ร่างกายยังคงอยู่ แต่ไร้คู่อยู่เคียงกาย เหงาเหงาอยู่เดียวดาย ไม่มีใครคิดเหลียวแล ความรักที่สูญหาย กลับมลายเหลือเพียงแผล ไร้ซึ่งคนเคยแคร์ จึงเหลียงแค่เพียงลำพัง ห้องฉันไม่กว้างใหญ่ แต่ดูไปมากความหลัง ต่อให้ใหญ่เทียมเวียงวัง ไร้กำลังจักเชยชม บันไดที่ย่ำเดิน คือขึ้นเนินความขื่นขม ทุกพื้นที่ปูพรม คือระทมที่พรั่งพรู กำแพงที่ขาวนวล ช่างอบอวนความอดสู เดินเข้าออกทุกประตู ยิ่งเข้าสู้ความเอกา นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ นั่งตรงนี้ช่างเหว่หว้า ฟังเพลงที่แว่วมา ทุกเพลาน้ำตาคลอ สายลมจากแอร์เครื่อง พัดพาเรื่องเศร้าจริงหนอ อากาศมีเพียงพอ แต่ไม่พอให้สุขใจ กระจกที่ส่องหน้า ไร้ชีวาเมื่อส่องไป ทุกสิ่งนานาไซร้ พาหัวใจให้ทุกข์ตรม
Darkness_Hero 14 ส.ค. 2550 16:56 น. - ID 106043 
807
4
0
14 สิงหาคม 2550 17:07 น. - comment id 738091
แม้ไม่มีทรัพย์สิน แต่รักที่หยดรินก็ล้ำค่า แม้ไม่มีเงินตรา แต่ชีวิตที่ผ่านมามีเพียงเธอ...ก็เพียงพอ ต่อให้มีมากมายแต่ไร้รัก ก็ไม่มีความสุขหรอกคะ
14 สิงหาคม 2550 17:27 น. - comment id 738106
ห้องนี้ไม่เหงาแล้วจ้า
14 สิงหาคม 2550 18:44 น. - comment id 738156
เมื่อความรักแพ้เงินตรา คนไร้ค่าคือตัวฉัน เธอที่ไปกับเขาคนนั้น เพียงเพราะฉันมันไร้เงินตรา ก็ขอให้มีแต่ความสุข ในวันที่ทุกข์อย่ากลับมาหา เพราะฉันเจ็บปวดรวดร้าวอุรา ไม่อยากเสียน้ำตาให้เธออีกต่อไป อืม..พูดยาก จริง ๆ ค่ะเรื่องรัก กับเงิน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
14 สิงหาคม 2550 21:18 น. - comment id 738277
ป็นความหลังที่น่าเจ็บปวดนะ เอาค่ะ สู้ๆนะ
14 สิงหาคม 2550 22:32 น. - comment id 738339
ดูอะไรก็เศร้าไปหมดเลยเนาะ สู้ สู้ ค่ะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ
15 สิงหาคม 2550 18:48 น. - comment id 738702
ร้างไร้ใจคนคอยลอยเคว้งคว้าง ถูกทิ้งขว้างความรักหลักจมหาย มีน้ำตาพร่างพราวหนาวใจกาย เพียงเดียวดายในลำพังฝังร้าวราน ความหลัง บางทีนึกถึงก็ยิ้ม บางทีก็ร้องไห้ บางทีก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมความสุขถึงได้จากไปเร็วจัง วันนี้นะ ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครมาทำให้อุ่นใจ แต่เชื่อไม๊ว่ายิ้มของคนบ้านนี้ทำให้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่เดียวดายอย่างที่คิดล่ะ ยิ้มหน่อยนะคะสู้ สู้ ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
