หากเวลานี้มิอาจอยู่เคียง
หากว่ารักเป็นแค่เพียงคลื่นเสียงสั่น
หากว่าเธอกับฉันแค่คนรู้จักกัน
หากว่ารักเรานั้นเป็นเพียงมายา
ก็ไม่รู้ว่ารักเราจะนานแค่ไหน
ยังไม่อาจฝากหัวใจไว้ที่ตรงแสงจ้า
แสงแห่งความหวังที่นับวันยิ่งไกลตา
แสงแห่งความหวังที่ปลายฟ้ายิ่งเลือนลาง
กลับมาอยู่ใกล้-ใกล้กัน
ให้เหมือนกับวันนั้น ไม่ไกลห่าง
ไม่อยากให้ความสัมพันธ์เราจืดจาง
กลับมาสร้างกลับมาวาง..เติมช่องว่าง
ให้เต็มใจ
5 พฤศจิกายน 2551 08:18 น. - comment id 910562
เมื่อมั่นใจใครคนนี้ที่ฉันรัก ได้ประจักษ์ความเศร้าเขาเมินหมาง มองตรงไปเห็นเงาเขาเลือนลาง ปลีกตัวห่างวิ่งตามหลังยังไม่ทัน

5 พฤศจิกายน 2551 09:49 น. - comment id 910610
ยามไกลห่างหัวใจรู้สึกหวิว เหมือนตัวปลิวล่อยลอยคล้ายในฝัน ยามห่างไกลยิ่งห่างความผูกพัน คืนและวันเลือนลางความรักเรา หากกายห่างคงไม่เท่าไหร่นัก แต่ถ้าหากใจไกลคงสุดเศร้า แม้อยู่ใกล้เพียงใดไม่เห็นเงา ใจปวดร้าวกว่ากายห่างมากเกินทน
