...เมื่อวสันต์ ผันผ่าน ก็พลันหนาว ใจเปลี่ยวเปล่า เพราะเหมันต์ ผ่านแผ่วผิว ใบไม้ร่วง จากก้านโรย โปรยปลิดปลิว ลอยละลิ่ว ดาษดื่น บนผืนดิน ...ขออย่าให้ รักแห้งแล้ง เหมือนใบไม้ คงหนาวใน ใจร้าว แทบด่าวดิ้น หากสิ้นรัก วันใด เหมือนชีวิน ต้องสูญสิ้น ทุกอย่าง ร้างแรมลา ...ลมหนาวแผ่ว ผ่านกาย ให้คิดถึง ภาพซึ้งซึ้ง ตรึงใจ ไห้โหยหา น้ำใสใส ในใจฉัน พลันไหลมา จนเปียกหน้า อาบแก้มฉัน วันห่างไกล ...ฉันยังจำ ภาพนั้นได้ ไม่ลืมร้าง ที่นั้นยัง ฝังใจอยู่ ไม่รู้หาย เมืองปากน้ำ ยังจำแม่น แม้นห่างไกล คงได้ไป เยี่ยมเยือน เหมือนใจปอง ...สิ้นฝนแล้ว ลมหนาวมา อย่าลืมฉัน ให้นึกถึง คืนวัน มีเราสอง จะผ่านหนาว กี่คราวครั้ง ยังใฝ่ปอง ใจร่ำร้อง เฝ้ารอวัน เหมันต์เยือน... ?o.O (รักร้าวหนาวลม) O.o?
ไผ่ดำ 21 ส.ค. 2550 07:33 น. - ID 106252 
1285
2
0
21 สิงหาคม 2550 07:45 น. - comment id 741601
พี่ไผ่ดำ...พี่ชายที่แสนดี.... เมื่อวสันต์ ผันผ่าน ย่างหน้าหนาว แม้น้องสาว ห่างเหิน ใช่เมินหนี ถึงอยู่ไกล มิให้ร้าว หนาวฤดี สองใจนี้ ยังชิดแนบ แอบอุ่นไอ (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
21 สิงหาคม 2550 07:51 น. - comment id 741603
เมื่อคราหนาว ใจเปลี่ยว วสันต์ผ่าน หนาวนงคราญ นวลน้อง หนาวแนบหนา นึกคืน คราวแนบชิด มีสองเรา น้องจะเฝ้า รอวัน เหมันต์เยือน
21 สิงหาคม 2550 08:17 น. - comment id 741618
พอสิ้นฝน ลมหนาว พัดผ่านสาว สิ้นเรื่องราว รักร้าง บนทางฝัน เอาหัวใจ อิงแอบ แนบเหมันต์ อบอุ่นพลัน เมื่อหนาวนั้น มีฉันกับเธอดีคะปู่ ..วันนี้ที่บ้านพิมอากาศดีมากคะ ไม่ร้อนลมพัดผ่านสบายๆๆ
21 สิงหาคม 2550 11:10 น. - comment id 741718
ดีค่ะ คุณ ไผ่ดำ เมื่อสิ้นฝน ต้นหนาว พี่ไม่มา รู้ไหมว่า น้องนี้เจ็บ สักแค่ไหน หลงเชื่อ ในคำพี่ แล้วไชร้ โอ้พี่จ๋า ใยพี่ ลืมสัญญา.....
21 สิงหาคม 2550 12:38 น. - comment id 741806
ฝนโปรยปราย ลงมา พาชุ่มฉ่ำ ยินน้ำคำ ปลอบใจ หายขื่นขม เป็นเสียงพี่ แว่วมาว่า อย่าระทม ให้ลบปม แห่งอดีต ที่กรีดใจ เสียงสะท้อน ของฟ้า คราสะอื้น ช่างขมขื่น เหลือทน จนอ่อนไหว น้ำตาฟ้า ร่วงพราว เหน็บหนาวใจ ฟ้าร้องไห้ ฉันสะอื้น กลืนน้ำตา โอ้ใยฟ้า โศกตรม ระทมเศร้า ดั่งเร่งเร้า ให้หัวใจ อาลัยหา เธอจากไป ไม่เคยหวน ทวนกลับมา รักโรยรา กลางสายฝน หม่นฤดี น้ำตาฉัน น้ำตาฟ้า พร่ารินไหล ฟ้าปวดใจ ฉันพร่ำเพ้อ เธอหน่ายหนี ทิ้งเศษซาก แห่งความรัก ความภักดิ์ดี คอยย่ำยี ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ ยามฝนรา เธอลับไป กับสายฝน ทิ้งรอยหม่น แห่งความรัก หักสลาย ฟ้าหลังฝน ยิ่งปวดร้าว เหงาเดียวดาย ในหัวใจ ยังร่ำร้อง นองน้ำตา กว่าจะแกร่ง อาจต้องใช้ เวลามาก เป็นสิ่งยาก ยิ่งนัก จักรักษา หากอักเสบ คงปวดเจ็บ เหน็บอุรา จึงมีค่า เป็นบทเรียน เพียรสอนใจ ความโศกา อาลัย ค่อยคลายเศร้า ดั่งมีเงา ของพี่มา คราร้องไห้ ช่วยปลอบขวัญ ให้ความหวัง พลังใจ ทุกข์ใดใด เริ่มหมดสิ้น แสนยินดี แต่จะให้ ลบอดีต ที่กรีดฝัง น้องขอตั้ง สตินิด คิดถ้วนถี่ คงต้องใช ้เวลานาน นะคนดี รอยแผลนี้ ช่างลึกนัก ยากเยียวยา..
21 สิงหาคม 2550 14:20 น. - comment id 741891
จะเริ่มหนาวหรือสิ้นฝนก็ยังรัก และยังรอ
เธอเสมอค่ะพี่ไผ่ดำ
เยี่ยมมากเลยค่ะ..กลอนเพราะดีนะคะ
21 สิงหาคม 2550 15:54 น. - comment id 741969
ชอบหน้าหนาวแม้จะทรมานด้วยอากาศ แต่ชอบบรรยากาศโรแมนติค ดอกไม้สวยด้วย จะหาผ้าห่มนวมกันไว้ก่อน
21 สิงหาคม 2550 16:09 น. - comment id 741981
บนจตุ- คามไว้ อยากได้มิตร ก็สัมฤทธิ์ ดั่งมาด ปรารถนา โดยเฉพาะ ไผ่ดำไม่ ธรรมดา เลยชมว่า โชคชะตา นั้นปรานี
21 สิงหาคม 2550 19:12 น. - comment id 742086
เพราะจิรงๆ ทั้งใบไผ่และ..ไผ่ดำ ชมจากใจครับ
21 สิงหาคม 2550 22:20 น. - comment id 742212
22 สิงหาคม 2550 13:34 น. - comment id 742482
เอาขอนไม้มาจุดไฟ ให้บ้านนี้หายหนาวค้า
23 สิงหาคม 2550 14:48 น. - comment id 743071
ใบไผ่ใจร้อนนิ ต้องขอแก้ไขบทกลอน นะคะ ขอประทานอภัยค่ะ คงไม่มี ไผ่นั่ง เหงาคนเดียว. แก้เป็น คงไม่มี ไผ่เศร้า เหงาคนเดียว.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
