คืนก่อนเคย ได้หนุนแขน นอนเคียงข้าง ไม่อ้างว้าง มีเธอคุย คอยปลอบขวัญ นอนหลับตา ฟังเรื่องเล่า ทุกคืนวัน ในห้วงฝัน มีเธอกอด ให้อุ่นกาย ค่ำนี้เหงา มีเพียงเรา ให้โดดเดี่ยว ดั่งจันทร์เสี้ยว เมฆหมอกบัง เหมือนจันทร์หาย ก่อนนั้นเคย ก่ายกอดกัน มิวางวาย หอมแก้มซ้าย ย้ายแก้มขวา ชื่นฉ่ำใจ ผ่านไปเถิด ค่ำคืนนี้ ที่แสนเศร้า อยู่กับเงา ความคิดถึง น้ำตาไหล เงียบเหลือเกิน เหงายิ่งนัก หักอาลัย อยู่แห่งไหน คนของใจ ที่ใฝ่หา จากไปแล้ว อ้อมแขนอุ่น เคยหนุนนอน คนขี้อ้อน เคยวอนเว้า เสน่หา จากไปแล้ว อยู่โดดเดี่ยว นอนน้ำตา ให้เหว่ว้า อ้างว้างเหงา หนาวเพียงเดียว เมื่อไหร่หนอ ลมจะพัด เธอกลับมา โปรดเถิดหนา กลับมารัก ช่วยแลเหลียว อยากให้กอด อ้อมแขนเธอ เคยกอดเกี่ยว เธอคนเดียว คนของใจ ทุกคืนวัน
ต้นไม้ของอ่วง 24 เม.ย. 2550 23:11 น. - ID 101527 
1217
0
0
24 เมษายน 2550 23:54 น. - comment id 687317
กลอนเหงาจับใจเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
