ทนเซ้าซี้ทำไมให้ใจเจ็บ
เพียงเสี้ยวเล็บรู้สึกลึกเหน็บหนาว
น่าสมเพชเศษใจใช่มีคาว
เจอะรวดร้าวระบมตรมเนิ่นนาน
หากย้อนวันเวลามาคืนกลับ
ฉันขอพับพักรักก่อต่อผสาน
เก็บหัวใจไกลรักล้อทรมาน
ขอก้าวผ่านด่านหลอกลวงล้วงสายใจ
ด้วยขลาดเขลาเยาว์นักถักซ่าเซ่อ
พานพบเธอเผลอรักปักหลงใหล
ใจพ่ายแพ้แออ่อนซ้อนกลนัย
ขวัญหวั่นไหวใจมิแกร่งแฝงโรยรา
เมื่อความรักถักปีกร้ายร่ายบาศบ่วง
รุมเร้าลวงช่วงชิงชัยในเสน่หา
คนเขลาซื่อถือโล่ช้ำคือน้ำตา
ที่ไหลบ่าเนืองนองท่วมห้องใจ
ขอตั้งหลักรักปล่อยวางตรงว่างเปล่า
ลบรอยเศร้าพิษเพ้อยามเผลอไผล
ถมบาดแผลแออ่อนกร่อนทิ้งไป
เป็นคนใหม่ใสสดใจหมดคาว.
7 พฤศจิกายน 2550 10:25 น. - comment id 784262
เก็บหัวใจอย่าให้ใครหาญหัก แล้วเก็บรักถนอมไว้อย่าให้หมอง เมื่อไม่เห็นค่าใจใยร่ำร้อง จะหม่นหมองเพื่อเขาไปทำไมกัน... เป็นกำลังใจให้นะคะ...

7 พฤศจิกายน 2550 11:35 น. - comment id 784285
ทนเพื่อรักครับ

7 พฤศจิกายน 2550 11:35 น. - comment id 784286
ถูกพิษรักชักนำทำช้ำจิต สุดคาดคิดชีวิตติดโหยหา ยังรุมเร้าเศร้าทรวงทั้งกายา คงโรยราอ่อนแรงแทบสิ้นลม
สวัสดีจ้าแวะมาชมครับ

7 พฤศจิกายน 2550 11:47 น. - comment id 784293
ยินดีด้วย ค่ะ ที่เลือกทางได้ อิอิ ทนทำไมเนาะ สบายดีนะค่ะ

7 พฤศจิกายน 2550 12:12 น. - comment id 784301
เมื่อความรักพล่าหัวใจให้ใจเจ็บ ถึงหนาวเหน็บเจ็บแผลใจให้หม่นหมอง จักต้องสู้สู้อดทนด้งใจปอง หาคันลองเข้าพระธรรมกำลังใจ
สวัสดีค่ะ ดูแลตัวเองน๊า

7 พฤศจิกายน 2550 12:37 น. - comment id 784313
อย่าทนเจ็บ เหน็บหนาว ให้ คาว อก เหมือนดังตก อเวจี มิดีหนา หากช้ำชอก หัวใจ ที่ใดมา เก็บรักษา ให้ฟื้น สดชื่นพลัน สวัสดีครับคุณนางฟ้า ขอแจมกลอนนิดนะครับ

7 พฤศจิกายน 2550 12:56 น. - comment id 784327
ใช่ค่ะ..ใช่..ต้องเข้มแข็ง..อย่างมีเกียรติ.. (คุ้น ๆ แฮะคำนี้.. จำเขามา) มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ.. รักษาสุขภาพนะคะ..

7 พฤศจิกายน 2550 15:02 น. - comment id 784367
ความอดทนทุกคนมีขีดจำกัดค่ะ..... สู้ สู้ สู้ ชีวิตต้องสู้ค่ะ......

7 พฤศจิกายน 2550 16:16 น. - comment id 784398
สดใสเข้าไว้จ๊ะ...

7 พฤศจิกายน 2550 17:03 น. - comment id 784440
ใช่ค่ะนางฟ้า ใช้เวลารักษาใจ และจะทำให้ใจเข็มแข็งขึ้นด้วย สู้ ๆ

7 พฤศจิกายน 2550 19:21 น. - comment id 784509
วันเวลาจะช่วยเยียวยาให้เราดีขึ้นได้ สู้ๆนะคะพี่นางฟ้า..

7 พฤศจิกายน 2550 20:01 น. - comment id 784535
ความอดทนย่อมมีจุดที่สิ้นสุด ......

7 พฤศจิกายน 2550 20:36 น. - comment id 784570
ทนได้คะไล่ก็ไม่ไป รักนางฟ้าคะ

8 พฤศจิกายน 2550 02:51 น. - comment id 784675
เพราะรักไงค่ะก็เลยทนนะ
black moon

8 พฤศจิกายน 2550 04:27 น. - comment id 784685
รักนี้ใช่ไหมที่เจ็บร้าว แต่ยังฝืนอดทน ทรมานเกินกว่าจะหลุดพ้น ใจคนเราก็เป็นเช่นนี้เอง

8 พฤศจิกายน 2550 08:47 น. - comment id 784768
ความอดทนสอนคนให้งดงามครับ อดทนนะครับ

8 พฤศจิกายน 2550 09:40 น. - comment id 784806
ความรักนี่มีสุขสม เจ็บๆคันๆดีค่ะ..อิอิ

8 พฤศจิกายน 2550 09:42 น. - comment id 784808
ขอบคุณค่ะพี่ครูพิม....นางฟ้าคงต้องใช้เวลาทำใจอีกนานค่ะ
คงทนได้ไม่นานหรอกค่ะพี่ชายก่องกิก
อืม..กลอนสะใจดีค่ะคุณsonax0651
นั่นซีคะคุณกชมนวรรณ
บางครั้งมันก็ยากจะทำใจนะคะพี่นกยูง
แม้ใจจะรู้ว่าวันหนึ่ง...จุดจบต้องมาถึง...
ขอบคุณค่ะคุณเบรฟฮาร์ท...คงอีกนานเหมือนกัน...หัวใจจะหายอักเสบ....
ขอบคุณในกำลังใจค่ะคุณหมอนอิง
ใช่ค่ะคุณwhitelily...นางฟ้าจะก้าวผ่านจุดนั้นรึเปล่าก็ไม่ทราบ
นางฟ้าจะพยายามนะคะคุณโคลอน
นางฟ้าต้องฝืนมากๆกับการใช้เวลารักษาใจ และจะทำให้ใจเข็มแข็งขึ้นด้วย สู้ ๆ สู้จนหมดลมหายใจละมังคะคุณทะเลใจ
ขอบคุณในกำลังใจนะคะคุณผู้หญิงมือสอง
ค่ะนางฟ้าจะสู้จนหมดลมหายใจ
ใช่ค่ะคุณคนดง...ความอดทนย่อมมีจุดที่สิ้นสุด แต่นางฟ้าจะทนได้แค่ไหน
ขอบคุณค่ะคุณพิมญดา......เพราะนางฟ้าไม่เคยเจอกับความทุกข์...พอเจอเข้าเลยเสียศูนย์...แรงโน้มถ่วงหายหมด
เพราะรักเลยต้องทนฝ่ายเดียวรึไงคะ...ไม่ยุติธรรมค่ะคุณBlack MooN
ใช่ค่ะคุณพี่เก็จถะหวานางฟ้าจะต้องทนอีกทำไมกันคะ
ใช่ค่ะคุณบนข. แต่ว่าความอดทนสอนคนให้งดงามจริงรึเปล่านางฟ้าไม่ทราบ...แต่ที่ทราบขณะนี้...ความรู้สึกที่เกาะกินใจมันเจ็บสิ้นดี

8 พฤศจิกายน 2550 09:45 น. - comment id 784815
คงจะจริงดั่งคำของคุณมณีจันทร์นะคะ

8 พฤศจิกายน 2550 18:57 น. - comment id 785262
ใช่ค่ะ พูดอีกก็ถูกอีก

9 พฤศจิกายน 2550 10:22 น. - comment id 785611
อดีตเป็นบทเรียนเอาไว้สอนใจดีนะคะคุณปลายปากกา
