เสียงคำกล่าวลา...
กับใบหน้าที่คุ้นตาดูเรียบเฉย
คำบอกลาสั้นๆง่ายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
กับวันนี้แววตาที่คุ้นเคย...ดูเปลี่ยนไป
...............................................
ยอมรับว่าหัวใจรู้สึกกลัว...
จังหวะหัวใจเปลี่ยนเต้นรัว...รู้สึกหวั่นไหว
ยอมรับว่าหัวใจยังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยน...
"เป็นคนห่างไกล"
แต่จะฝืนดึงรั้งเธออย่างไร...แม้ในใจยังรักดังเดิม
................................................
สิ่งที่รู้สึกได้กับวันนี้...
ฉันก็แค่ "คนแปลกหน้า" ที่เธอเคยรู้จักดีใช่ไหม
อยากบอกว่าหัวใจมันเจ็บ...ไม่พร้อมกับการลาจากไป
ไม่พร้อมจะเป็น "คนแปลกหน้า" ของใคร
"ที่เคยรู้จักกันดี"
................................................
29 มกราคม 2551 17:15 น. - comment id 816801
เศร้าค่ะ

29 มกราคม 2551 18:53 น. - comment id 816858
รู้สึกอินไปด้วยเลย ถ้าไม่รังเกียจจะขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

1 กุมภาพันธ์ 2551 16:13 น. - comment id 818055
ขอขอบคุณ... คุณ ไอดิน...กลื่นฝุ่น เมื่อใดที่เราผ่านความเศร้าด้วยตัวเองได้ นั่นหมายถึงเราเติบโตและแข็งแรงขึ้น เป็นกำลังใจให้กับทุกคนครับ ขอขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมผลงานกัน ขอบคุณครับ... คุณ ตะวันยามเย็น รู้สึกดีและขอขอบคุณสำหรับกำลังใจ... ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ขอขอบคุณที่แวะมาทักทายและเยี่ยมชมผลงานกัน ขอบคุณครับ...

1 กุมภาพันธ์ 2551 20:22 น. - comment id 818142
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ว่าแต่ให้ใครทำอะไรพี่เราเนี่ย เหอะๆ

2 กุมภาพันธ์ 2551 17:49 น. - comment id 818539
ขอบคุณน้า!!! สำหรับกำลังใจจากน้องสาวคนเนี๊ย ^^ "พี่กานต์"
