รอยร้าวในเงาจันทร์

หยาดเพชร...มณีพลอย

สายลมเจ้าเป่ากายไหวในคืนหม่น
จันทร์เจ้าเอ๋ยรู้ไหมคนทนเหน็บหนาว
หนาวน้ำตาดุจน้ำค้างที่พร่างพราว
แสงจันทร์นวลส่องสกาวผ่านเงาใจ
ภาพความหลังทิ้งรอยรักไว้ทุกฉาก
กาลเวลาพาเธอพรากจากไปไหน
อกสะท้อนร้อนผ่าวร้าวทรวงใน
เงาเอ๋ยเงาเจ้าเปลี่ยวใจเพราะใครกัน
ฟ้าสว่างพร่างพรายในคืนเงียบ
ลมเย็นเยียบใจให้สิ้นฝัน
รอยน้ำตาร่วงโรยราสุดจาบัญ
ทุกนาทีเหมือนความฝันพลันลับตา
ไม่มีเธอต่อไปแล้วนับจากนี้
ผ่านเดือนปีหนาร้อนต้องฟันฝ่า
วันก่อนหลังมีเธอเคียงกายา
แต่วันนี้ตรมอุราไร้เงาเธอ				
comments powered by Disqus
  • ทิพย์โนราห์ พันดาว

    13 มกราคม 2551 06:51 น. - comment id 810582

    ทุกชีวิตต้องเจอกับความผอดหวังทุกคนและค่ะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ
  • หยาดเพชร...มณีพลอย

    13 มกราคม 2551 08:59 น. - comment id 810619

    สวัสดีค่ะทิพย์โนรา
    ขอบคุณสำหรับกำลังใจและข้อคิดดีๆนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน