หลายวันผ่านเห็นเธอนั่งเหม่อเหงา ดวงตาเศร้าหมองหม่นจนมองเห็น ตั้งแต่เช้าผ่านบ่ายจนกลายเย็น ก็ยังเห็นเธอเหม่อเพ้อเดียวดาย อยากจะไปปลอบใจให้คลายเศร้า ข่มความเหงาที่มีให้หนีหาย จะไม่ถามถึงความช้ำระกำใจ เพียงแค่ใฝ่คลายหม่นหมองคลองอุรา หากพี่นี้เข้าไปหาจะว่าไหม มาทำไมไม่ได้ปองร้องเรียกหา อยากจะอยู่คนเดียวดังผ่านมา โอ้น้องยาสงสารเจ้าที่เหงาใจ
กิตติเวทย์ 30 ต.ค. 2551 21:43 น. - ID 120000 
1130
7
0
30 ตุลาคม 2551 22:12 น. - comment id 908871
เธอคนนั้น คงจะซื้ง ประมาณนี้ (มังคะ) ฮี่ฮี่
30 ตุลาคม 2551 22:51 น. - comment id 908878
ยืนรอรถไฟที่ชานชลา พลางอ่านกลอนของคุณกิตติเวทย์ อิอิ
31 ตุลาคม 2551 00:00 น. - comment id 908888
เคยถามใจในประโยชน์ของความเหงา มีหรือเปล่าบอกได้ไหมข้าไคร่รู้ หากไม่มีใยจึงเศร้าเหงาพรั่งพรู ทำให้ข้าต้องอดสูอยู่เดียวดาย
31 ตุลาคม 2551 06:09 น. - comment id 908912
เขาคงไม่ว่าหรอกค่ะ เข้าไปปลอบใจน้องซะ.. พาไปเลี้ยงข้าวสักมื้อ..ซื้อแหวนให้สักวง.. คงหายเศร้า..อิอิ
31 ตุลาคม 2551 06:19 น. - comment id 908916
ขอบคุณครับครูพิมพ์ เป็นข้อแนะนำที่น่านำเข้าสู่ที่ห้องประชุมของหัวใจและความรู้สึก...แล้วพิจารณาร่วมกัน.. และต้องรีบประชุมโดยด่วน... เพราะเธอเหงามาหลายวันแล้ว.. ครับ อยากจะไปปลอยเธอๆๆๆ
31 ตุลาคม 2551 09:11 น. - comment id 908939
อยากปลอบใจให้เธอนั้นหายเศร้า พาไปกินข้าวที่โออิชิดีกว่ามังครับ
31 ตุลาคม 2551 11:45 น. - comment id 908974
อย่าเศร้าอยู่เลย มีไอติมมาฝากค่ะ
31 ตุลาคม 2551 18:12 น. - comment id 909074
1 พฤศจิกายน 2551 09:40 น. - comment id 909264
...อืม..........ใจดีจังเลย...น่ารักจังเยย
6 พฤศจิกายน 2551 11:17 น. - comment id 910940
แม้พระเอก..มีแค่ในนวนิยาย..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
