เธอเอ่ยถึงเขาบ่อยเข้าหัวใจก็เริ่มชา เธอบอกว่าแค่โทรมาหาพูดจาก็แค่เรื่องทั่วไป เธอบอกให้รู้เพื่อจะอยู่หรือต้องการห่างไกล บอกได้ไหมคำตอบใดใดที่เธอต้องการจากฉัน รู้สึกหวั่นเมื่อเธอนั้นทำเหินห่าง ใจบางบางเธอไม่แคร์หรือไรกัน ไม่เคยรู้ว่าเจ็บปวดทุกคืนวัน ที่เธอนั้นเฝ้าห่วงหาอาวรณ์ใคร ฉันเป็นไงในวันที่เธอวกวน คนหนึ่งคนที่เธอกั้นห่างทางใจ ไม่อาจมีซึ่งความเห็นสำหรับใคร คนรักใหม่ที่เธอพามาแนะนำ ความสัมพันธ์เป็นอย่างไรไม่อยากรู้ อยากจะคู่เคียงเขาไม่ต้องย้ำ ไม่ต้องมีซึ่งเหตุผลที่เธอทำ ใจช้ำช้ำไม่มีคำตอบใดใด รู้ไหม?ฉันก็เพียงแค่ใครที่รอคอยเห็นความสุขของเธอ..เหมือนส่งเธอถึงฝั่ง..แต่ทำไมรู้สึกเจ็บ
![]()
14 พฤศจิกายน 2550 12:21 น. - comment id 787184
สวัสดีค่ะพี่เบรฟฮาร์ทขอบคุณจริงๆคะ
วันนี้มาปลอบน้องด้วย ทุกวันเห็นแซวๆ
ขอบคุณมากนะคะ
13 พฤศจิกายน 2550 18:01 น. - comment id 787953
ไม่หรอกน่า...ยังไง ๆ ก็ยังสำคัญสำหรับหมอนอิงเสมอ.. นะ..นะ..หายเศร้านะ..
13 พฤศจิกายน 2550 18:05 น. - comment id 787958
เค้าเรียกว่า ผู้หนับหนุน อยู่เบื้องหลัง อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เนาะ
13 พฤศจิกายน 2550 18:18 น. - comment id 787970
สวัสดีค่ะหมองอิง..ดีใจจัง
มีคนเห็นค่าเราด้วย รักนะ
แบบนี้กำลังใจมาเพียบเลยคะ
13 พฤศจิกายน 2550 18:21 น. - comment id 787977
สวัสดีค่ะพี่กชมนวรรณอันนี้มีส่วนคะ
หมู่เฮาคือผู้อยู่เบื้องหลัง ขอบคุณมากๆนะคะ
13 พฤศจิกายน 2550 18:21 น. - comment id 787978
แบบว่าต้องยอมเสียสละอะนะ แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา คือกำลังใจที่เข้มแข็งขึ้นนะครับ คุณผู้หญิงมืองสอง
13 พฤศจิกายน 2550 18:29 น. - comment id 787985
สวัสดีคะคุณบนข.อืม..น่าจะจริงความรักที่แท้คือการเสียสละ เจ็บนี้ไม่นานคงหายขอแค่รักที่เธอได้ นั้นมีความสุขฉันก็สุขแล้ว
ช่วงนี้ เข้มแข็งขึ้นเป็นกองคิคิ
ขอบคุณมากคะ
13 พฤศจิกายน 2550 19:09 น. - comment id 788006
ใครบอกว่าไม่สำคัญ.... เธอสำคัญที่สุดเลย..
13 พฤศจิกายน 2550 19:17 น. - comment id 788010
คนอื่นไม่เห็นความสำคัญพี่เห็นก็ได้ อิอิ
13 พฤศจิกายน 2550 19:42 น. - comment id 788024
ยังไงยังไง คุณผู้หญิงมือสองก็เป็นคนสำคัญของบ้านกลอนก็แล้วกัน ผมรู้สึกยังงี้จริงๆนะ.....
13 พฤศจิกายน 2550 20:55 น. - comment id 788060
คุณการขาไปโซยบะหมี่ดีก่าปะสำคัญที่สุด..อิอิ
13 พฤศจิกายน 2550 21:32 น. - comment id 788073
ไม่หรอก ความสำคัญสำหรับคนไม่มีวันสูญสิ้นหรอก เพียงแต่ว่าจะสำคัญสำหรับใคร อะไร ที่ไหน อย่างไร ต่างหากล่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 21:35 น. - comment id 788075
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงมือสอง เข้ามาทักทาย แล้วเอากำลังใจมาฝากค่ะ เข้มแข็วนะคะ สู้สู้ค่ะ
13 พฤศจิกายน 2550 23:07 น. - comment id 788127
สงสัยน้องการ.. ไม่ได้อยากส่งพี่บ่าว ถึงฝั่งจริงๆหละมั้ง แอบอยากเก็บไว้ป่าว..หุหุ
13 พฤศจิกายน 2550 23:54 น. - comment id 788154
เธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่าที่เราใกล้ แววตาเธอก็มีใครไม่ใช่ฉัน สุดท้ายคือกลายเป็นฉันไม่สำคีญ คำว่าเราคำนั้นก็จบลงอย่าเศร้าน๊า มาม๊ะทานผลไม้กัน
14 พฤศจิกายน 2550 03:24 น. - comment id 788176
แหมน่าเห็นใจจริงๆเลยจ๊ะ พูดไม่ออกเลยนะ งั้นปลอบใจแล้วกันนะจ๊ะ สักวันหนึ่งคงจะมีคนเห็นความสำคัญอย่างจริงแท้แน่นอนล่ะจ๊ะ
14 พฤศจิกายน 2550 07:06 น. - comment id 788185
อยากโทรบอกมากกว่านั้นนะครับ แต่ไม่กล้า หุหุ
14 พฤศจิกายน 2550 07:52 น. - comment id 788192
อย่าเลียนแบบเพียงพลิ้ว อย่าขี้หึง อย่าอิจฉา เอาน่าสำคัญกับตัวเองก็พอแล้วนี่นา สำหรับพี่ด้วยนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 10:05 น. - comment id 788242
หมดความสำคัญกับใครไม่รู้ แต่สำหรับเฌอ คุณไม่เคยหมดความสำคัญเลยค่ะปล. หวานม๊ะ อิ อิ
14 พฤศจิกายน 2550 10:18 น. - comment id 788252
เบื้องหน้ายังกว้างใหญ่ ก้าวไปสุดเขตขันธ์ มากมายความสำคัญ รอวันมาพานพบ ไมตรีจิตมิตรอักษร
14 พฤศจิกายน 2550 10:25 น. - comment id 788258
ดีอะไอ้การ ถ้ารักที่จะให้แม้ต้องเสียใจมันก็ต้องมีความสุข อะน่ะ สักวันสิ่งที่เราให้จะต้องทำให้เขาคิดถึงเรา... อาจจะนานหน่อย ก็ต้องรอน่ะ
เด๋วนอนรอเป็นเพื่อนน่ะ กินกาแฟด้วย จะได้ไม่ง่วงอ่ะ
14 พฤศจิกายน 2550 11:32 น. - comment id 788282
สวัสดีค่ะคุณครูพิมขอบคุณจริงๆคะที่มอบความรู้สึกดีดีให้
ครูพิมเองก็สำคัญเช่นกันคะ
14 พฤศจิกายน 2550 11:37 น. - comment id 788286
สวัสดีค่ะพี่จันทร์ขอบคุณมากนะคะ
จะเก็บความรู้สึกดีดี ไว้เป็นกำลังใจ
ขอให้มีความสุขมากๆคะ
14 พฤศจิกายน 2550 11:40 น. - comment id 788288
สวัสดีค่ะคุณเทวดาเดินดินกินซุปหมากมี่ขอบคุณหลายๆจ้า
ที่มองเห็นค่าของผู้หญิงมือสอง
ซึ้งใจจัง..
14 พฤศจิกายน 2550 11:43 น. - comment id 788290
สวัสดีค่ะคุณพิม..ปะหมี่รสไหนคะ
ตอนนี้อยากกินรสขมๆ อาจจะช่วยเป็นยาได้
ขอบคุณมากค่ะ กินเยอะๆเผื่อเขาด้วยน๊า...
14 พฤศจิกายน 2550 11:46 น. - comment id 788292
สวัสดีค่ะ..คุณกุ้งก้ามกราม
ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจที่ให้ ถึงจะหมดความสำคัญ
ก็ไม่เป็นไรคะ ขอแค่คนที่รักมีความสุขก็คงพอแล้ว
14 พฤศจิกายน 2550 11:55 น. - comment id 788298
โหนี่ป้ารพีหายไปนาน กลับมาอีกทีน้องสาวเราเป็นไรหว่า ทำไมเศร้าจางเยยยยย หุ หุ ปายเที่ยวกานดีกว่าเนาะจะได้ลืมเรื่องเศร้า
14 พฤศจิกายน 2550 12:04 น. - comment id 788308
สวัสีดค่ะคุณกีรนันท์ขอบคุณมากคะที่แวะมาทักทาย
ว่างๆจะไปเยี่ยมบ้านคุณมั่งคะ ช่วงนี้งานเยอะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:07 น. - comment id 788312
สวัสดีค่ะพี่ยาแก้ปวดแซวซะน้องอึ้งเลย
เอาแบบเก็บไว้แช่แข็งไม่ให้ไปไหนเลยดีปะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:12 น. - comment id 788314
สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงไร้เงากลอนโดนใจมากเลย
อ่านแล้วอยากร้อง ขอบคุณนะที่เข้าใจความรู้สึกเรา
14 พฤศจิกายน 2550 12:22 น. - comment id 788317
สวัสดีค่ะพี่บ่าวบนเกาะจะโทรบอกมีเบอร์แล้วหรอ
ขอบคุณค่ะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:26 น. - comment id 788318
สวัสดีค่ะพี่เพียงพลิ้วสงสัยจะจริง ถ้าไม่รักจะหึงทำไมเนอะ ขอบคุณมากๆค่ะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:28 น. - comment id 788319
lเป็นคนสำคัญสำหรับกี้เสมอนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:28 น. - comment id 788320
สวัสดีค่ะคุณเฌอซึ้งใจมากๆเลยที่ให้กำลังใจกันแบบนี้
ขอบคุณจากใจ..เลยนะ
ปล.หวานมาก
14 พฤศจิกายน 2550 12:31 น. - comment id 788321
สวัสดีค่ะคุณคอนพูทนขอบคุณบทกลอนด้วยคะ เพราะและมีความหมายมากๆ
สบายดีนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:33 น. - comment id 788323
ใครว่าการหมดความสำคัญ การสำคัญทีสุดนะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:34 น. - comment id 788324
สวัสดีค่ะไอ้นนเจอทุกทีกาแฟทุกทีตกลงจะไม่นอน
ขอบใจนะสำหรับกำลังใจ จะทำทุกอย่างด้วยใจแม้ไม่สุขก็ตาม โอเค..
14 พฤศจิกายน 2550 12:44 น. - comment id 788326
สวัสดีค่ะพี่ก่องกิกขอบคุณมากๆคะที่รู้สึกดีดีให้น้อง สบายดีนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 12:47 น. - comment id 788328
สวัสดีค่ะคุณกี้(ช่อแก้ว)ขอบคุณมากค่ะที่คิดกับหนูแบบนั้น รักจัง..
14 พฤศจิกายน 2550 12:52 น. - comment id 788332
สวัสดีค่ะคุณครูรพีไม่ได้เจอตั้งนานสบายดีนะคะ
ถ้าได้เที่ยวจริงคงไม่หายเศร้าได้ แต่ไม่ได้ไปนี้ซิค่ะทำไงดี
ขอบคุณมากคะที่เป็นห่วงน้อง
14 พฤศจิกายน 2550 12:54 น. - comment id 788334
ความสุขของแนคือการมีแกอยู่ในชีวิตประจำวัน รู้มั้ย...ฉันยังคงเป็นห่วง...คิดถึง...หวังดี และอยากให้แกมีความสุขในทุก-ทุกวัน ไม่ว่าแกจะอยู่กับใครก็ตาม รักแกนะพี่บ่าวคนเดิม
14 พฤศจิกายน 2550 13:22 น. - comment id 788347
สวัสดีค่ะว่าที่กวีถ้าเขาคือความสุขนั้นมันคงไม่ทำให้คุณโหยหาใครอีก เขาก็แค่ความสุขปลอมๆ
ที่รอให้ใครมาแทนที่
มันดูงี่เง่ามากเลยใช่ไหม กับความเห็นแก่ตัวของเขา
ก็ถ้าไม่รักเขาก็คงไม่รู้สึกอะไร..ขอโทษนะเบียร์ ที่เขาไม่อาจรับใครคนนั้นของเบียร์ได้ ขอให้มีความสุข..ก็แค่เจ็บที่เห็นคนที่รักไปรักใครคงไม่ผิดมากใช่ไหม?..
มากกว่ารัก
14 พฤศจิกายน 2550 13:47 น. - comment id 788360
ช่างเค้าเถอะปล่อยเค้าไป(ไปให้ไกลๆเลย) พี่จะมาอยู่เป็นเพื่อน นะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 14:12 น. - comment id 788372
สวัสดีคะคุณดวงยี่หวาดุจังเอางั้นเลยหนอ
อืมขอเก็บไปคิดก่อนได้ปะ หนักใจ..ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีดีคะ
14 พฤศจิกายน 2550 14:33 น. - comment id 788386
อิอิ ผมเองก็เหมือนบทกลอนคุณเลยนิ
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2550 14:58 น. - comment id 788415
คงแค่คนสำคัญช่วงไม่มีใคร แต่พอมีใครมากกมายก้อกลายเป็นคนไม่สำคัญไปเท่านั้นจริงๆ
14 พฤศจิกายน 2550 15:34 น. - comment id 788427
สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ..
ดีใจจังที่กลอนวันนี้ถูกใจอาจารย์
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมา
14 พฤศจิกายน 2550 17:04 น. - comment id 788467
แค่คนที่หมดความสำคัญ ....ไม่จริงหรอกค่ะ
14 พฤศจิกายน 2550 17:45 น. - comment id 788487
สวัสดีค่ะพี่ไหมไทยนั่นซิคะแบบนี้เราก็คงต้องไปเพื่อให้คนใหม่
ได้ทำหน้าที่แทน..
ขอบคุณมากคะที่แวะมาสบายดีนะคะ
14 พฤศจิกายน 2550 17:49 น. - comment id 788489
สวัสดีค่ะพี่นางฟ้า..ขอบคุณมากค่ะที่มาเป็นกำลังใจ
สบายดีนะคะคิดถึงอยู่ไม่ค่อยได้เจอกันเลย
16 พฤศจิกายน 2550 10:33 น. - comment id 789328
.... ความสำคัญยังคงอยู่... ..... คนเห็นความสำคัญต่างหาก ที่เปลี่ยนไป ..เป็นกำลังใจให้นะ
16 พฤศจิกายน 2550 11:50 น. - comment id 789403
สวัสดีค่ะ คุณdarkside
ขอบคุณกำลังใจดีดีนะคะ
สบายดีนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกัน
แทงกิ้วหลายๆๆจากใจจ้า
9 กรกฎาคม 2555 18:16 น. - comment id 1237741
เคยมีรุ่นพี่คนนึงมาชอบเรา เราก็รู้นะเพราะเพื่อนพี่เค้ามาบอก แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะเรามีคนที่เราชอบแล้ว แต่พอเราได้รู้จักพี่เค้ามากขึ้นได้คุยได้ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกันเพราะความบังเอิญ ทำให้เราเริ่มรู้สึกว่าเราชอบพี่เค้าซะแล้ว แต่พอเรากำลังติดสินใจจะทำยังไงดี เราก็รู้ว่าพี่เค้ามีแฟนซะแล้ว...เราเสียใจและเกลียดตัวเองมากที่คิดอะไรช้าไป หลังจากนั้นพี่เค้าก็ไม่ค่อยคุยกับเราเหมือนแต่ก่อนเลย เรารู้ดีว่าพี่เค้าคงจะรำคาญเรา...