อไม่ต้องสัญญาอะไร
เพียง..กอดหนูแน่นๆ.....ให้หนูอบอุ่น.
ไปถึงหัวใจก้อพอ.......รักพ่อ
							
							
 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2549 15:58 น. - comment id 627159
เข้ามาเยือนและอ่านบทกลอนนะครับ แต่งได้เก่งดีครับขอชม

 
							
						
						15 พฤศจิกายน 2549 16:12 น. - comment id 627169
จากไปแล้ว พ่อจ๋า ไม่มีแล้ว เหลือเพียงแก้ว กลอยใจ ร่ำให้หา ลูกของพ่อ เฝ้าคิดถึง อยากพึ่งพา ต้องฟันฝ่า ต่อสู้ อยู่เดียวดาย

 
							
						
						16 พฤศจิกายน 2549 17:05 น. - comment id 627547
พ่อก็เหมือนเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกถึงแม้จะแก่ชราไป พ่อก็ยังให้ความร่มเย็นยามเราอยู่ใกล้ได้เสมอ


