น้ำตาหยาดนี้ที่รินไหล
ขอมือเธอ...ปาดให้ ได้หรือเปล่า
แม้ไม่อาจเยียวยาใจ...ไม่ให้ร้าว
แต่ขอแค่สักคราว...กับน้ำใจ
ขอกอดเธอแน่นๆอีกครั้ง
มองตาเธอ ที่ไม่มีให้แม้ความหวัง...ไว้ให้
และแม้สองมือนี้ ไม่อาจสัมผัสรักที่เธอมีในหัวใจ
ก็ขอฟังเสียงเต้นภายใน ให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่...ใกล้..ใกล้กัน
จากนั้น...จะมองส่งเธอจนลับตา
แม้เธอไม่คิดจะหันกลับมา สบตาฉัน
แค่อยากเก็บเรื่องราวและทุกสัมผัสที่เคยมีต่อกัน
ก่อนที่ทุกทุกวัน...จะเหลือทิ้งไว้ให้ฉัน...แค่ความทรงจำ
10 มีนาคม 2545 08:55 น. - comment id 39644
อ่านแล้วสงสาร นะเนี่ย

10 มีนาคม 2545 12:06 น. - comment id 39657
ส่งหมื่นลี้ ก็ต้องจาก (เคยได้ยินสุภาษิตนี้บ้างป่าวคะ) กลอนเศร้านะ อ่านแล้วก็อดเหงาไปด้วยไม่ได้

10 มีนาคม 2545 14:27 น. - comment id 39669
กลอนเศร้าจิงจิงด้วย ละอองน้ำ ปอนด์เองก็กำลังอยู่ในความรู้แบบนี้ ผ่านมันมาแล้ว รู้รดชาติเป็นไง ยังเศร้า ยังเสียใจ แต่ก็บอกตัวเองให้อดทน วันนี้อยากบอก ละอองน้ำ อดทนนะ เราเป็นเพื่อนกัน

10 มีนาคม 2545 16:40 น. - comment id 39683
ที่นี่ยังมีอีกหลายคนที่เข้าใจ และผ่านความรู้สึกอย่างนี้มาก่อน และก็อยากให้คิดเอาไว้ว่า... ยังมีอีกหลายคน กำลังเดินผ่านเวลาเลวร้ายไปพร้อมกับเรานะจ้ะ...o^_^o...

12 มีนาคม 2545 12:25 น. - comment id 40007
ขอแค่นี้ไม่มากไปใช่ไหม เนาะละอองน้ำ

15 กันยายน 2545 23:13 น. - comment id 76740
เมี๊ยว...ได้ยินเสียงน้ำตาเลย..
