...เสียดาย...

แทนคุณแทนไท

เสียดายฟ้าเคยเห็นเป็นสีฟ้า
เสียดายธารธาราปลาเคยว่าย
เสียดายลมเคยพรมห่อห่มใจ
เสียดายวัน เสียดายวัย ที่ไกลเกิน
เสียดายรอยอารมณ์ข่มความคิด
เสียดายมิตรไมตรีที่ห่างเหิน
เสียดายจินตภาพเคยอาบเพลิน
เสียดายกาลเหลือเกินยับเยินแล้ว
เสียดาย ดวงดาวเคยวาวฟ้า
เสียดายริ้วทิวา อุษาแก้ว
เสียดายเพชรเกล็ดสีมณีแวว
เสียดายรุ้งพริ้มแพรวเคยแวววัน
เสียดายสร้อยบุพเพสันนิวาส
เสียดายชาติปรารถนาเคยพาหวั่น
เสียดายอุ่นกรุ่นไอละไมนั้น
เสียดายคืนเสียดายวันที่ฝันมา
เสียดายดวงดอกไม้เคยงดงาม
เสียดายพจบทนิยามความคิดหา
เสียดายภู่หมู่ภมรบินว่อนฟ้า
เสียดายหยาดเมฆาคราต้องลม
เสียดายลมหายใจเมื่อไหวสั่น
เสียดายความเชื่อมั่นที่หมั่นสม
เสียดายส่วนรู้สึกเคยนึกชม
เสียดายความปรารมภ์นิยมรัก
เสียดายใดไหนเล่าจะเท่านี้
เสียดายห้วงดวงฤดีเคยพลีปัก
เสียดาย ฉันแสนเสียดายนัก
เหมือนเสียศักดิ์ เสียศรี เสียชีวิต 
...บทส่งใจ
...ที่รัก
...ถ้าความเป็นผม
...ไม่ได้เข้าใกล้ความเป็นไปที่คุณคะนึง
...คุณจะยังปรารถนาไมตรีที่เคยมีอยู่หรือไม่หนอ
...สายลมแสนสวย ท้องฟ้าแสนงาม
...ยามที่ไม่มีคุณ ดุจหัวใจผมได้หลุดหายไป
...
...อยากให้กายธรรมชาติผมเป็นดุจท้องฟ้า 
...แหละให้หัวใจแห่งดวงจิตปรารถนาเป็นดั่งเป็นสายลม
...
...เสียดายนะ ที่ผมมิอาจเป็นเช่นนั้นได้
...น่าเสียดาย
สังฆยนา : ๑๕.๒๙ นาฬิกา
พระพุธที่ ๑๗  มิถุนาย์ ๕๒ / แทนคุณแทนไท