จาก..สองสายธาร.. ต่างเอื่อยรินล่องไหลผ่าน.. บนเส้นทาง..สายกาลเวลา.. ภายใต้แสงเงา..แห่งดวงตะวัน.. หนึ่งคือสายธาร..เอื้ออารีย์จากใจฉัน.. และอีกหนึ่ง..คือ..ลำธารความฝัน..ของเธอ.. ต่างรินไหล..แล้วหลอมรวมไว้..จนเป็นหนึ่ง.. ณ.ตรงจุด...ซึ่ง..สายลมละเมอ.. ดั่งฉัน..และ..เธอ..เอื่อยไหลไปบนความเข้าใจ เกิดเป็น..พันธนาการ..ของ..สองสายน้ำ กับ..ความผูกพัน..อันยิ่งใหญ่.. ซึมซับ.รับรู้..ในความห่วงใย.. หลอมรวมกันเป็น..แม่น้ำสายใหญ่... ภายใต้ดวงตะวัน.สีทอง ++ - - - - - ++ จากหนึ่ง..แม่น้ำสายใหญ่.. ร่วมล่องรินไหลผ่าน. บนเส้นทาง..สายกาลเวลา.. ภายใต้แสงเงา...แห่งดวงตะวัน.. แล้วไหลแยก แตกจากกัน..เป็น.สอง.เส้นทาง.. หนึ่งคือสายน้ำว่างเปล่าในใจฉัน.. อีกหนึ่งคือ..สายน้ำฝันสลาย..จากเธอ.. ณ.ตรงจุดปลาย...สายลม..ละเมอ.. ดั่งฉันและเธอ..ต่างหลงทิศทาง ร้างไร้....ความเข้าใจ.. หลุดพ้น..พันธนาการจาก..หนึ่งแม่น้ำ ไร้สิ้นซึ่งความผูกพัน..อันยิ่งใหญ่.. เลือนลาง..ห่างหายใน..ความห่วงใย.. ต่างเป็นสายน้ำเดียวดาย ใต้ดวงตะวัน.สีทอง
ปางสีฝุ่น 21 ม.ค. 2551 11:11 น. - ID 111824 
3980
2
0
21 มกราคม 2551 11:25 น. - comment id 813547
สายธารา..รินไหล..สู่ไพรกว้าง หมอกน้ำค้าง..พร่างพรม..ห่มยอดหญ้า ทั่วไพรพฤก..ชุ่มชื่น..ดาษดื่นตา สรรพสัตว์..ได้พึ่งพา..ธาราริน สายธารใส..ไหลจากไป..ไม่หวนกลับ ไหลเรื่อยลับ..ไม่เคยหวน..ทวนกลับถิ่น ละความหลัง..สู่แหล่งใหม่..ทั่วแดนดิน หลงลืมถิ่น..ต้นลำธาร..ผ่านเลยไป ดั่งความรัก..ความฝัน..ในวันนี้ เปรียบดุจสาย..วารี..ที่รินไหล ค่อยค่อยร้าง..ไหลพราก..จากหัวใจ ทิ้งเศษซาก..แห่งอาลัย..ใจตรอมตรม....
21 มกราคม 2551 17:09 น. - comment id 813679
สายน้ำแห่งความฝัน ฝากสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่ ซัดเซาะเกาะแก่งใจ กลายเป็นสายนทีงาม มีจินตนาการที่กว้างไกลมากค่ะ
21 มกราคม 2551 20:41 น. - comment id 813746
จากสองสายน้ำร่ำรินผ่าน มาพบพานเจือจานความหวานหอม มาร่วมรินเกื้อสายโยงใยออม เฝ้าถนอมห้อมกล่อมไอ...นัยวารี ผ่านลมพัดที่ปัดขมแล้วบ่มโศก ผ่านวิโยคที่โตรกผายามบ่าหนี ผ่านหวนหาผ่านอาลัยนานนับปี ผ่านร้าวที่เกินกลั้นเก็บเจ็บคล้ายราน ในถ้อยคำ ในลำนำ ที่จารผนึก เพียรรำลึกตรึกถึงจำพร่ำเผาผลาญ ว่า...สายน้ำยามไหลลับมิทวนกาล ย่อมไหลผ่านวารเกินหวนจะทวนคืน หาก...ภายใต้ ดวงตะวันผันทองสาด แสงระวีพาดผ่านหล้าบ่ล้าฝืน ย่อมแผดเผาสองสายนทีที่รี่กลืน ให้กลับคืนระเหยหวนทวนไออาย สายน้ำหนึ่งหากซาบซึ้งยังตรึงมั่น ในความคลาดเคลื่อนกันของฝันสาย ในหลงทางหลงทิศนิมิตกลาย ย่อมแพ้พ่ายฉายตะวันในขวัญคอย ต่างเดียวดายหันหายยามกรายจาก ต่างจำพรากหากมากเงื่อนเกินเลื่อนถอย หาก...ในวันเวลาหนึ่งย่อมถึงรอย ที่ไอระเหยลอยสู่ห้วงในรวงฟ้า จากแม่น้ำสองสายที่หายห่าง ย่อมคืนสู่ที่ทางที่ห่างหา หากว่าแม้สายใยยังโยงตรา จงรอคอยรอยเวลาจะพาคืน
21 มกราคม 2551 21:21 น. - comment id 813768
สายน้ำไหลไปย่อมไม่ไหลกลับ มันย่อมเป็นเช่นนั้นเองค่ะ
21 มกราคม 2551 23:55 น. - comment id 813843
สวัสดีครับ คุณ white rose ขอบคุณครับที่แวะทักทาย กระแสสายธาร..ที่รินไหล ก่อเกิดความหมายคนานับ บทนี้ของท่าน ซึมซับความรู้สึกได้ดีทีเดียว ชื่นชม ครับ ชื่นชม
22 มกราคม 2551 00:08 น. - comment id 813844
22 มกราคม 2551 00:13 น. - comment id 813846
ด้วยยินดี ครับ ...ยินดี เห็นภาพชัดเจน ครับ ชื่นชม ครับ กับ บทนี้
22 มกราคม 2551 00:22 น. - comment id 813848
22 มกราคม 2551 12:43 น. - comment id 813977
เข้าท่าแฮะ.. อ่านแล้วจินตนาการ ได้เลยถึง2สายน้ำ...
22 มกราคม 2551 13:58 น. - comment id 814031
เคยนึกถึงแต่เส้นขนานไปด้วยกันหากแต่มิได้เชื่อมกัน แต่ มุมมองนี้น่าสนใจมากๆเลยค่ะ
22 มกราคม 2551 15:42 น. - comment id 814092
ความหมายดีจัง...ชักเคลิ้มแระ... แวะมาทักทายกันคร้า...
22 มกราคม 2551 17:56 น. - comment id 814190
22 มกราคม 2551 18:08 น. - comment id 814202
22 มกราคม 2551 18:18 น. - comment id 814210
23 มกราคม 2551 01:06 น. - comment id 814303
งั้นขอใช้ชื่อนี้เขียนเลยนะคะ
23 มกราคม 2551 07:36 น. - comment id 814315
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
