ห่วงใย.. แม้จะรู้ว่าเป็นอะไรที่ไร้ค่า แม้ไม่เคยเห็นแววซาบซึ้งในดวงตา แม้ไม่ใช่สิ่งที่ปรารถนาสำหรับคุณ แต่ความห่วงใย.. ที่เก็บซ่อนอยู่ภายในยังคุกรุ่น ทุกยามเมื่อความเศร้ารุมเร้าคุณ หัวใจจึงว้าวุ่นเกินปล่อยวาง อาทร... ต่อทุกห้วงร้าวรอนแม้ไกลห่าง ขอความทุกข์รุกเร้าจงเบาบาง ที่ส่งมาเคียงข้าง.. นั่น.. กำลังใจ... คำว่า.. อาทร.. ให้ความรู้สึกละมุนอ่อนคุณว่าไหม แทนรู้สึกจากฟากฝั่งทะเลไกล มามอบในวันฟ้าหม่น...คนทอดาว... ... ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙...
ผู้หญิงช่างฝัน 12 พ.ย. 2550 09:10 น. - ID 109516 
1416
8
0
12 พฤศจิกายน 2550 10:14 น. - comment id 787157
ยังอาทรร้อนใจให้กับเขา แม้บางเบาเข้าใจในความฝัน มอบคิดถึงลึกซึ้งจึงห่วงกัน ด้วยวันนั้นยังส่งตรงแรงใจแวะมาสวัสดียามเช้าครับ
12 พฤศจิกายน 2550 10:52 น. - comment id 787175
ส่งความรู้สึก " ห่วงใย " ผ่านฟ้าที่กว้างใหญ่ให้ใครคนนั้น แม้วันนี้ห่างไกลร่างกายความผูกพัน แต่อยากให้รู้ว่าฉันยังรู้สึกเหมือนเดิม ใครคนนั้น..... รับรู้หน่อยนะว่ายังห่วงใยเหมือนเดิม
12 พฤศจิกายน 2550 11:53 น. - comment id 787216
ความห่วงใย ดั่งเชื่อไฟสุมฟืนท่ามคืนหนาว โอบไออุ่นกรุ่นหัวใจใต้แสงดาว ดับรวดร้าวทั้งปวงด้วยห่วงใย
12 พฤศจิกายน 2550 12:18 น. - comment id 787229
อีกครั้ง ที่วาดหวังยินเสียงแม้เพียงแผ่ว ผ่านผืนน้ำผืนดินผ่านถิ่นแนว ผ่านดวงดาววาวแววบนแนวฟ้า ขอพลังจงอยู่กับคุณ
12 พฤศจิกายน 2550 15:44 น. - comment id 787284
^_^
12 พฤศจิกายน 2550 16:13 น. - comment id 787294
เพียงความห่วงใย...หัวใจก็อบอุ่นแล้วค่ะ
12 พฤศจิกายน 2550 19:41 น. - comment id 787415
เพียงความห่วงใย ก็ทำให้ได้ไออุ่น ความอาทรย้อนเป็นทุน แสนละมุนอุ่นหัวใจไพเราะมากเลยค่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 11:42 น. - comment id 787737
13 พฤศจิกายน 2550 14:06 น. - comment id 787806
เราคิดถึงพึงกันวันละรอบ ก็สุดขอบคะนึงหวามความคิดฝัน ได้จับถ้อยร้อยรื่นชื่นคืนวัน นิจนิรันดร์ฉันมิตรสนิทใจ
14 พฤศจิกายน 2550 10:06 น. - comment id 788244
บรรณาการด้วยถ้อยรสและลีลากวีที่คุณแสนรัก ลึกลึกแล้ว ลึกลึกแล้วเธอเศร้า ยังเก็บงำความเหงาไว้เงียบสงบ แต่วงแก้วแห่งแววตาคราฉันพบ ลำแสงเศร้าในเงาพลบก็ส่องเธอ ลึกลึกแล้วเธอร้องไห้ ซ้อนรอยยิ้มพิมพ์ในใบหน้าเสนอ หนึ่งธารน้ำซึ่งใจเธอค้นเจอ คือธารน้อยนิ่งเอ่อในห้วงใจ ลึกลึกแล้วเธอขลาด ด้วยฉายแววเผลอหวาดระแวงไหว แม้ประตูถูกปิดมิดชิดไว้ เสียงลี้ลับภายในก็กังวาน ลึกลึกแล้วเธออ่อนแอ หากไม่พร้อมยอมแพ้ในทางผ่าน ยังหยัดเงียบเรียบง่ายในการงาน ยังสะสมแก่นสาร เดินทางไกล ฉันอาจผิดที่คิดว่า จะเก็บดวงดาริกาให้เธอได้ จะซับหยาดน้ำเศร้า จะเข้าใจ จะปลูกมวลดอกไม้ในสวนมวล จะอยู่แกร่งแข็งกว่าหินผาอยู่ จะฉ่ำพรมกว่าลมรู้ฤดูหวน จะมั่นคงในค่าที่ว่าควร จะเป็นหนึ่งในจำนวนมิอาจนับ อนิจจา ชีวีที่เคลื่อนไหว สิ่งที่จับต้องได้ก็แตกดับ สิ่งที่เป็นเพียงฝันก็ล่องลับ สะดุ้งตื่นขึ้นจากหลับด้วยฝันร้าย ฉันรู้สึกผิดบาป สารภาพว่า ฉันเผลอให้ดาริกานั้นตกหาย ฉันเฉยเมย ละเลยน้ำตา ที่หยาดพราย และอับจนถึงต้องขายดอกไม้ไป เป็นหินผาที่เศร้าโศก เป็นสายลมห่มโลกที่ป่วยไข้ มีคุณค่าสักธุลีก็ลี้ไกล มีนิ่มเนื้อก็ซ่อนในเกราะกำบัง เกราะกำบัง ฉันสร้างจากความขลาด ยอมให้เหล็กแข็งคาดนั้นกักขัง เพื่อปลอดภัยในกำแพงแห่งความชัง และเสรีในรวงรังเฉพาะตน ฟังสิ ความเงียบใคร เปลี่ยวชำแรกแทรกไปในทุกหน อึกทึกกึกก้องทั้งมณฑล สะท้อนใจไหวเสียจนระทึกใจ ถ้าเธอถามฉันว่า จะเก็บดวงดาริกามาอีกไหม คงต้องตอบเธอว่า ฟ้านั้นไกล ฉันมิเคยก้าวไปพ้นตัวเอง ลึกลึกแล้ว ฉันรู้สึก ว่าชีวิตลึกลึกถูกข่มเหง จะวุ่นวาย อ้างว้าง จะวังเวง จะขับเพลงสักเพลงยังผิดใจ ฟังสิ นี่คำสารภาพ ผิดทุกผิด บาปทุกบาป หรืออาจไถ่ แอบฝันตามแววตาเธอคราใด ฉันก็แล้งเกินไป จะลึกซึ้งฯ โดย ไพวรินทร์ ขาวงาม / ๒๕๓๐ รวมเล่ม ฤดีกาล ๒๕๓๒
14 พฤศจิกายน 2550 11:58 น. - comment id 788302
คุณแทน.. ที่นึกรัก.. ยิ่งหลงหนักเข้าไปอีก.. เป็นบทกวีที่... เฮ้อ.!.... เกินจะกล่าวคำใด.. ขอบคุณนัก.. เป็นบรรณาการที่แสนพิเศษจริง ๆ..
14 พฤศจิกายน 2550 13:51 น. - comment id 788364
ขอบคุณ... คุณ sonax0651
15 พฤศจิกายน 2550 09:01 น. - comment id 788710
แด่เช้านี้ "ดอกน้อย" พยักยิ้มริมทางร้างคนทัก เพียงดอกน้อยคอยรักกักใบเหงา ใครผ่านไปผ่านมากล้าเด็ดเอา ก็เชิญเถิดถ้าเขาจะเข้าใจ หลายหลากพันธุ์ดอกไม้ในโลกหล้า ฉันมิอาจหาญท้าเทียบใครได้ ขออยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมดอกใบ พร้อมหัวเราะและร้องไห้ในแดดลม หากเธอฝันผ่านทางมาทางนี้ เชิญแวะพักสักนาทีที่สุขสม ยินดีเสมอ หากเธอจะชื่นชม เด็ดดอกน้อยแซมผมแล้วเดินทาง ถึงยากไร้...ใช่ไร้ใจจะรัก ถึงต่ำนัก...ใช่ไร้ใจจะสร้าง อยู่ไปชั่วชีพหนึ่งถึงอ้างว้าง ก็มิขออยู่อย่างร้างหัวใจ! เขียนโดยท่านไพวรินทร์ ขาวงาม ๒๕๓๑ /คือแรงใจและไฟฝัน ๒๕๓๔
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
