ได้กลับมาห้องสมุดสุดแสนปลึ้ม
พักเพื่อลืมเรื่องยุ่งเคยสุงสิง
ใครใคร่ยืมย้าไปใช่จักติง
แต่ขอวิงวอนว่าจงปรานี
อย่าทำหมึงรดข้าหน้าเสียสวย
ไม่ต้องช่วยอาบน้ำข้า
อ่านค้างไว้กระดาษคั่นนั่นแหละดี
ขอเสียทีเรื่องพับมุมข้ากลุ้มใจ
อย่าขีดเขียนข้าจนลายคล้ายตุ๊กแต
กับคงแย่หากฟาดข้าไม่ปราศรัย
ท่านไม่เจ็บแต่ข้าช้ำระกำไน
ขุ่นเคืองใครมือท่านมีเชิญตีเอา
อันตัวข้าเวลานี้ไม่มีสุข
สิ้นสนุกอยู่โรงซ่อมยอ่มหงอยเหงา
รอปกใหม่สันใหม่ใจซบเซา
ทุกข์คงเบาหากผู้ใช้ใจปรานี