ใจเอยใจใฝ่เฝ้าหมายสูง
นวลจันทร์เจ้าดุจหงษ์ทองเริงร่าย
บุญข้าบ่ถึงแต่ปองอกไข้
กระต่ายหมายจันทร์ไซร้ บ่ไปบ่ถึง
วาสนาชายใฝ่เฝ้าเดือนงาม
แหงนผ่อหมายตาตามติดต้อย
เดือนสูงส่องแสงวามวาดโลกงามนอ
แต่อกใจข้าท้อข้าแท้ตรอมตรม
หงษ์ทองเอยเริงร่ายระบำ
ณ ฟากฟ้าอันตระการห่างเศร้า
ได้ยลได้ชื่นตาเรา
อยากจะเอ่ยคำเว้ากลัวเจ้าบ่ได้ยิน
วาสนาดินต่ำต้อยห่างจันทร์
ผิเทียบหงษ์ทองอันห่างลิ่ว
ดินก้อนรองรับบาทบาทา
ยามใดเจ้าอ่อนล้าอย่าร้างลืมดิน
3 เมษายน 2550 20:10 น. - comment id 679799
แวะมาทักทายครับ กลอนเพราะทีเดียวครับ

3 เมษายน 2550 21:15 น. - comment id 679857
แวะมาทักทาย ใจสู้ๆอีกนิด..ย่อมได้ตามหวัง..

4 เมษายน 2550 10:04 น. - comment id 679956
สู้ต่อไปค่ะ สักวันหงษ์ทองคงเห็นค่าความรักเราแวะมาเยี่ยมค่ะ

4 เมษายน 2550 15:01 น. - comment id 680038
