ว่างหัวใจมาตลอดจนจอดฝั่ง หมดความหวังชิงชังในความรัก มีหัวใจแค่สูบฉีดเลือดเป็นหลัก ไม่เคยใช้ลองรักใครสักที รอใครใจดีมีบ้างไหม ทดลองใจให้รักเข้าแทนที่ ให้รู้รักจะจะกันสักที แต่ขอมีจริงใจมาประกัน -------------------รูปผม (ภันเต) เองครับ
ภันเต 1 มิ.ย. 2551 15:37 น. - ID 115619 
1015
3
0
1 มิถุนายน 2551 21:10 น. - comment id 856077
เห็นแล้ว แบบนี้ล่ะ สเปคของกุ้งก้ามกราม เขาล่ะ นายฤกษ์เอ๋ย .. ภันเตหล่อกว่าตั้งแยะ เห็นที น้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า แล้วล่ะ
2 มิถุนายน 2551 00:25 น. - comment id 856132
ใจว่างน่าจะดีกว่าใจวุ่น แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะวุ่นทั้งที่ว่าง กลอนเพราะดีครับ
2 มิถุนายน 2551 02:27 น. - comment id 856141
เอาล่ะสาวบ้านกลอนทั้งหลาย เตรียมเป็นแม่ยกแล้วภันเต
2 มิถุนายน 2551 07:40 น. - comment id 856164
ภันเต หน้าตาคล้ายพระเอกเกาหลี หล่อ คับ
2 มิถุนายน 2551 08:04 น. - comment id 856189
เห็นแล้ว...หล่อดีว่ะ..เดี๋ยวคงได้แฟนหรอก...ทนเอาหน่อย.............
"ว่าแต่ว่ารูปนี้หล่อสุดๆแล้วเหรอ"
2 มิถุนายน 2551 10:15 น. - comment id 856241
อยากสมัครเป็นแฟนภันเต อยากจะเทใจกายนี้มอบให้ ใครไม่รักอกหักไม่เป็นไร ภานุวัฒน์รักษาให้ดูแลเอง...
2 มิถุนายน 2551 14:00 น. - comment id 856336
หน้าส่วนตัว
กลอนแปดในหนึ่งบทมีสองบาท คือบาทเอก กับบาทโท
บาทเอก มีสองวรรคคือวรรคสลับ ( แปดตัวแรก ) วรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
บาทโท มีสองวรรคคือ วรรครอง(แปดตัวชุดที่สาม) และวรรคส่ง ( แปดตัวสุดท้าย)
กลอนจะไพเราะต้องแต่งให้เข้าสัมผัส ตามกฏเกณฑ์ดังต่อไปนี้
1.คำที่สามหรือที่ห้าของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )ตัวใดตัวหนึ่ง
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคสลับ ( แปดตัวแรก )
2.คำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรครอง (แปดตัวชุดที่สาม)
3.และคำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) นี้
ต้องสัมผัสกับคำที่สาม หรือที่ห้าของวรรคส่งด้วย
4. คำสุดท้ายของบทต่อมาในวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายในบทก่อนหน้า
ถ้าจะให้กลอนเพราะควรแต่งให้มีสัมผัสใน ไม่มีสัมผัสซ้ำ
ไม่มีสัมผัสเลือน(ใช้สระเสียงยาวสัมผัสกับสระเสียงสั้น )
ตัวสุดท้ายของแปดตัวชุดแรกไม่เป็นเสียงจัตวา
เป็นห่วงน้อง ๆ เมื่อมีความคิดสร้างสรรค์แล้ว อยากให้แต่งกันให้ถูกต้องจะได้ไพเราะนะครับ
ขอยกตัวอย่างของท่านสุนทรภู่ เพื่อให้เทียบดูสัมผัส
" บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปบนบรรพต
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน"
6 มิถุนายน 2551 00:56 น. - comment id 857758
อันความรักใช่จะมีแต่ที่สุข มีความทุกข์เศร้าตรมทั้งขมหวาน น้ำตานองขมขื่นชื่นเบิกบาน ทั้งร้าวรานรื่นเริงบันเทิงมี จะลองรักต้องเตรียมใจไว้เผื่อช้ำ อย่าถลำรักหมดใจใช่ควรที่ รักตัวเองไว้บ้างอย่างพอดี จงอย่าพลีทั้งกายใจ....ให้แต่นาง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด