ความรักของนักวิทย์

zilver

กว่าที่รักจะหลอมรวมเป็นรักที่มั่นคงและยาวนาน นั้นต้องผ่านสิ่งต่าง ๆและ
เหตุการณ์ต่างๆมากมาย จึงจะเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่และมันคงได้ 
 ผมเป็นแค่อะตอมเล็กๆบนพื้นโลกกว่าที่ผมจะเติบโตและรวมตัวเป็นสารประกอบ
ประกอบ ผมต้องฟันฝ่ากับโมเลกุลของสารอื่นมากมายต้องเจอกับแรงยึดเหนียวระหว่างโมเลกุลมหาศาล ต้องอาศัยโมเลกุลที่มีพลังงานมากมากจึงจะรวมเป็นสารประกอบได้  จนวันนี้ผมได้พบกับอีกอะตอมหนึ่งซึ่งมีประจุที่แตกต่างกัน เป็นอะตอมที่น่าสนใจมาก ผมจึงใช้อิเล็กตรอนวงนอกสุดไปใช้อิเล็กตรอนร่วมกับอะตอมนั้นเกิดเป็นเชิงซ้อนโมเลกุลใหม่ขึ้นมา เป็นสารเชิงซ้อนโมเลกุลรักนั่นเอง
เอง ผมเฝ้าทะนุถนอมสารนี้ โดยไม่ให้ได้รับอันตราย เพราะมิเช่นนั้นแล้ถ้าวสานี้ไปเจอกับสารอื่น ก็อาจจะไปรวมตัวกับสารตัวใหม่ อะตอมชนิดใหม่ได้  และแล้วในที่สุดสารเชิงซ้อนโมเลกุลรักของเราก็ได้อยู่ร่วมกัน
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างอะตอมของเราก็ต้องจากกันเพราะมีแรงดึงดูดมหาศาลมา
มาดึงดูดเธอออกไปผมพยายามยึดเหนี่ยวเธอเอาไว้ด้วยพันธะเคมีที่ผมคิดว่าแข็ง
แข็งแกร่งที่สุดแต่ก็ไม่อาจต้านทานเธอเอาไว้ได้ แล้วอะตอมนั้นก็จากไป
เป็นสัจธรรม ที่ว่า ความรักก็เปรียบเหมือนกับสารเชิงซ้อนที่จะเกิดปฏิกิริยา
อย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าจะพบกับอะตอมที่มั่นคงและเสถียรจึงจะเป็นสารประกอบที่อยู่ในภาวะสมดุลและไม่อาจจะทำปฏิกิริยาต่อไปได้